Η Μέρκελ και η λεία της

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Στο ίδιο έργο θεατές…

Η “παράσταση” των δωσίλογων στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ.

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο πρωταγωνιστής,

που …
”συγκίνησε” την Μέρκελ.

Άχρηστε,

αγράμματε,

ανεπάγγελτε,

άεργε και

προικοθήρα Σαμαρά,

τι ακριβώς παραχώρησες στο Βερολίνο;

Αυτό, το οποίο συμβαίνει με την ελληνική ηγεσία, είναι τόσο περίεργο, που μόνον με όρους μεταφυσικής μπορεί να εξηγηθεί. Οι άνθρωποι, οι οποίοι μας πρόδωσαν, λειτουργούν στην κυριολεξία λες και πάσχουν από “αυτοκτονικό ιδεασμό”. Λειτουργούν σαν “μεθυσμένοι”, που αγνοούν τις ευθύνες τους και δεν νιώθουν καν την ενστικτώδη ανάγκη να αυτοπροστατευτούν. Συμπεριφέρονται σαν να επιδιώκουν τη “λύτρωσή” τους μέσω της τιμωρίας τους. Συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να διευκολύνουν τη Νέμεση να κάνει τη “δουλειά” της, χωρίς να αφήσει ίχνος ατιμωρησίας. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο όλα τα μελλοντικά της “θύματα” την διευκολύνουν στο έργο της, παρέχοντάς της τις απαραίτητες διευκολύνσεις σ’ ό,τι τα αφορά.

Το ένα πολιτικό “τζάκι” μετά το άλλο δημιουργεί την κατάλληλη “υποθήκη”, για να τιμωρηθεί σκληρά για τη σημερινή προδοσία. Ο ένας μετά τον άλλο προδοτικός οικογενειακός “μηχανισμός” της Μεταπολίτευσης παραδίδει τον τρυφερό “λαιμό” του στο κρύο μέταλλο του “ξίφους” της Δικαιοσύνης. Μετά τους Μητσοτάκηδες, τους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου, οι οποίοι μας βύθισαν στο χάος της εθνικής καταστροφής, έρχεται και ο τελευταίος “κρίκος” της αθλιότητας να πάρει το “μερίδιό” του. Μετά τους εμφανείς πρωταγωνιστές της μεταπολιτευτικής μας δυστυχίας έρχεται ν’ “αποκαλυφθεί” και ένας ακόμα βασικός “κρίκος” της προδοσίας.

Με την εμφάνιση του Σαμαρά στο πολιτικό προσκήνιο ολοκληρώνεται το καστ των πρωταγωνιστών. Από το πουθενά σχεδόν εμφανίστηκε ένας στην κυριολεξία χαμένος “κρίκος” της νεότερης ελληνικής ιστορίας …Εμφανίστηκε μάλιστα οικιοθελώς και αυτοβούλως σε μια εποχή, που είναι βέβαιον ότι θα αναζητηθούν “αποδιοπομπαίοι τράγοι”, για να εκτονωθεί η λαϊκή οργή. Εμφανίστηκε ως εθελοντής ο φυσικός απόγονος ενός από τους βασικούς πρωταγωνιστές τής εθνικής μας δυστυχίας και με την πράξη του αυτή αποκάλυψε ένα στην κυριολεξία “ξεχασμένο” κύκλωμα αθλιότητας …Ένα κύκλωμα, το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες κρυβόταν επιτυχώς πίσω από “Μουσεία”, “Προσκοπισμούς” και “Υποτροφίες”. Ο φυσικός απόγονος του Μπενάκη αποκάλυψε με την ύπαρξή του έναν από τους μεγαλύτερους και καλύτερα κρυμμένους “βραχίονες” του ελληνικού παρακράτους.

Αυτή ακριβώς είναι η συμβολή του Σαμαρά στη σημερινή κατάσταση. Η απροσδόκητη αυτή εμφάνιση αποκαθιστά μια “τάξη” δικαιοσύνης, εφόσον θα ήταν “αδικία” για τους ομοίους του να “γλίτωνε” την κρίση και την τιμωρία ένας τέτοιος σημαντικός παράγοντας στην αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων. …Ένας παράγοντας, ο οποίος συνδέει τις πρεσβείες των ιμπεριαλιστών με τα Κολέγια της “Μπανανίας”, τα οποία εδώ και σχεδόν έναν αιώνα “παράγουν” δωσίλογους. Με την ενεργή πολιτική παρουσία του Σαμαρά επανενεργοποιήθηκε ολόκληρο το κύκλωμα, το οποίο κάποτε συνεργάστηκε με τους Ναζί και μας πρόσφερε το Κολέγιο Αθηνών. Εξαιτίας του αποκαλύφθηκε ένας από τους βασικούς δημιουργούς του ελληνικού παρακράτους …Αποκαλύφθηκε ένας εκ των “πατέρων” όλων των δωσίλογων.

Αυτό ακριβώς ήταν ο Μπενάκης …Ο φονιάς του Ίωνα Δραγούμη …Ένας από τους εμπνευστές της Μικρασιατικής Καταστροφής …Ο πρώτος διαπλεκόμενος πολιτικοεπιχειρηματικός παράγοντας της σύγχρονης ιστορίας, εφόσον πρώτος αυτός έκανε “φάμπρικα” τη σχέση του με την εξουσία …Ο πιο πετυχημένος προικοθήρας στην ελληνική ιστορία …Ο μπατιράνθρωπος, ο οποίος έγραφε το όνομά του ακόμα και στα σώβρακά του, αλλά φρόντισε τον πάμπλουτο πεθερό τον να τον “φάει” η λήθη …Ο μισάνθρωπος, που, σύμφωνα με τις ιστορικές ομολογίες των παιδιών του, ούτε εκείνα αγάπησε …Ο προικοθήρας, που, για να μην χαθεί η “τέχνη” του, φρόντισε να δημιουργήσει τη “φωλιά” και το εκπαιδευτήριο των γόνων στο Παλαιό Ψυχικό.

…Γραφείο συνοικεσίων με το όνομα “Μπενάκης” έπρεπε να λέγεται το Κολέγιο Αθηνών. Όλα τα κακόβουλα παράσιτα της ελληνικής πολιτικής και επιχειρηματικής “πανίδας” εκεί “γεννήθηκαν” και από εκεί ξεκίνησαν την πορεία τους. Αυτή είναι η μεγάλη “κληρονομιά” του Μπενάκη …Το μόνο πραγματικό έργο του Μπενάκη ήταν το “ανταλλακτήριο” προικών στο Ψυχικό. Λογικό είναι λοιπόν να είναι “θεματοφύλακας” του έργου του ο εγγονός του και αδερφός του Σαμαρά. Όλα τα φασιστικού τύπου “φίλτρα”, τα οποία εισήχθησαν στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου να ελέγχεται η “στελέχωση” των μηχανισμών της σε όλα τα επίπεδα, ήταν δικές τους “εισαγωγές”.

Αν ο Μπενάκης ίδρυσε το Κολέγιο Αθηνών, τα παιδιά του “ίδρυσαν” τον ελληνικό Προσκοπισμό και τον Οδηγισμό …Αυτές τις μεγάλες “μήτρες” “δημοκρατών”, οι οποίες συνδέονταν με τη μασονία και μιμούνταν τις φασιστικές νεολαίες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων …Η μεγαλύτερη παραγωγική “μηχανή” για τη στελέχωση του ελληνικού παρακράτους. Σε πλήρη και αγαστή συνεργασία οι “μηχανές” του παρακράτους. Από εκεί και πέρα το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Οι κολεγιόπαιδες θα έπαιρναν τις νύφες “Α εθνικής” και οι πρόσκοποι ό,τι καλό περίσσευε. Οι υπόλοιποι τις “πτωχές” …Τον “Μπίθουλα”, όπως από κοινού οι “εκλεκτοί” θεωρούσαν την υπόλοιπη κοινωνία.

Διαβάζουμε στα κοινωνικά “λιβανίσματα” ―της διαπλοκής των ΜΜΕ υπέρ του νέου Πρωθυπουργού― για το πώς “ζευγάρωσε” ο κακορίζικος Αντώνης με τη γυναίκα του και “συγκινηθήκαμε”. Άρλεκιν έπρεπε να γίνει η ιστορία τους. Έψαχνε δήθεν ο Αντωνάκης να βρει ποια ήταν η “άγνωστη” “μελαχρινή”, που τον γοήτευσε σε μια πολιτική προεκλογική συγκέντρωσή του και η οποία στη συνέχεια έγινε και σύζυγός του …Η “άγνωστη”, που του άρεσε, αλλά δεν τη γνώριζε και στην αναζήτηση της οποίας τον βοήθησε ο αδερφός του …Ο Αντωνάκης με τα “ωραία” του. Την είδε σε μια τυχαία συγκέντρωση και δεν την ήξερε, παρ’ όλο που σπούδαζε κι αυτή στο δικό τους Κολέγιο …Όπως το άλλο με τον Τοτό.

