H Παναγιώτα και η Mαρία, δύο νεαρές αδελφές, ίδρυσαν το 2007 στην Πουλίτσα Κορινθίας ένα πρότυπο εκτροφείο σαλιγκαριών.
Σήμερα έχουν προωθήσει 100 ...αντίστοιχες μονάδες σε όλη τη χώρα, αφού η παγκόσμια παραγωγή καλύπτει το 10% της ζήτησης.
Δύο νέες γυναίκες και επιστήμονες που καταφέρονουν ότι δεν μπορεί να κάνει η Ελλάδα. Κατακτούν την μία αγορά μετά
την άλλη και πλέον αποκτούν παγκόσμιο όνομα.
Η Παναγιώτα και η Μαρία Βλάχου είναι οι αδελφές και επιχειρηματίες που έφεραν τη μόδα των σαλιγκαριών το 2007 στη χώρα μας μέσω της ίδρυσης της εταιρείας Fereikos – Helix, η οποία ασχολείται με τη δημιουργία ανοιχτών σαλιγκαροτροφικών μονάδων ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου.
Μέσα στο θολό τοπίο της οικονομικής κρίσης η εταιρεία τους είναι περιζήτητη σε ολόκληρο τον κόσμο πλέον.
Πέτυχαν κάτι μοναδικό και ήδη απασχολούν τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας.
Το «Εθνος» έγραψε για τις δύο συμπατριώτισες μας.
Στην Ευρώπη. Πάνω από το 80% των εκτροφέων στην Ευρώπη παράγει το είδος Helix Aspersa Muller
Το κινητό της τηλέφωνο χτυπά διαρκώς, ενώ απομακρυνόμαστε από το χωράφι στο Λέχαιο Κορινθίας. Δεκάδες άνθρωποι από τη Δράμα, τη Βοιωτία, την Ξάνθη, τη Λήμνο ζητούν διευκρινίσεις και συμβουλές. Για όλους έχει μια απάντηση. «Θα σας το στείλω με e-mail», υπόσχεται. Αν δεν ήταν η λάσπη στα παπούτσια από την πρωινή ψιχάλα, μάλλον θα μπέρδευα την Παναγιώτα με χρηματιστή. Δυσκολευόμαστε να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες απερίσπαστα. Κι όμως, δεν ασχολείται με μετοχές ούτε με επιτόκια, αλλά με σαλιγκάρια, που, απ’ ό,τι φαίνεται… τρέχουν ακάθεκτα στην ελληνική αγορά.
«Τα πάντα στη ζωή μου περιστρέφονται πια γύρω από το σαλιγκάρι», λέει η 28χρονη Παναγιώτα Βλάχου, που μαζί με την 30χρονη αδελφή της, Μαρία, ίδρυσαν στην πατρίδα τους, την Κόρινθο, μία από τις πρώτες μονάδες σαλιγκαροτροφίας στην Ελλάδα. Δεν υπερβάλλει. Στο ισόγειο γραφείο της νεοσύστατης εταιρείας τους, οι μολυβοθήκες έχουν σχήμα σαλιγκαριού. Διακοσμητικά σαλιγκάρια από πορσελάνη, αφίσες, κονσέρβες και άλλα συσκευασμένα προϊόντα σε ράφια. Μέχρι και τα πόμολα της ντουλάπας θυμίζουν κέλυφος του συμπαθέστατου μαλακίου. «Το σαλιγκάρι έχει μπει μπροστά και… τρέχει. Εμείς ακολουθούμε», θα σχολιάσει, ενώ παρατηρούμε τον χάρτη με τις 100 πολύχρωμες πινέζες ο οποίος κρέμεται στη μικρή αίθουσα συσκέψεων.
Λίγες μαύρες για τους «παλιούς» (μαζεύουν τώρα την πρώτη παραγωγή), πολλές άσπρες για τους φετινούς και μερικές πράσινες για τους… νεοφερμένους. Εκατό εκτροφεία σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι η μέχρι στιγμής σοδειά της Μαρίας και της Παναγιώτας, που ξεκίνησαν το 2007 να μαθαίνουν για το σαλιγκάρι και τώρα είναι αντιπρόσωποι του Διεθνούς Ινστιτούτου Σαλιγκαροτροφίας, που εδρεύει στην Ιταλία.
