Γράφει ο Δευκαλίων
Αφαιρέσαμε την ερώτηση «Κύριοι, τι σκοπεύετε να κάνετε για να ξεφύγει η χώρα μία ώρα αρχύτερα από το Μνημόνιο;»
διότι όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές της 6ηςΜαΐου πήραν σαφή θέση πάνω σ’ αυτό το ερώτημα. Ας μην λοιδορήσει κανείς την παρακάτω θέση της στήλης.
Όταν ξεκίνησε η ...... προεκλογική περίοδος η μνημονιακή κατάσταση ήταν κάτι δεδομένο. Οι μεν φιλομνημονιακοί υποστήριζαν την αναγκαιότητα της μέχρι τότε πολιτικής τους ως την αναγκαία και ικανή συνθήκη που έσωσε την χώρα από μεγαλύτερη καταστροφή. Οι δε αντιμνημονιακοί κατήγγειλαν μόνο το μνημόνιο χωρίς να λένε τίποτε για την πορεία εξόδου. Η στήλη έθεσε πρώτη το βασικό ερώτημα. Τι θα κάνετε για να ξεφύγει η χώρα από το μνημόνιο; Και όλοι ακολούθησαν. Έτσι εξαναγκάστηκαν όλα τα κόμματα να πάρουν θέση.
Τώρα εναπόκειται στους ψηφοφόρους να αξιολογήσουν αυτές τις θέσεις και να τις εγκρίνουν ή να τις καταψηφίσουν. Υπάρχει όμως δέσμευση του κάθε κόμματος για το τι πρέπει να γίνει. Και βάσει αυτής της δέσμευσης θα κρίνεται από εδώ και πέρα καθημερινά.
Εμείς θα πάμε παρακάτω και θα προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική συγκυρία που θα διαμορφωθεί το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Κατ’ αρχήν έχουμε τις Γαλλικές Προεδρικές και τις Ελληνικές Βουλευτικές εκλογές. Επηρεάζουν αυτές οι εκλογές άμεσα και καθοριστικά την διεθνή οικονομική συγκυρία; Μάλλον ΟΧΙ.
Γιατί το λέμε αυτό; Η ΕΕ και κυρίως η ζώνη του ευρώ δεν είναι μία ένωση κρατών που κινείται με αποκλειστικό γνώμονα την πολιτική βούληση και συγκυρία. Είναι μία ένωση κρατών που κινείται και λειτουργεί με…
βάση διεθνείς συνθήκες. Τις συνθήκες αυτές σέβονται και προσπαθούν να εφαρμόσουν όλα τα κράτη που μετέχουν στην ένωση. Οι συνθήκες είναι που επιβάλουν την οικονομική πολιτική και όχι η καγκελάριος της Γερμανίας. Η άτεγκτη τήρηση των συνθηκών είναι αυτή που προσελκύει διεθνή κεφάλαια στο ευρώ αναγορεύοντας το σε διεθνές επενδυτικό καταφύγιο.
Απλά η καγκελάριος της Γερμανίας, η κα. Μέργκελ, επιβάλει με το οικονομικό εκτόπισμα της Γερμανίας το ρυθμό που θα γίνονται σεβαστές αυτές οι συνθήκες. Και έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι όταν ο ρυθμός είναι προβληματικός τότε το ευρώ υποτιμάται έναντι του δολαρίου και οι πωλήσεις Γερμανικών προϊόντων σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται φθηνότερες (άρα και πιο εύκολες) έναντι των αντίστοιχων αμερικάνικων.
Ας το ξαναπούμε για να γίνει πιο κατανοητό. Οι διεθνείς επενδυτές τοποθετούνται στο ευρώ γιατί βλέπουν και αξιολογούν θετικά την άτεγκτη τήρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών που την επικοινωνεί στην διεθνή επενδυτική κοινότητα κυρίως η καγκελάριος της Γερμανίας, η κα. Μέργκελ. Έτσι το ευρώ ανατιμάται έναντι του δολαρίου και οι πωλήσεις Γερμανικών προϊόντων σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται ακριβότερες (άρα και πιο δύσκολες) έναντι των αντίστοιχων αμερικάνικων. Έρχεται τώρα μία πολιτική, η δημοσιονομική κρίση (πχ παλαιότερα Ελλάδα, τώρα Ισπανία και σε λίγες ημέρες πιθανότατα πολιτική κρίση στην Γαλλία) με αποτέλεσμα την πρόσκαιρη υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Ανοίγει έτσι ένα χρονικό παράθυρο φθηνών εξαγωγών, φθηνότερων (σε σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα) Γερμανικών προϊόντων στις παγκόσμιες εμπορικές αγορές.
Όλοι είναι ευχαριστημένοι. Και οι διεθνείς επενδυτές που θα δουν την καγκελάριο κα. Μέργκελ να δίνει επιτυχημένες εξετάσεις δημοσιονομικής σταθερότητας, άρα τα κεφάλαια τους είναι σε σίγουρα χέρια. Και οι βόρειο-ευρωπαίοι βιομήχανοι που θα ξεπουλήσουν για μία ακόμα χρονιά. Και οι ΗΠΑ γιατί έστω και έτσι συντηρούνται οι ασθενικοί ευρωπαϊκοί ρυθμοί οικονομικής λειτουργίας με προφανές αποτέλεσμα να μην διασαλεύεται η διεθνής οικονομική ισορροπία και να μην κινδυνεύει η ακόμα προβληματική ανάπτυξη των ΗΠΑ. Οι μοναδικοί χαμένοι είναι οι ευρωπαϊκοί λαοί που είναι πια να τα μόνιμα θύματα της λιτότητας και της ύφεσης.
Όμως η νομισματική πολιτική ως μέσο χάραξης και υλοποίησης οικονομικής πολιτικής έχει αυστηρά το πολύ μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Και εδώ έχουμε ένα παιχνίδι που παίζεται από τον Σεπτέμβριο του 2008 (κατάρρευσή της Lehman Brothers). Έχει ξεπεράσει δηλαδή κατά πολύ τα συνήθη χρονικά όρια.
Προφανές θύμα αυτού του είδους και λογικής οικονομικής πολιτικής θα είναι εκτός από τους λαούς της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα. Πολύ σύντομα θα διαβάσετε και θα δείτε πολύ άσχημα νέα για το Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Σύστημα. Και όταν μιλάμε για ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα συμπεριλαμβάνουμε και την ΕΚΤ. Γιατί πολλές φορές η στάμνα πάει για νερό όμως μία δεν γυρνάει!