Ωραία γυναίκα “φορτωμένη” με χρήμα περιφερόταν στο Κολέγιο και την αγνοούσαν τα προικοβόρα “πιράνχας”; Ωραία γυναίκα και “φορτωμένη” αποκλείεται να μην ήταν “στόχος” των παρασιτικών κολεγιογαμπρών και άρα και των κορυφαίων μεταξύ αυτών, όπως ήταν ο Αντωνάκης. Στοιχήματα μεταξύ τους θα έβαζαν, για το ποιος θα κατάφερνε να την πάρει ως “λεία”. “Φάκελο” ολόκληρο θα είχαν με τα περιουσιακά της στοιχεία οι γόνοι του Μπενάκη. Καλύτερα από την ίδια θα γνώριζε ο Αντωνάκης την περιουσία της. Τζάμπα περίμενε η Κύπρια τραγουδιάρα “αποκατάσταση” από γόνο Μπενάκη. Ο άνθρωπος από τότε ήταν αποφασισμένος να τη βγάλει “κοτσάνι”, χωρίς να δουλέψει ποτέ στη ζωή του …Συνειδητοποιημένος άεργος ο Αντωνάκης. Όχι απλά ανεπάγγελτος …Άεργος.

…Άριστος “οικονομολόγος” με διδακτορικό στη “συμφεροντολογία” ήταν πολύ πριν πάει στην Αμερική. Γνώριζε από τον παππού του πώς να ζεις άνετα, συμπληρώνοντας κληρονομιές με προίκες. Ποτέ ο Αντωνάκης δεν έζησε σε σπίτι που δεν κληρονόμησε και ποτέ δεν έφαγε ούτε μια μπουκιά ψωμί, χωρίς αυτή ν’ αγοραστεί με χρήματα που του δόθηκαν χάρισμα ή αργομισθία …Ο άνθρωπος ήταν “εκλεκτός” από τότε που γεννήθηκε …Ανήκε σε κάστα “ανωτέρων”, που δεν γνωρίζονται ούτε εξ όψεως με την έννοια της εργασίας. Σηκώνεται να περπατήσει ο άνθρωπος και νιώθεις την ανάγκη να του βρεις μια καρέκλα να τον βάλεις να ξεκουραστεί. Λογικό είναι αυτό. Είναι ανώτερο μέλος μιας “κάστας”, η οποία επιβιώνει, χωρίς να χρειάζεται καν να κουνηθεί …Μιας αυστηρά κρατικοδίαιτης “κάστας”, η οποία ακόμα και σήμερα επηρεάζει τη συνολική κοινωνική λειτουργία της χώρας.

Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για ανεξήγητες συμπεριφορές με μεταφυσικές προεκτάσεις. Αυτόν τον “κρυμμένο” πρωταγωνιστικό παράγοντα του μεσοπολέμου επανεμφανίζει ο Σαμαράς με την παρουσία του. Τον αποκαλύπτει τώρα, που η ελληνική ιστορία βρίσκεται σε μια κρίσιμη “καμπή” και επίκειται κρίση …Κρίση όλων των επιπέδων και όλων των προσώπων, που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση …Τώρα, που το κράτος, το οποίο “δημιούργησαν” ο Μπενάκης με τους “κολλητούς” του, πνέει τα λοίσθια, ψυχορραγώντας στην κυριολεξία. Για έναν ανεξήγητο λόγο ο ένας μετά τον άλλο οι πρωταγωνιστές τού ελληνικού δράματος αποκαλύπτονται οικιοθελώς.

…Παγιδευμένοι τραγικοί ήρωες σε μια τραγωδία, η οποία, εξαιτίας κάποιας μυστηριώδους “άνωθεν” πιέσεως, τείνει χωρίς καθυστέρηση πλέον προς τη δραματική της κορύφωση …Μοιραίοι ήρωες, που δεν αντιστέκονται και φτάσουν στο σημείο να δρουν “κόντρα” στα ίδια τους τα συμφέροντα …Άβουλες μαριονέτες στα χέρια μιας μοίρας, η οποία ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αποφάσισε να δείξει και στους άχρηστους γόνους το σκληρό της πρόσωπο. Αντί —ως απόλυτοι γνώστες της κατάστασης— να κρυφτούν, ώστε να “φορτωθούν” άλλοι τις καταστροφές, λειτουργούν αυτοκτονικά κι αποκαλύπτονται. Λειτουργούν παράλογα και παίρνουν μόνοι τους το βάρος της δικής τους προδοσίας.

Δεν μιμούνται καν τους δικούς τους προγόνους, οι οποίοι μας έβαλαν στη Μικρασιατική Καταστροφή και έστησαν άλλους στον τοίχο. Δεν μιμούνται τους δικούς τους προγόνους, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί και στη συνέχεια παρίσταναν τους υπερπατριώτες δημοκράτες, που μας έσωσαν από τον κομμουνισμό. Δεν μιμούνται τους δικούς τους προγόνους, που, αφού μας επέβαλαν την Χούντα, στο τέλος διακρίθηκαν σαν “αντιχουντικοί” αγωνιστές. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για ανεξήγητες συμπεριφορές, που παραπέμπουν σε “μυστήρια”. Ενώ η λογική λύση στα θέματα που τους αφορούν είναι προφανής, βλέπουμε να επιλέγουν τον αυτοκτονικό παραλογισμό.

Εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών τους βλέπουμε τον ακριβή “χάρτη” της προδοσίας. Βλέπουμε τους προδότες να “εκτίθενται” σε μια “βιτρίνα” …ο καθένας με τη “σειρά” του. Βλέπουν τους γόνους να εκθέτουν και τους προγόνους τους. Ο Κωστάκης πρώτος άρχισε να μοιράζει τα δημόσια χρήματα, για να σώσει τις ιδιωτικές τράπεζες. Ο Γιωργάκης έφερε το ΔΝΤ, για να ξεπουλήσει την πατρίδα, προκειμένου αυτές οι τράπεζες να μην προκαλέσουν “ρήγμα” στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα των διεθνών τοκογλύφων. Η Ντορούλα ήταν αυτή, η οποία του επέτρεψε να το καταφέρει, όταν έξω από τη Βουλή ο κόσμος αντιδρούσε και πραγματικά μπορούσε με τις αντιδράσεις του να σταματήσει την αρνητική εξέλιξη και να ρίξει την προδοτική Κυβέρνηση, απειλώντας τη συνοχή τής κοινοβουλευτικής της ομάδας.

Όλοι πιστοί συνεχιστές του καταστροφικού έργου των φυσικών τους προγόνων. Όλοι συμμέτοχοι και συνένοχοι, για να φτάσουμε σήμερα στην απόλυτη αθλιότητα …Για να φτάσουμε στο σημείο να απειλεί ένα κυρίαρχο κράτος και έναν ιστορικό λαό ένας κοινός λογιστής, όπως ο Τόμσεν. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία κι ούτε προέκυψαν μέσα σε μια στιγμή. Συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια όλα τα “τζάκια” της Μεταπολίτευσης, για να μπούμε στον “εφιάλτη” του ΔΝΤ. Υπήρχε μια μακρόχρονη προδοτική διαδικασία, προκειμένου να παραδοθεί η χώρα μας “λεία” στους δανειστές και προτεκτοράτο στην πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας.

Όλοι αυτοί οι προδότες, οι οποίοι συμμετείχαν σε αυτό το πρωτοφανές έγκλημα, ακόμα και σήμερα εμφανίζονται αμετανόητοι. Ελέω κράτους —και δημοσία δαπάνη— εξακολουθούν να ζουν πολυτελώς και να συνεχίζουν τις μακροχρόνιες διακοπές τους. Ο Κωστάκης περιφέρει τη μεγάλη πολιτική “περιφέρειά” του στις ταβέρνες του Αιγαίου. Ο Γιωργάκης δεν προλαβαίνει ν’ αλλάζει ξενοδοχεία και κολάν. Η “ολύμπια” Ντορούλα —με χρήματα του δημοσίου— απόλαυσε πλήρως το πανάκριβο Ολυμπιακό Λονδίνο. Σε λίγο και ο Αντωνάκης θα πάρει το “εφάπαξ” του και το αιώνιο βόλεμα ως πρώην Πρωθυπουργός. Όλοι αυτοί —και αγνοώντας πλήρως τα “μηνύματα” των καιρών— γελάνε εις βάρος του λαού μπροστά στα “μούτρα” του.

