1912-2012: Ο αιώνας της Θεσσαλονίκης. Πριν από 100 χρόνια, τα ελληνικά στρατεύματα απελευθέρωναν την πόλη από τους Τούρκους. Μέσα σ’ αυτή την περίοδο πραγματοποιήθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα.
Χαρακτηριστικά αναφέρονται: η μεγάλη πυρκαγιά, η ίδρυση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, η δημιουργία του πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού των Βαλκανίων, η ...... Δ.Ε.Θ. με τα φεστιβάλ τραγουδιού και κινηματογράφου, το Μουσείο της Βεργίνας, η σύσταση εταιρειών σε όλο το φάσμα των εμπορικών και επιχειρηματικών λειτουργιών.
Η πόλη αριθμεί πάνω από 2.300 χρόνια ένδοξης ιστορίας και γι’ αυτό θα μπορούσε να είναι η πρωτεύουσα του ελληνικού έθνους, ενώ η Αθήνα του ελληνικού κράτους. Ομως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, αν και επέλεξαν να τη θεωρούν συμπρωτεύουσα και με την παρουσία του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης -που προσφάτως καταργήθηκε- δεν κατάφερε να έχει ουσιαστικό ρόλο στα δρώμενα της χώρας.
Υπήρξε μια μόνιμη και διαρκής απαξίωση από τους «πρωτευουσιάνους» της Αθήνας με σχετικά πρόσφατο παράδειγμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ολα τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την πόλη σχεδόν ναυάγησαν. Επρόκειτο, για παράδειγμα, να μετεξελιχθεί σε Μιλάνο των Βαλκανίων με πρότυπο χρηματιστηριακό κέντρο.
Στη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών και μέσω αξιόπιστων σφυγμομετρήσεων ανθρώπων του διεθνούς τουρισμού, η Θεσσαλονίκη εξακολουθεί να είναι μια από τις επτά παραθαλάσσιες μεγαλουπόλεις παγκοσμίως όπου ένας επισκέπτης μπορεί να απολαύσει ένα έντονο, ατμοσφαιρικό Σαββατοκύριακο…
Παρ’ όλα αυτά, οι κτιριακές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου χρήζουν περαιτέρω αναβάθμισης, ενώ ο καθαρισμός-απολύμανση του Θερμαϊκού Κόλπου -αντίστοιχος με αυτόν του Σαρωνικού- εξακολουθεί να αποτελεί φιλοδοξία του αυτονόητου. Το συγκοινωνιακό συνεχίζει να προβληματίζει, με το μετρό να μην έχει ακόμη ολοκληρωθεί…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΑΜΙΡΗΣ
