Αμφισβητήθηκε η απαγόρευση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε την Πέμπτη να μην εκδώσει απόφαση για το δικαίωμα στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία, κρίνοντας ότι ...η απόφαση αυτή πρέπει να λαμβάνεται από κάθε χώρα ξεχωριστά. Παρόλα αυτά, καταδίκασε τη γερμανική δικαιοσύνη επειδή αρνήθηκε να εξετάσει τα αιτήματα μιας παράλυτης γυναίκας και του συζύγου της.
Εξετάζοντας την υπόθεση της Γερμανίδας Μπετίνα Κοχ, το δικαστήριο αποφάσισε να μην κρίνει το εάν έπρεπε να είχε επιτραπεί στην ασθενή να πεθάνει με υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Έπειτα από μια άσχημη πτώση το 2002, η Κοχ έμεινε παράλυτη και ζούσε με μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Είχε εκδηλώσει την επιθυμία να πεθάνει με θανατηφόρο ένεση πεντοβαρβιτάλης, ωστόσο το αίτημά της δεν έγινε δεκτό από το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Φαρμάκων και Ιατρικών Συσκευών της Γερμανίας.
Η Κοχ επέλεξε τελικά να ταξιδέψει στην Ελβετία το 2005 και να θέσει τέρμα στη ζωή της με τη βοήθεια της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Dignitas, η οποία προσφέρει υπηρεσίες ευθανασίας.
Μετά το θάνατό της, ο σύζυγός της Ούλριχ Κοχ αμφισβήτησε τη γερμανική απαγόρευση στην ευθανασία πρώτα στα γερμανικά δικαστήρια και στη συνέχεια στο Στρασβούργο.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι, με την άρνησή της να εξετάσει τα αιτήματα της ασθενούς και του συζύγου της, η γερμανική δικαιοσύνη παραβίασε το Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο αφορά το δικαίωμα στην προσωπική και οικογενειακή ζωή.
Όπως αναφέρει το Reuters και το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο δικαστήριο επιδίκασε στον Κοχ αποζημίωση 2.500 ευρώ για βλάβες και 27.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα.
Πάντως, το δικαστήριο αποφάσισε να μην εκδώσει απόφαση για το δικαίωμα στην ευθανασία, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει ομοφωνία για το θέμα στην Ευρώπη.
Από τις χώρες-μέλη της ΕΕ, μόνο η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο επιτρέπουν την ενεργή υποβοηθούμενη αυτοκτονία, στην οποία ο ασθενής λαμβάνει ενεργή βοήθεια από τρίτους προκειμένου να υλοποιήσει την επιθυμία του να πεθάνει. Αυτό επιτρέπεται επίσης στην Ελβετία, η οποία όμως δεν είναι χώρα-μέλος της ΕΕ.