…Ξεκαρδίζονται στα γέλια και μας κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε αν είναι τόσο αφελείς ή αν κάποιος θεός τούς έχει “θολώσει” τα μυαλά, προκειμένου στην πιο κρίσιμη ώρα να τους εκθέσει όλους μαζί. Ολοένα και περισσότερο με τις πρωτοφανούς θράσους συμπεριφορές τους μας θυμίζουν το συμβάν της προφητείας του Θεοκλύμενου μέσα στο παλάτι του Οδυσσέα …Την προφητεία της ύστατης ώρας …Της ώρας εκείνης, όπου την αθλιότητα των εγκληματιών ήρθε να τη “στεφανώσει” η Ύβρις …Όταν οι μνηστήρες “μέθυσαν” και όχι απλά δεν ένιωθαν την ανάγκη να σταματήσουν να καταπατούν την ξένη περιουσία, αλλά αντίθετα ένιωθαν τόσο παντοδύναμοι, που θεωρούσαν ασφαλές να κοροϊδεύουν κατάμουτρα τα θύματά τους.

Αυτήν τη συμπεριφορά “ενθάρρυνε” η Θεά Αθηνά, προκειμένου να τους “εκθέσει” ανεπανόρθωτα …Προκειμένου να τους παγιδεύσει στα “δίκτυα” του θανάτου. Μια ανάλογη αυτοκτονική συμπεριφορά βλέπουμε και σήμερα με τη συμμορία των αθλίων που μας κυβερνά και μας πρόδωσε, προκειμένου να πλουτίσει η ίδια. Σε αυτό το προκλητικό και αμετανόητο “κλαμπ” των προδοτών της Μεταπολίτευσης εισήλθε τελευταίος και ο Σαμαράς …Ο συμμαθητής, συμφοιτητής και ομοτράπεζος όλων αυτών στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ …Αυτός, που, μετά την προδοσία του Giorgo, θα “διευθετούσε” τα πράγματα σαν “καθαρός” …Αυτός, ο οποίος “έκλεψε” την ψήφο του λαού, υποσχόμενος εξεταστικές για την ένταξή μας στο ΔΝΤ …Αυτός, ο οποίος ξεγέλασε τον ελληνικό λαό, υποσχόμενος “επαναδιαπραγμάτευση” του Μνημονίου …Αυτός, ο οποίος ενέπαιξε τον ελληνικό λαό, μοιράζοντας υποσχέσεις “ανάπτυξης”.

Όπως σήμερα αποδεικνύεται με τον πιο απόλυτο τρόπο όλα αυτά ήταν ψέματα. Τα όσα διαφορετικά βλέπουμε να εφαρμόζει ως πολιτική δεν προέκυψαν απλά εξαιτίας των συγκυριών. Εκ των προτέρων ήταν προαποφασισμένα. Κόλπο ήταν για να “δουλέψουν” τον λαό και να συγκυβερνήσουν οι δύο “μεγάλοι” της Μεταπολίτευσης. Αυτό που είχαν αποφασίσει οι ξένοι ζητώντας τις “υπογραφές” των ηγετών τους και έπρεπε να νομιμοποιήσει ο αφελής λαός με την ψήφο του. Αυτό που γνώριζε η Μέρκελ και ο ελληνικός λαός δεν υποπτευόταν παρόλο που τον αφορούσε άμεσα. Συνειδητοποιημένος δημαγωγός και προδότης είναι ο Σαμαράς. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο.

Πόσο “καθαρός” μπορεί να είναι κάποιος ανεπάγγελτος, που σε ηλικία μόλις τριάντα έξι ετών συμμετείχε ως ο κορυφαίος υπουργός σε κυβέρνηση-Μητσοτάκη; Πόσο “καθαρός” μπορεί να είναι κάποιος άεργος, που, πολύ πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο Siemens, είχε κατηγορηθεί ότι έριξε την κυβέρνηση-Μητσοτάκη, εξαιτίας αυτής της εταιρείας; Πόσο “καθαρό” μπορεί να είναι κάποιο “παράσιτο”, που το όνομά του “κοσμεί” όλες τις λίστες δώρων του Χριστοφοράκου; Πόσο καθαρός μπορεί να είναι κάποιος, που σε μια χώρα, όπου πιο εύκολα βρίσκεις δικηγόρο παρά χαμάλη, επέλεξε ως νομικό σύμβουλο της κυβέρνησής του κάποιον πρώην νομικό σύμβουλο της γερμανικής εταιρείας;

Αυτός ο “καθαρός” άνθρωπος ήταν που έδωσε την τελευταία “παράσταση” στο Βερολίνο …Την ομολογουμένως “συγκινητική” παράσταση, αν σκεφτεί κάποιος ότι μετά από αυτήν “άλλαξε” ως δια μαγείας η γερμανική συμπεριφορά …Είδε τον “κλάψα” η Μέρκελ και συγκινήθηκε …Μας είπε ευθέως ότι “καίγεται” η καρδιά της, εξαιτίας του δράματος των Ελλήνων …Μιλάμε για διπλή αποκάλυψη. Μάθαμε ότι το κτήνος του Ρήνου όχι μόνον έχει καρδιά, αλλά ότι αυτή η καρδιά καίγεται κιόλας.

Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι αν ο “γοητευτικός” Αντώνης γνώριζε ποια είναι η Μέρκελ που “γοήτευσε” ή αν πάλι τον βοήθησε ο αδερφός του να την αναγνωρίσει …Μόνον αυτό δεν γνωρίζουμε. Αυτό ήταν το πρώτο επίτευγμα του Σαμαρά ως Πρωθυπουργού …Ο άνθρωπος, που συγκίνησε την Μέρκελ …Ο πορθητής του Βερολίνου. Ανέλαβε και έφερε εις πέρας την ελληνική “εκστρατεία” γοητείας στην Ευρώπη. Κατάφερε να αλλάξει το “κλίμα” για την Ελλάδα, όπως μας “ορκίζονταν” ότι συνέβη οι υπάλληλοι του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους.

Αυτό, το οποίο είδαμε, ήταν μια φτηνή παρωδία μεταξύ “συγκινημένων” ιμπεριαλιστών και “συγκινητικών” δωσίλογων. Μια παρωδία αντάξια του “κλαμπ” στο οποίο ανήκει ο θλιβερός Αντωνάκης …Ο δωσίλογος Αντωνάκης, ο οποίος πήγε στο Βερολίνο για να εξυπηρετήσει τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές και όχι τους Έλληνες πολίτες. Στην πραγματικότητα πήγε στην Ευρώπη όχι για να μιλήσει εκ του σύνεγγυς με τους Ευρωπαίους, αλλά για να “μιλήσει” από γερμανικής “έδρας” στους Έλληνες …Πήγε στην Ευρώπη, για να δηλώσει αυτά, τα οποία θα χαροποιούσαν τους Ευρωπαίους, έστω κι αν αυτά σήμαιναν την καταστροφή της πατρίδας μας …Πήγε στην Ευρώπη, για να “θυμίσει” στους Έλληνες τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα δικά του αφεντικά …Για να διαβεβαιώσει προσωπικώς και δημοσίως τα αφεντικά του —και χωρίς να έχει ο ελληνικός λαός “δικαίωμα” αντίδρασης— ότι τα πάντα θα δρομολογηθούν όπως έχουν αποφασίσει οι φασίστες και οι τοκογλύφοι.

Αυτό ακριβώς έκανε ο Σαμαράς. Δεν “μίλησε” στους Ευρωπαίους ως Πρωθυπουργός των Ελλήνων, αλλά “μίλησε” στους Έλληνες ως “υπάλληλος’ των Ευρωπαίων τοκογλύφων. Δεν υπερασπίστηκε ως εκλεγμένος Πρωθυπουργός των Ελλήνων τα συμφέροντά τους εις βάρος των συμφερόντων των “άλλων”, αλλά έκανε το ακριβώς αντίθετο. Δεν πήγε στην Ευρώπη, για να “μεταφέρει” στους Ευρωπαίους ένα μήνυμα από πλευράς αυτών που τον ψήφισαν, αλλά για να “στείλει” στην Ελλάδα ένα μήνυμα από την πλευρά αυτών που τον “διόρισαν”.

Πήγε και στάθηκε δίπλα στη Μέγαιρα του Ρήνου, όπως στέκεται κάποιος δίπλα σε έναν άγριο σκύλο, προκειμένου να δώσει “βάρος” στον λόγο του, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει τους ακροατές του …Κάποιος, ο οποίος με την επίδειξη ενός “φόβητρου” επιχειρεί να αποσπάσει την προσοχή τους και να τους “δείξει” και τις “πλάτες” του …Να τους υπενθυμίσει ότι δεν μπορούν να τον αμφισβητούν όσα ψέματα κι αν έχει πει —προκειμένου να τους κλέψει την ψήφο—, εφόσον απολαμβάνει υψηλής “προστασίας” …Τόσο “υψηλής” όσο απαιτεί η δική του κορυφαία προδοτική συμπεριφορά.

