Ο Κώστας Καραμανλής έσπασε τη σιωπή του. Από το 2009, τα μόνα που είχε σπάσει ήταν ένα Ρόζενταλ ωραιότατο, μια πλαστική τσατσάρα και το νευρικό μας σύστημα.
Τώρα έσπασε τη σιωπή του, χίλια κομμάτια την έκανε και πρόσεχε μην πατήσεις ξυπόλητος.
Είπε, είπε, είπε… Μόνο μια συγγνώμη δεν είπε. Ενα «σόρι», ένα «ουπς», ένα κάτι τέλος πάντων… Ισα για να αποδείξει ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στη Ραφήνα και δεν ήταν μόνιμος κάτοικος Μποτσουάνας. Μια συγγνώμη, βρε αδελφέ, που από μια χαρά πολίτες μάς κατάντησε πατάκια για το παρκέ.
Αυτός κι ο επόμενος που πήρε τη σκυτάλη. Ο Παπανδρέου, που επίσης η συγγνώμη δεν συγκαταλέγεται στο λεξιλόγιό του. Ο Βενιζέλος τουλάχιστον την είπε. Με μισή καρδιά, με εν τέταρτον του στόματος - αλλά την είπε. Απλώς, δεν διευκρίνισε ποια από όλες εννοούσε. Γιατί συγγνώμες υπάρχουν πολλές, νουνού όμως ένα:
Συγγνώμη, έκανα λάθος!
Συγγνώμη, σας πάτησα;
Συγγνώμη,να περάσω λίγο…
Συγγνώμη, πόσο μαλάκας είσαι;
Συγγνώμη, που σ' αγάπησα πολύ…
Συγγνώμη,αυτή την τσάντα από πού την πήρατε;
Οχι ότι κι εμείς είμαστε εύκολοι πελάτες. Οταν δεν μας τη ζητάνε, λέμε «πες, βρε αδελφέ, μια συγγνώμη». Οταν την ξεστομίζουν, λέμε «από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Ο,τι και να κάνεις, χαμένος βγαίνεις…
Και σίγουρα δεν τη λένε οι υποψήφιοι βουλευτές που βγαίνουν στα κανάλια. Που έχουν μετατρέψει τα ντεσιμπέλ σε ιδεολογία. Νομίζουν πως όσο πιο πολύ ουρλιάζουν τόσο πιο δίκιο έχουν. Καλά, δεν το συζητώ. Δεν κάθομαι να με ξανασώσουν όλοι αυτοί, να χτυπιούνται κάτω. Αρκετά με σώσανε, αρκετά εφάρμοσα τις συνταγές τους και είχα τη μία υποτροπή καπάκι πάνω στην άλλη: η θεραπεία πέτυχε, ο ασθενής πέθανε.
Και μου λένε και να τους εμπιστευτώ. Να ανοίξω το στοματάκι μου, να κάνω «αααα», να μου δώσουν το φάρμακο. Δεν υπάρχει περίπτωση, εγώ από μικρή χάπι μόνο απ' τα χεράκια της μάνας μου έπαιρνα. Και το φαΐ απ' της μανούλας το πιρέξ επίσης. Γιατί είμαι και σινεφίλ, βλέπεις. Μπόλικα θρίλερ έχω δει στη ζωή μου, που τους ρίχνουν στρυχνίνη στον μουσακά και ποντικοφάρμακο στο παυσίπονο. Αρκετό σπλάτερ έχω ζήσει σ' αυτή τη χώρα, άλλο δεν θα πάρω, ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας…
Ο Σαμαράς, παίζει τη συγγνώμη να μας την είπε εμμέσως και να μην την πήρε το μάτι μας. Στη συνάντηση καλλιτεχνών που έκανε δεν ήταν εκεί κι Ρέμος; Αυτός δεν είπε το τραγούδι: «Τι να σου πω για να σου αλλάξω γνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη, φταίω για όλα εγώ, συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη»; Ασχετο, αλλά έτσι όπως τους έβλεπα Σαμαράς - Ρέμος - Χατζηγιάννης παίζει, αν δεν κάτσει καλά το εκλογικό αποτέλεσμα, να εμφανιστούν τον χειμώνα μαζί στο Ρεξ. Ενα υπερθέαμα σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας, αλλά τι κόλλημα έχουν φάει όλοι με το «διακύβευμα»; Απ' το χωριό τους το ξέρανε; Γιατί εμείς στο δικό μου δεν το λέγαμε. Το «διακύβευμα των εκλογών»… Αλλη μία φορά να το ακούσω θα ξεράσω το σουτζουκάκι επιτόπου… Κι αν τους ρωτήσεις, ξέρουν τι σημαίνει; Ή νομίζουν ότι διακύβευμα είναι το παρμπρίζ στα ελληνικά;
ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας, άλλα άρες, μάρες, κουκουνάρες ακούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στην τηλεόραση… Οταν το κανάλι δεν έχει τούρκικο, στρώνει τραπέζι πτυσσόμενο: ο παρουσιαστής στη μέση και γύρω γύρω όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Φτηνό πρόγραμμα, κουτί τούς ήρθε τώρα με τις αψιλίες των καναλιών… Ασε που μπαίνεις στο facebook και στο twitter των υποψηφίων κι απ' έξω σε πιάνουν οι μυρωδιές του τσικνιστού οράματος. Συναρπαστικές οι σελίδες τους: «Σήμερα στις 12 θα είμαι στην τάδε τηλεόραση, αύριο στη 1 στο τάδε ραδιόφωνο, μεθαύριο στην όποια εφημερίδα». «Στα παλιά μας τα παπούτσια», απαντάνε από κάτω followers, φίλοι και εγγεγραμμένοι. (Δηλαδή δεν το λένε τόσο κομψά, αλλά δεν το μεταφέρω ακριβώς γιατί γράφω σε mainstream έντυπο και δεν κάνει).
ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας, κύριοι που μας αντιμετωπίζετε ως ηλίθιους… Σέβομαι τα ζώα και δεν λέω μας αντιμετωπίζετε σαν βόδια… Απλώς από το βόδι, έρχεται μόνος του ο συνειρμός: γκουγκλάρισα την Μποτσουάνα και λέει ότι η οικονομία της χώρας βασίζεται στον τουρισμό, στα διαμάντια και στην αγελαδοτροφία… Και επειδή μας κόβω να μεταναστεύουμε σιγά σιγά, για ρωτήστε λίγο, εσείς που έχετε το θάρρος με τους Μποτσουανούς:
Ανειδίκευτες αγελάδες χρειάζονται;