Αυτό που κάνουν στην Ελλάδα είναι να προωθούν τα ανοιχτά εκτροφεία ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου. Εν μέρει ευθύνονται για τη μόδα του σαλιγκαριού στη χώρα μας, για τις συζητήσεις των ανήσυχων 30άρηδων στα αθηναϊκά μπαρ, που αναζητούν εναλλακτική διέξοδο από την οικονομική κρίση. «Πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν την Αθήνα κι επιστρέφουν στα χωριά τους για να κάνουν εκτροφείο σαλιγκαριών. Κάποιοι φεύγουν χωρίς να έχουν καταγωγή από επαρχία. Απλώς επιλέγουν ένα μέρος και νοικιάζουν γη», μας λένε. Και μάλλον δεν έχουν άδικο. Το σεμινάριο που μόλις ολοκλήρωσαν με τη συνδρομή του Ινστιτούτου Γεωπονικών Επιστημών του Υπουργείου Γεωργίας είχε μεγάλη συμμετοχή.
Πρωτοπόρες. Η Μαρία Βλάχου (αριστερά) και η αδελφή της, Παναγιώτα, είναι αντιπρόσωποι του Διεθνούς Ινστιτούτου Σαλιγκαροτροφίας
Για κρέμες και καλλυντικά…
Πρώτοι στην κατανάλωση σαλιγκαριών στον κόσμο έρχονται οι Γάλλοι. Μετά ακολουθούν οι Ιταλοί και οι Ελβετοί. Τα σαλιγκάρια δεν καταλήγουν μόνο στα γκουρμέ εστιατόρια του Παρισιού. Η μερίδα του λέοντος θα χρησιμοποιηθεί σε ιατροφαρμακευτικά προϊόντα, κρέμες και καλλυντικά, καθώς το σάλιο του μαλακίου έχει ευεργετικές ιδιότητες. Η Μαρία και η Παναγιώτα λένε πως η σαλιγκαροτροφία έχει μεγάλο μέλλον στην Ελλάδα, αφού «η παγκόσμια προσφορά καλύπτει μόλις το 10% της ζήτησης». Η τιμή είναι ανοδική και η διάθεση εξασφαλισμένη, προσθέτουν, καθώς υποχρεούνται από τη σύμβαση που υπογράφουν με τους καλλιεργητές να αγοράζουν την παραγωγή τους. «Φέτος αγοράζουμε με €3,75 το κιλό».
Το κλίμα. Η εποχή της συγκομιδής εξαρτάται από την τοποθεσία του κάθε εκτροφείου και τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες
Οι παραγωγοί, από την άλλη, προμηθεύονται από αυτές μείγματα σπόρων από διάφορα κηπευτικά, δίχτυα προστασίας του παρτεριού και τις αρχικές μάνες των σαλιγκαριών (Helix Aspersa Muller).
«Πρόκειται για εντελώς διαφορετική νοοτροπία από τα κλειστά εκτροφεία. Το στρέμμα αποδίδει από 800 μέχρι 1.200 κιλά τον χρόνο, ενώ το πρώτο εισόδημα έρχεται 18-20 μήνες μετά την επένδυση», εξηγεί η Παναγιώτα. «Ορισμένοι πιστεύουν πως είναι μια εύκολη καλλιέργεια, πως μπορούν να μένουν στην Αθήνα και να συντηρούν εκτροφεία στη Λάρισα. Αυτό δεν γίνεται. Πρόκειται για συνδυασμό φυτικής και ζωικής παραγωγής, που απαιτεί έντονη παρουσία και αφοσίωση. Οποιος σκέφτεται να ξεκινήσει αυτή την επένδυση θα πρέπει να προχωρήσει με αργά και σταθερά βήματα, να ακολουθήσει τον ρυθμό του σαλιγκαριού».http://imathia-news.blogspot.gr