Περί αυτού πρόκειται …Περί προδοσίας. Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι αυτοί, οι οποίοι μας κυβερνούνε, δεν είναι μεμονωμένοι κακοποιοί και προδότες, αλλά μέλη μιας πολύ οργανωμένης και συμπαγούς συμμορίας …Μιας συμμορίας, η οποία εξυπηρετεί τα αφεντικά της απ’ όποιο πόστο κι αν κατέχει …Μιας συμμορίας με πολύ βαθιές “σχέσεις” με τα αφεντικά της. Κάποτε μέλη αυτής της συμμορίας πήγαιναν στο Βερολίνο, για να μας “ανακοινώσουν” ότι θα “αναπτυχθούμε” με τις γερμανικές προμήθειες —χωρίς να γνωρίζουμε πόσο μας κόστιζαν αυτές σε διαφθορά— και σήμερα οι διάδοχοι τους από το ίδιο Βερολίνο μάς στέλνουν τον “λογαριασμό”.

Μέλη της ίδιας συμμορίας είναι αυτοί, οι οποίοι κάποτε έκαναν “παραγγελίες” στο όνομα της “ισχυρής” Ελλάδας και αυτοί, οι οποίοι σήμερα μάς απειλούν να πληρώσουμε τον “λογαριασμό” στο όνομα της “ντροπιασμένης” Ελλάδας. Από το “στόμα” του Σαμαρά σε ένα βροχερό Βερολίνο έμαθαν οι Έλληνες ότι θα ξεπληρώσουν τα χρέη μέχρι δεκάρας — ακόμα κι αν δεν αποδειχθεί ποτέ η νομιμότητα αυτών των χρεών. Ο Σαμαράς “διαβεβαίωσε” προσωπικώς τους Γερμανούς για την εξόφληση ενός “ύποπτου” χρέους, του οποίου τη νομιμότητα πολλοί αμφισβητούν και για την οποία δεν έχει αποφανθεί ακόμα κανένα δικαστήριο. Μόνος του, δηλαδή, αποφάσισε ότι το χρέος είναι “νόμιμο” και άρα το “δίκαιο” και το “ηθικό” είναι να το πληρώσουν οι Έλληνες.

Για τον εαυτό του και για τους δανειστές μας κράτησε τα “δικαιώματα” της “ηθικής” και για τον ελληνικό λαό έθεσε “ερωτηματικά” και ως εκ τούτου έβαλε μπροστά του έναν “πήχη” αυτής της “ηθικής”. Όλοι οι κλέφτες εκ των προτέρων ηθικοί και μόνον ο ελληνικός λαός θα πρέπει με τις πράξεις του να αποδείξει την “ηθικότητά” του. Ο ελληνικός λαός θα είναι “ηθικός” όσο οι Γερμανοί —ή ο ίδιος— μόνον αν ξεπληρώσει τα χρέη του, που μόνοι τους υπολόγισαν οι δανειστές και οι διαφθορείς μας και αναγνώριζαν οι διεφθαρμένοι ηγέτες μας.

Αυτός, όμως, που εντόπισε τόσο εύκολα την “ηθική” διάσταση σε απλές οικονομικές δοσοληψίες, το έκανε “μονομερώς”. Για την “ηθικότητα” των Ελλήνων έκανε “θέμα” σε περίπτωση που θα εμφανίζονταν αυτοί ως “κακοπληρωτές”. Για την “ηθικότητα” των Γερμανών δεν έκανε κουβέντα, παρ’ όλο που για παραπάνω από μισό αιώνα αρνούνται να καταβάλουν τις αποζημιώσεις, οι οποίες έχουν ήδη επιδικαστεί υπέρ των Ελλήνων. “Ηθικοί” οι Γερμανοί, οι οποίοι είναι αποδεδειγμένα κακοπληρωτές των χρεών τους και “ανήθικοι” οι Έλληνες, για τους οποίους μέχρι στιγμής υπάρχει μόνον η υποψία ότι μπορεί να μην πληρώσουν τα χρέη τους. Οι “ηθικοί” Γερμανοί, δηλαδή, μας βρίζουν προκαταβολικώς, επειδή υποπτεύονται ότι θα “κάνουμε” τους “Γερμανούς” και δεν θα πληρώσουμε τα χρέη μας.

Για μια καλή φωτογραφία δίπλα στη Μέρκελ ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας χάρισε apriori την “ηθικότητα” στους Γερμανούς και δεν έκανε κουβέντα για το αναγκαστικό δάνειο, το οποίο, παρ’ ότι έχει υπολογιστεί και είναι άμεσα απαιτητό, δεν μας το έχουν καταβάλει. Προφανώς, όταν ο “φεσατζής” και κακοπληρωτής δανειολήπτης είναι Γερμανός, δεν επηρεάζεται η “ηθική” του από τη στάση του. Ο απόφοιτος και αδερφός του προέδρου του προτεσταντικού κολεγίου της Αθήνας δεν αμφισβήτησε αυτήν την προτεσταντική “ηθική” των ομοίων του ούτε καν με την υπόθεση της Siemens …Ούτε καν με μια υπόθεση, όπου η προτεσταντική συμμορία πιάστηκε στην κυριολεξία στα “πράσα”.

Ούτε μια αναφορά δεν έγινε για το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Να ζητηθεί μια ηθική αποκατάσταση ή έστω μια επίσημη συγνώμη από το γερμανικό κράτος, το οποίο μας έχει “πρήξει” με τις ηθικολογικές συμβουλές και τις “διδακτικές” απειλές …Το γερμανικό κράτος, το οποίο όχι μόνον προστάτευσε τους Γερμανούς κακοποιούς, που προκάλεσαν το σκάνδαλο, αλλά υποθάλπει και τους Έλληνες εγκληματίες, που συμμετείχαν σ’ αυτό. Μιλάμε για ένα σκάνδαλο, που το ελληνικό κράτος έχει τη δυνατότητα ν’ αποκαλύψει στο σύνολό του και με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη Γερμανία …Στην υπερφίαλη και αλαζονική Γερμανία με την κοντή μνήμη …Με τη μνήμη εκείνη, που δεν θυμάται ούτε τη δική της επώδυνη ιστορία …Που δεν θυμάται πόσο πολύ δάκρυ έχυσε την προηγούμενη φορά, που είχε την ίδια απάνθρωπη, αντικοινωνική και αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά.

Αυτήν την ασθενική γερμανική “μνήμη” δυστυχώς ο Σαμαράς δεν επιχείρησε καν να τη “φρεσκάρει”. Σε μια εποχή μάλιστα, που η πανίσχυρη παραγωγική “μηχανή” της Γερμανίας δείχνει να χτυπάει “πυράκια”, η Ελλάδα δέχεται μοιρολατρικά τον ρόλο του θύματος, παρ’ όλο που έχει τα μέσα να “επιτεθεί” στον γίγαντα του Ρήνου και της υποκρισίας. Εξακολουθεί να επιτρέπει στη Γερμανία να μας απειλεί με την έξοδό μας από τη ζώνη του ευρώ, τη στιγμή που οι πάντες γνωρίζουν ότι η έξοδος αυτή θα ήταν το τέλος όχι μόνον του ευρώ, αλλά και της ίδιας της Γερμανίας.

Έχοντας απέναντί τους ως ηγέτη των Ελλήνων έναν γελοίο άνθρωπο, εξακολουθούν και απειλούν, χωρίς να φοβούνται αντιδράσεις από την Ελλάδα, ενώ γνωρίζουν οι πάντες ότι η επόμενη ημέρα μιας τέτοιας εξόδου θα κατέστρεφε πρωτίστως τη Γερμανία …Τη Γερμανία, η οποία μέσα σε λίγες ώρες θα μετατρεπόταν σε πανάκριβη και μη ανταγωνιστική χώρα. Ακόμα και ο πιο αφελής παρατηρητής μπορεί να καταλάβει ότι από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ πιο πολλά έχει να χάσει η Γερμανία παρά η Ελλάδα. Ο “βρεγμένος” έτσι κι αλλιώς τη “βροχή” δεν τη φοβάται. Παρ’ όλα αυτά όμως δέχονται οι Έλληνες ηγέτες να εξευτελίζεται η πατρίδα τους και να λοιδορείται το όνομα και η φήμη της Ελλάδας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη.

Δέχονται οι δήθεν Έλληνες ηγέτες να μας συκοφαντούν ως δυνάμει “κακοπληρωτές” οι αποδεδειγμένα μεγαλύτεροι κακοπληρωτές της ιστορίας. Δέχονται να μας παραδίδουν μαθήματα “ηθικής” αυτοί, οι οποίοι στερήθηκαν ακόμα και την εθνική τους ελευθερία εξαιτίας της ανηθικότητάς τους. Δέχονται να παριστάνουν τους επαίτες απέναντι σε κράτη, τα οποία αποδεδειγμένα χρωστάνε στην Ελλάδα. Εκλιπαρούν για “βοήθεια” τη στιγμή που υπάρχουν χρέη, τα οποία δεν έχουν εισπραχθεί. Τι ακριβώς εννοούσε ο Αντωνάκης, λέγοντας στο Βερολίνο “…δεν θέλουμε χρήματα”; Βεβαίως και θέλουμε χρήματα, επειδή τα έχουμε ανάγκη, αλλά πρωτίστως επειδή μας τα χρωστάνε. Βεβαίως και θέλουμε χρήματα, γιατί τα δικαιούμαστε. Τι ακριβώς χάρισε ο Αντωνάκης στη Γερμανία;

Πρέπει να μάθουμε, δηλαδή, πόσο μας κόστισε το “χαμόγελο” της Μέρκελ, το οποίο εισέπραξε ο Αντωνάκης στο Βερολίνο. Τι χάρισε στη Γερμανία; Τον συμβιβασμό με την Siemens; Το αναγκαστικό δάνειο της κατοχής; Τις αποζημιώσεις των θυμάτων των ναζιστικών θηριωδιών; Με ποια αρμοδιότητα θα μπορούσε να το κάνει αυτό; …Διαχειριστής Πρωθυπουργός είναι και όχι ιδιοκτήτης της Ελλάδας …Εκφραστής των συμφερόντων του ελληνικού λαού είναι …και τίποτε άλλο. Δεν έχει δικαίωμα να χαρίζει τίποτε πέρα από τη δική του περιουσία.

Πότε σκοπεύει να θέσει στην ατζέντα το θέμα του αναγκαστικού δανείου ή των πολεμικών αποζημιώσεων, αν δεν το κάνει τώρα; Τώρα είναι η ιδανική στιγμή. Τώρα, που αυτός, ο οποίος χρωστάει, είναι πάμπλουτος και εκείνος, που του χρωστάνε, βρίσκεται στην απόλυτη ανάγκη. Τώρα, που ο πρώτος θα είναι ξεδιάντροπος αν δεν πληρώσει τις υποχρεώσεις του και ο δεύτερος δεν έχει καμία ντροπή να γίνει φορτικός. Τι φοβάται ο Αντωνάκης και δεν διεκδικεί το προφανές; Μήπως γιατί οι Γερμανοί τον έχουν τον ίδιο “φακελωμένο” στα αρχεία της Siemens και τον παππού του στα αρχεία των Ναζί; Είναι δυνατόν να αφήνεται η Γερμανία να “ηθικολογεί” δημοσίως και εις βάρος της Ελλάδας, όταν υπάρχει η υπόθεση Siemens; Εξαιτίας αυτής της υπόθεσης η Γερμανία θα έπρεπε και πάλι να είναι πιο προσεκτική με την Ελλάδα.

Σε μια εποχή, που η Γερμανία “φλερτάρει” με την ύφεση και τολμά να απειλεί μέρα και νύχτα την Ελλάδα, κανένας δεν της “θύμισε” ότι αρκεί μια δικαστική απόφαση από ελληνικό δικαστήριο, για να “βγει” η Siemens από την ευρωπαϊκή αγορά και να “μπει” η Γερμανία πανηγυρικά στην ύφεση. Μισό εκατομμύριο Γερμανοί εργαζόμενοι μπορούν να καταστραφούν στην κυριολεξία από μια απλή απόφαση ελληνικού δικαστηρίου …Μια απόφαση Έλληνα δικαστή είναι σε θέση να “γονατίσει” τον χάρτινο γίγαντα της δήθεν ανταγωνιστικότητας της δήθεν ευρωπαϊκής οικονομίας.

Όμως, η Γερμανία, για κάποιους λόγους, τους οποίους γνωρίζουν οι μυστικές της υπηρεσίες, όχι απλά δεν “υπολογίζει” τους Αντωνάκηδες και τα “ατού” της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά πέρασε στην απευθείας “επίθεση”. Η πιο ανήθικη και διαφθοροποιός δύναμη της Ευρώπης τολμά ακόμα και σήμερα να προκαλεί τον ελληνικό λαό με τις προτεσταντικές ηθικολογικές νουθεσίες της δεκάρας. Τολμά να παραδίδει “μαθήματα” και να έχει την απαίτηση να “εξετάσει” την Ελλάδα. Αυτή, η οποία μπορεί να “τυλιχθεί” επισήμως σε μια κόλα χαρτί για την ανηθικότητά της, μιλάει για ηθική σε ένα λαό, που εκ των δεδομένων δεν θα μπορούσε να είχε ο ίδιος συμμετοχή σ’ αυτά για τα οποία κατηγορείται. Η Γερμανία, η οποία δάρθηκε σαν τον “σκύλο”, επειδή κατ’ επανάληψη αποδίδει συλλογικές ευθύνες στους αδύναμους αυτούς του κόσμου, μιμήθηκε για ακόμα μια φορά τον κακό της εαυτό. Κάποτε οι Εβραίοι απειλούσαν το “μεγαλείο” και την “πρόοδό” της …και σήμερα οι Έλληνες.

Όμως, αυτό το “εκκωφαντικό” ατόπημά της δεν θα τολμούσε να το κάνει ποτέ χωρίς την ελληνική “συνεργασία”. Δεν θα τολμούσε να “βρίζει” τους Έλληνες, αν δεν υπήρχαν πρόθυμοι Έλληνες ηγέτες να ακούσουν τις “βρισιές” της. Δεν θα τολμούσε να το κάνει αυτό, αν υπήρχε από πλευράς της Ελλάδας μια στοιχειωδώς πατριωτική κυβέρνηση …Μια κυβέρνηση, από την οποία δεν θα είχαμε την απαίτηση να στήσει νέες “Θερμοπύλες”, αλλά η οποία τουλάχιστον θα υπερασπιζόταν το αυτονόητο …Θα υπερασπιζόταν το νόμιμο, έχοντας μαζί της όλες τις νόμιμες αποδείξεις που θα χρειαζόταν …Θα υπερασπιζόταν το νόμιμο, έχοντας κάποια “χαρτιά” να τα κουνήσει μπροστά στις μούρες των Ούννων.

Στοιχειωδώς αξιοπρεπής άνθρωπος να ήταν αυτός, ο οποίος κυβερνούσε την Ελλάδα, αυτό θα αρκούσε, για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Θα αρκούσε να ανταπαντήσει ήρεμα και πολιτισμένα για όλα αυτά τα οποία τρομοκρατούν στην κυριολεξία τους Γερμανούς και δεν είναι άλλα από τα χρέη τους, την ανήθικη συμπεριφορά των εταιρειών τους και βέβαια την τεχνητή ανταγωνιστικότητα την οποία απέκτησαν “παραπλανώντας” τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Αυτόν τον στοιχειωδώς αξιοπρεπή άνθρωπο αναζητούσαν όλοι οι Έλληνες στο πρόσωπο του γελοίου Σαμαρά και κανένας δεν τον έβρισκε. Ο άνθρωπος, που όλοι περίμεναν να καλύψει στοιχειωδώς τις συκοφαντίες του συμμαθητή του, πλειοδότησε σε συκοφαντία, για να ευχαριστήσει τα “αφεντικά” του. Αν ο Γιωργάκης διαπίστωσε τεράστιο οικονομικό έλλειμμα, εξαιτίας της διαφθοράς των Ελλήνων, ο συμμαθητής του ο Αντωνάκης ήρθε να συμπληρώσει με ένα άλλο τεράστιο “έλλειμμα” …αυτό της αξιοπιστίας των απατεώνων Ελλήνων. Τα δύο βλαμμένα του Κολεγίου ανακάλυψαν τα ελλείμματα των Ελλήνων. Είμαστε διεφθαρμένοι για τον πρώτο και απατεώνες για τον δεύτερο. Η βροχή στο Βερολίνο “ξέπλυνε” την ελληνικότητά του και αποκάλυψε έναν απλό δωσίλογο, ο οποίος ήταν έτοιμος να συμφωνήσει ακόμα και στις ύβρεις των Γερμανών απέναντι στην Ελλάδα.

Αυτός ο δωσίλογος Σαμαράς επέτρεψε στη Γερμανία να κάνει ένα νέο ανθελληνικό “παιχνίδι” εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Επέτρεψε στη Γερμανία να μας κουνάει το “δάκτυλο”, ενώ τουλάχιστον απέναντί της η Ελλάδα υπερέχει στα σημεία. Οι Γερμανοί μάς χρωστάνε ήδη περισσότερα απ’ όσα ΘΑ τους χρωστάμε εμείς στο μέλλον. Ήδη κωλυσιεργούν εις βάρος μας επί δεκαετίες και τολμούν να μας απειλούν για πιθανολογούμενες κωλυσιεργίες, χωρίς αυτές να έχουν υπάρξει …Μιλάμε για απίστευτα πράγματα.

Μας μιλούν περί “ηθικής” τη στιγμή που στην Ελλάδα —κατόπιν πιέσεων και απειλών της γερμανικής πρεσβείας— δεν εκδικάζεται κανονικά ο φάκελος της γερμανικής “ηθικότητας”, την οποία γνωρίσαμε όλοι μας από την Siemens. Μας κάνουν μαθήματα περί ανταγωνιστικότητας τη στιγμή που στην Επιτροπή Ανταγωνισμού οι περισσότεροι φάκελοι που “εκκρεμούν” αφορούν γερμανικές εταιρείες, οι οποίες δεν σεβάστηκαν τους κανόνες του ανταγωνισμού. Μας εξευτελίζουν διεθνώς για φοροδιαφυγή τη στιγμή που η γερμανική Hoch-Τief μέσα σε λίγα χρόνια δραστηριοποίησής της στη χώρα έχει γίνει το “αστέρι” της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το μέγα έγκλημά του Σαμαρά και η μεγάλη του προδοσία. Για να “αγοράσει” το έξωθεν προσωπικό “κύρος”, έδωσε “αντιπαροχή” όχι μόνον τα εθνικά μας δίκαια, αλλά και την ηθική μας υπόσταση. Επέτρεψε στη Γερμανία να κάνει “παιχνίδι” εντυπώσεων εις βάρος μας, ενώ τα “ατού” σε όλες τις περιπτώσεις ήταν υπέρ της Ελλάδας. Αυτό, το οποίο έγινε, ήταν μια αντιστροφή της πραγματικότητας εις βάρος της Ελλάδας. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και κάτι διαφορετικό. Μόνον αφελής μπορεί να είναι κάποιος, για να τοποθετήσει την Ελλάδα ανάμεσα στους θύτες της ιστορίας. Μόνον βλάξ θα μπορούσε να είναι κάποιος, για να πιστέψει ότι η Ελλάδα μόνη της έγινε “απειλή” για την ευρωπαϊκή και κατ’ επέκταση για την παγκόσμια οικονομία.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, η οποία υπό την ηγεσία Σημίτηδων και Γιωργάκηδων άγεται και φέρεται ανάλογα με τα συμφέροντα και τις εντολές αυτών, που σήμερα την κατηγορούν. Η Ελλάδα δέχθηκε για ακόμα μια φορά μια “επίθεση” από τα “μεγαθήρια” της Ευρώπης και απλά δεν αντέδρασε, γιατί την πρόδωσαν αυτοί, οι οποίοι έπρεπε να θέσουν τους εαυτούς τους επικεφαλής της αντίδρασης — και ήταν οι ηγέτες της. Ακόμα, δηλαδή, κι αν ως κράτος “έκλεψε” κάτι από τους Ευρωπαίους “εταίρους” της, θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι “έκλεψε” ακριβώς όσο της επέτρεψαν αυτοί, οι οποίοι την περίμεναν στην επόμενη “γωνία”, για να την τιμωρήσουν.

…Απλά πράγματα, τα οποία όμως δεν τολμά κανένας να ψελλίσει δημοσίως και μάλιστα ενώπιον των Γερμανών “νταβατζήδων” της Ευρώπης. Για την Ελλάδα και τις όποιες “απατεωνιές” της ευθύνονται κατά κύριο λόγο αυτοί, οι οποίοι σήμερα παρουσιάζονται σαν “τιμητές” της και δεν είναι άλλοι από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Αυτό δεν το λέμε εμείς, επειδή είμαστε Έλληνες, αλλά ο ίδιος ο Πρόντι —ως κατ’ εξοχήν γνώστης—, εφόσον στη εποχή εκείνη, που ο ίδιος ήταν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Γερμανία και η Γαλλία όχι μόνον ενθάρρυναν, αλλά πίεζαν την Ελλάδα να “παραποιεί” τα στατιστικά της στοιχεία. Την πίεζαν να υπερβεί τα όρια της οικονομίας της, για να πραγματοποιεί αγορές, “υποθηκεύοντας” το μέλλον του λαού της. Τότε τους συνέφερε η παραποίηση, γιατί οι παραγγελίες έπεφταν “βροχή” για τα εργοστάσιά τους.

Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας. Δεν είναι δυνατόν έννοιες όπως η “δικαιοσύνη”, η “ηθική” ή ακόμα και η “λογική” να μην εξυπηρετούν τη μικρή Ελλάδα και να ταυτίζονται με το ιμπεριαλιστικό “κτήνος” του Ρήνου. Δεν είναι δυνατόν η απλή ερμηνεία της πραγματικότητας να μην εξυπηρετεί τον αποδεδειγμένα αδύναμο και διαπιστωμένα θύμα και να εξυπηρετεί τον ισχυρό θύτη. Μια αντιστροφή, όμως, η οποία δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την προδοσία του ηγέτη της χώρας. Αυτή ακριβώς είναι η προδοσία του Σαμαρά …Του δουλοπρεπή εγγονού τού Μπενάκη.

Φυλάει τον κλέφτη …αλλά φυλάει και τον νοικοκύρη.

Αυτό, το οποίο αρνήθηκε να κάνει ο Σαμαράς υπέρ των ελληνικών δικαίων, το έκανε η πραγματική ζωή. Ο Σαμαράς δεν μίλησε για τα γερμανικά χρέη απέναντι στην Ελλάδα, αλλά “μίλησε” γι’ αυτά η πραγματικότητα. Σύντομα θα αποδειχθεί ότι η κουτοπόνηρη —και στην πραγματικότητα αφελής— Γερμανία έχει πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη “γκάφα” του αιώνα …”Γκάφα” ήταν η πρόσφατη απόφασή της να δώσει συντάξεις σε Εβραίους, οι οποίοι απλά “κρύβονταν” για κάποιους μήνες από τους διώκτες τους …Εβραίους, οι οποίοι δεν βασανίστηκαν, δεν ορφάνεψαν ή δεν ακρωτηριάστηκαν, όπως συνέβη με τα πραγματικά θύματά τους στην Ελλάδα, τα οποία ακόμα περιμένουν δικαίωση και βεβαίως αποζημίωση ως θύματα θηριωδίας …Πραγματικά θύματα και όχι περίπου θύματα, όπως αυτοί οι οποίοι αποζημιώθηκαν πρόσφατα από τη Γερμανία …Πολύ πρόσφατα, εφόσον οι αποφάσεις ελήφθησαν τον Δεκέμβρη του 2011.

Διαβάζουμε λοιπόν στις εφημερίδες εκείνων των ημερών: Ύστερα από έναν χρόνο σκληρών διαπραγματεύσεων, η Γερμανία αποδέχθηκε να πληρώσει τις συντάξεις αυτές σε επιπλέον 16.000 θύματα —παιδιά κάποτε—, που κατάφεραν να διασωθούν από τα ναζιστικά γκέτο ή εξαναγκάστηκαν να ζήσουν κρυπτόμενα υπό το φόβο των διώξεων.

Η συμφωνία ανακοινώθηκε χθες μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της εδρεύουσας στη Νέα Υόρκη Επιτροπής Διεκδικήσεων.

«Συνιστά δικαίωση για τον τρόμο που υπέστησαν κατά την παιδική τους ηλικία. Δεν είναι θέμα χρημάτων», δηλώνει ο Γκρεγκ Σνάϊντερ, αντιπρόεδρος της Επιτροπής, στο Associated Press.

Από τους νέους δικαιούχους, οι 5.000 ζουν στις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τους νέους όρους, που αποδέχθηκε η γερμανική κυβέρνηση, κάθε Εβραίος, που διένυσε τουλάχιστον 12 μήνες σε γκέτο ή εξαναγκάστηκε να ζει κρυπτόμενος ή υπο πλαστή ταυτότητα για να αποφύγει τη σύλληψη, δικαιούται μηνιαίας σύνταξης ύψους 375 δολαρίων το μήνα. Για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ το ποσό είναι περίπου 300 δολάρια.

Μέχρι τώρα η μικρότερη χρονική περίοδος, που απαιτούνταν για να στοιχειοθετηθεί δικαίωμα συνταξιοδότησης, ήταν οι 18 μήνες.

Μεγαλύτερη “γκάφα” από αυτήν τη διαπραγμάτευση δεν θα μπορούσε να κάνει η Γερμανία. Γιατί; Γιατί εν έτη 2011 η ίδια η Γερμανία αναγνωρίζει ότι ισχύει ακόμα και σήμερα το υλικό μέρος των υποχρεώσεών της. “Αποδέχεται” με τον πιο αδιάσειστο νομικό τρόπο ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξε η ίδια, ούτε “ξεχνιούνται” ούτε βεβαίως και παραγράφονται. Εφόσον ακόμα και σήμερα εκταμιεύονται χρήματα αποζημιώσεων υπέρ των Εβραίων, υπάρχει πλέον απόδειξη ότι η Γερμανία ως κράτος εξακολουθεί και αναγνωρίζει το υλικό μέρος των ευθυνών της και όχι μόνον το ηθικό, όπως μας “τόνισε” προσφάτως ο πονηρός Βεστερβέλε. Μιλάμε δηλαδή για κανονικό “αυτογκόλ” της γερμανικής πολιτικής απέναντι στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.

…”Αυτογκόλ”, το οποίο προέκυψε από την πίεση που της ασκήθηκε από τους άπληστους Εβραίους, οι οποίοι θέλουν να “ξεζουμίσουν” πέρα από τα επιτρεπτά όρια την κατάσταση. Αυτή η παροιμιώδης απληστία των Εβραίων αφεντικών της Γερμανίας, σε συνδυασμό με τη δουλοπρεπή στάση του γερμανικού κράτους απέναντι στον σιωνιστικό παράγοντα, δημιούργησαν αυτό το νομικό “προηγούμενο”, το οποίο ευνοεί την Ελλάδα και το οποίο είναι εις βάρος της Γερμανίας …Εις βάρος της πολιτικής που επέλεξε να ακολουθήσει στο θέμα των αποζημιώσεων που οφείλει στην Ελλάδα …Στη μοναδική χώρα που κατέστρεψε στην κυριολεξία και ποτέ δεν αποζημίωσε …Στη μοναδική “νικήτρια” χώρα, που το τέλος του πολέμου την βρήκε πιο ισοπεδωμένη ακόμα και από την ηττημένη και κατεστραμμένη Γερμανία.

Γιατί μιλάμε για “γκάφα”; Γιατί στην πραγματικότητα ανατρέπεται όλη η μεταπολεμική γερμανική πολιτική, η οποία είχε αναπτυχθεί με δόλιο τρόπο εναντίον της Ελλάδας, προκειμένου να αποφευχθεί η αποζημίωσή της. Η “ηθική” Γερμανία, προκειμένου να αποφύγει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα, ακολουθούσε μια ύπουλη και άνανδρη τακτική …Μια τακτική πολύ συνηθισμένη για τη θρασύδειλη συμπεριφορά των Ούννων. Δεν ήθελε να πληρώσει, αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελε να έρθει αντιμέτωπη στο νομικό επίπεδο με το “δίκιο” του θύματός της. Δεν αμφισβητούσε τις υποχρεώσεις της, αλλά ταυτόχρονα δεν τις εκπλήρωνε.

Τι έκανε μέχρι τώρα; …Τη γερμανική “πάπια”. Σε πρώτη φάση εκμεταλλεύτηκε τις συνέπειες της ήττας της στον πόλεμο και τη διάσπαση του γερμανικού κράτους. Με αυτήν τη διάσπαση —ως δικαιολογία— δεν πλήρωνε μέχρι …να ενωθεί η Γερμανία. Στο διάστημα αυτό δεν πλήρωνε μόνον τους “άλλους” και τους “κατώτερους” …και όχι τους Εβραίους, τους οποίους “χρύσωσε” στην κυριολεξία. Οι “κατώτεροι”, όπως ήταν οι Έλληνες, θα περίμεναν την Επανένωση, για να αποζημιωθούν. Η Ένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία θα ήταν το χρονικό σημείο “μηδέν” απ’ όπου υποτίθεται θα άρχιζε να μετράει ο χρόνος μέχρι η Γερμανία να καλύψει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες, οι οποίοι υπήρξαν θύματα της θηριωδίας της.

Μέχρι να γίνει η Ένωση, οι Ούννοι θα μπορούσαν να “κοιμούνταν” ήσυχοι, εφόσον είχαν “συμφωνήσει” με τα θύματά τους να μπει “πάγος” στις απαιτήσεις τους. Εκβιάζοντας, απειλώντας ή εκλιπαρώντας τους άθλιους Κυβερνήτες της Ελλάδας, είχαν καταφέρει να “παγώσουν” τις ελληνικές απαιτήσεις. Τα θύματά τους θα έπρεπε να τους “σεβαστούν” και να περιμένουν. Κρυβόμενοι οι Γερμανοί πίσω από τους Αμερικανούς, οι οποίοι φρόντιζαν πάντα να ελέγχουν τις δράσεις και τις αντιδράσεις των κυβερνήσεων της Αθήνας, δεκαετίες ολόκληρες μετά τη θηριωδία τους δεν πλήρωσαν ούτε μία δραχμή ως αποζημίωση …Αποζημίωση τεράστια, η οποία είχε προ πολλού υπολογιστεί και είχε επιδικαστεί στην Ελλάδα από το Διεθνές Δικαστήριο. Οι Έλληνες περίμεναν την “Ένωση”, για να αποζημιωθούν.

Η Ένωση δεν άργησε να έρθει — και άρα και η ώρα που η Γερμανία θα ερχόταν αντιμέτωπη με τις υποχρεώσεις της. Από εδώ αρχίζει ένα άλλο “παραμύθι” για τους Ούννους. Η Γερμανία άλλαξε τακτική και άρχισε να “χρονοτριβεί”, προκειμένου να μην ανοίξει κανένας διάλογος. Επισήμως δεν αρνούνταν τα χρέη της, αλλά ταυτόχρονα δεν καθόταν στο “τραπέζι” να τα συζητήσει. Επικαλούμενη τις πιο περίεργες δικαιολογίες και προφάσεις, εκμεταλλευόταν τα πάντα, προκειμένου να καθυστερεί. Στην αρχή δεν μας αποζημίωνε μέχρι την Ένωση και μετά δεν μας αποζημίωνε, επειδή τα έξοδα της Ένωσης ήταν πολλά. “Διευκόλυνση” ήθελαν οι “ηθικοί”, γιατί είχαν έξοδα και οι Έλληνες κυβερνήτες αποδεικνύονταν εξαιρετικά “υπομονετικοί” και “γενναιόδωροι”.

…Η “μπάλα” μονίμως στην “κερκίδα”, αλλά οι Γερμανοί “σύμμαχοι” στο μεταξύ αλώνιζαν την Ελλάδα, προσπαθώντας με διαφθορές και απειλές να αρπάξουν κρατικές παραγγελίες και προμήθειες. Την ρήξη με τον “πελάτη” της δεν την επεδίωκε, για να μην κλείσουν οι “πόρτες” της αγοράς του για τις εταιρείες της, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα προόδου σ’ ό,τι αφορούσε τα χρέη της. Επισήμως δεν αρνούνταν τις αποζημιώσεις και απλά προσπαθούσε να βρίσκεται έστω και οριακά μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας.

…Στα όρια …και απλά να περνά ο χρόνος …Ο κρίσιμος χρόνος, όπως τον υπολόγιζαν κάποιοι πονηροί στο Βερολίνο σε συνεργασία με κάποιους προδότες στην Αθήνα. Επισήμως δεν αρνούνταν τα χρέη της —για να μην θεωρηθεί αυτή η “άρνηση” επίσημη νομική “θέση” και άρα προσβληθεί από την Ελλάδα στα διεθνή δικαστήρια—, αλλά παρασκηνιακά εμφανιζόταν “απρόθυμη” να ξεκινήσει τον διάλογο. Δεν τον έβαζε στα “επείγοντα” της γερμανικής πολιτικής ατζέντας και έβαζε την Ελλάδα στην “αναμονή” …Τον διάλογο όχι πάνω στην εκτίμηση των αποζημιώσεων —η οποία είχε ήδη γίνει και άρα δεν τίθετο υπό αμφισβήτηση—, αλλά πάνω στο θέμα του τρόπου και του χρόνου καταβολής τους.

Την αποτελεσματικότητα αυτής της τακτικής τη διαπιστώνουμε εύκολα, αν καταλάβουμε πόσο διήρκησε ήδη αυτή η “χρονοτριβή”. Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που “ενώθηκε” η Γερμανία και άρα από τότε που θα έπρεπε να ξεκινήσει η καταβολή των δόσεων των αποζημιώσεων αυτών …Καταβολή, η οποία, αν γινόταν, πιθανότατα η Ελλάδα να μην βρισκόταν ποτέ στη σημερινή δυσχερή θέση και σίγουρα η Γερμανία δεν θα βρισκόταν σε αυτήν τη θέση της απόλυτης υπεροχής. Τίποτε όμως δεν έγινε όπως προέβλεπε η νομιμότητα και φτάσαμε στο σημείο αυτό.

Η Γερμανία όχι απλά δεν έγινε ποτέ πηγή πλούτου για την Ελλάδα, αλλά με τη χυδαία πολιτική της έγινε “πληγή” χρεών γι’ αυτήν. Η γερμανική κρατική πολιτική —σε συνδυασμό με την απληστία των γερμανικών εταιρειών έγιναν η αιτία να καταχρεωθεί η Ελλάδα με αναίτιες και υπερκοστολογημένες αγορές και να οδηγηθεί στη σημερινή αθλιότητα. Φτάσαμε στο σημείο να μας απειλούν ότι, αν δεν προτιμήσουμε τα προϊόντα τους, πιθανότατα να μην μας αποζημίωναν. Ο “φίλοι” μας οι Γερμανοί όχι μόνον δεν μας αποζημίωσαν για την προηγούμενη λεηλασία, αλλά, παριστάνοντας τους φίλους, μας λεηλάτησαν εκ νέου. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της “επιτυχούς” πολιτικής τους — που δεν αποζημίωναν, χωρίς να διαταράσσουν τη συμμαχία με το θύμα τους, αλλά χρονοτριβούσαν σε βαθμό τέτοιο, που να διεκδικήσουν κάποτε τη “διαγραφή” των υποχρεώσεών τους.

Την αίσθηση της βεβαιότητας για την “επιτυχίας” τους θα τη διέκρινε κάποιος πολύ εύκολα στο χυδαίο βλέμμα του χυδαίου ομοφυλόφιλου, που παριστάνει τον Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας και ο οποίος ήταν αυτός, ο οποίος έβαλε την κατάσταση σε νέα πορεία. Προφανώς κάποιοι “πίσω” από αυτόν έκριναν ότι ο χρόνος έφτασε για ν’ αλλάξει πολιτική η Γερμανία. Η Ελλάδα είναι σε τρομερά δυσχερή οικονομική θέση και οι Έλληνες τρομοκρατημένοι από το αβέβαιο του μέλλοντός τους. Τώρα ήταν η στιγμή για τη μεγάλη “αλλαγή”. Η Γερμανία, νιώθοντας απόλυτη υπεροχή και βλέποντας την Ελλάδα να βρίσκεται στην απόλυτη ανάγκη της, θα άλλαζε συμπεριφορά στο θέμα των αποζημιώσεων.

Ο Βεστερβέλε ανέλαβε να εκφράσει αυτήν την “αλλαγή”. Αυτός θα ήταν εκείνος, που θα είχε την τύχη να εισπράξει τα κέρδη της προηγούμενης επιτυχούς πολιτικής …Της πολιτικής της καθυστέρησης. Ο Βεστερβέλε λοιπόν ήταν ο πρώτος, που διατύπωσε την άποψη ότι ο χρόνος που πέρασε ήταν τόσος πολύς, που δεν υπάρχει νόημα για τέτοιου είδους συζητήσεις. Αυτός είναι ο πρώτος Υπουργός της Γερμανίας, που τολμά ν’ αμφισβητήσει επισήμως τα ελληνικά δίκαια …Ο πρώτος Γερμανός αξιωματούχος, ο οποίος θέτει σε εφαρμογή την άποψη εκείνη, την οποία εξ’ αρχής προσπάθησε να “χτίσει” η Γερμανία …Την άποψη ότι πέρασε ο λογικός και “εύλογος” χρόνος που η Ελλάδα είχε στη διάθεσή της, για να αξιώσει τις διεκδικήσεις της.

…”Παλιά ξινά σταφύλια” μάς είπε ότι είναι οι ελληνικές απαιτήσεις. Επειδή ο συγκεκριμένος Υπουργός εκτός από “αδερφή” είναι και πολιτισμένος, “αναγνωρίζει” την ηθική ευθύνη της Γερμανίας απέναντι στα θύματά της, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Κατά την άποψή του οι ελληνικές θέσεις περί ναζιστικών θηριωδιών είναι ζητήματα, τα οποία πρέπει να απασχολούν πλέον τους ιστορικούς και όχι τους πολιτικούς …Άνευ αντικειμένου ζήτημα, που όμοιά του υπάρχουν πολλά στη διάρκεια των αιώνων. Επειδή έχουμε να κάνουμε με κουτοπόνηρους Γερμανούς, κανείς δεν πρέπει ν’ αμφισβητεί ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που τις ίδιες ημέρες, που ο Βεστερβέλε μάς εξηγούσε το “μακρινό” των ελληνικών αποζημιώσεων, πήρε απροσδόκητη δημοσιότητα ένα πολύ περίεργο και στη φύση του “παρόμοιο” θέμα.

…Ο Δήμαρχος του Μιτενβάλντε ζήτησε από το Βερολίνο να του καταβάλει ένα τρισεκατομμύριο ευρώ για ένα δάνειο, το οποίο είχε συναφθεί 450 χρόνια πριν. Συγκεκριμένα, το έτος 1562 οι αρχές της πόλης Μπερλίν–Κιολν (Berlin-Cölln: Βερολίνο) ζήτησαν από το Μιτενβάλντε 400 γκίλντερ, για να καταβάλουν τους φόρους στον άρχοντα του Βραδεμβούργου. Το Βερολίνο δεν επέστρεψε τελικά στις αρχές της Μιτενβάλντε ούτε ένα γκίλντερ. Όπως και υποχρεούνταν, ο Δήμαρχος της πόλης μετά από 450 χρόνια επαναφέρει το ζήτημα. Το γερμανικό Βερολίνο, όπως είναι φυσικό, δεν συζητά ούτε γι’ αστείο τις παραπάνω γερμανικές αξιώσεις.

Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, αυτή είναι μια γελοία ουννική “παράσταση” με διδακτικό στόχο. Είναι προφανές ότι “παίζουν” Γερμανοί, για να “διδαχθούν” οι Έλληνες …και πιθανόν και κάποιοι άλλοι. Τι μας “διδάσκει” αυτή η παράσταση; Ότι, εφόσον το Βερολίνο δεν χάνει την “ηθική” του και την “αδελφοσύνη” του με την μη επιστροφή του δανείου απέναντι στο “παράλογο” Μιτενβάλντε, γιατί να χάσει τα ίδια η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα, κάνοντας ακριβώς τα ίδια; …Απέναντι στην επίσης “παράλογη” Ελλάδα; …Εφόσον το Βερολίνο δεν είναι “ανήθικο” απέναντι στους Γερμανούς δανειστές του, γιατί να είναι η Γερμανία “ανήθικη” με την μη επιστροφή του δικού της αναγκαστικού δανείου απέναντι στην “παράλογη” Ελλάδα;

Κατάλαβε ο αναγνώστης τη μεθόδευση; Ανακάλυψαν τον πολιτισμό οι Ούννοι και θέλουν να μας “διδάξουν” με “εποπτικά” μέσα —και βεβαίως ειρηνικά— τις θέσεις τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που όλα τα τηλεοπτικά κανάλια των δωσίλογων έτρεξαν να ενημερώσουν τον κόσμο για τη γελοία απαίτηση ενός “στημένου” Δημάρχου της περιοχής του Βερολίνου; Μόνον στην Ελλάδα αυτή η γερμανική ηλιθιότητα έγινε είδηση στα κεντρικά κανάλια. Γιατί; Γιατί αρχίζουν οι δωσίλογοι να “χτίζουν” στην Ελλάδα την άποψη που συμφέρει την Γερμανία …Την άποψη περί χαμένης ευκαιρίας …Την άποψη περί τραγικής “καθυστέρησης” σ’ ό,τι αφορά τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων …Την άποψη να γίνει και μια “εξεταστική” να δούμε ποιοι φταίνε και να τους “μαλώσουμε”, αν το επιτρέψει ο Μεϊμαράκης.

…Απλά πράγματα. Όταν είσαι ένας γελοίος Αντωνάκης και οι Γερμανοί σού επιτρέπουν να “χαρίσεις” την ΑΤΕ, για να διαγράψεις τα χρέη σου ως κομματάρχης, είσαι υποχρεωμένος να τους “χαρίσεις” τα χρέη τους. Όταν οι Γερμανοί δίνουν στους καναλάρχες τα διόδια των εθνικών οδών, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν είδηση τον Δήμαρχο του Μιτενβάλντε.

Είναι πλέον φανερό πως όλοι αυτοί οι προδότες έχουν πάρει εντολή ν’ αρχίσουν σιγά-σιγά να “αποδομούν” την άποψη των Ελλήνων για τις αποζημιώσεις. Άρχισαν πλέον να αναγνωρίζουν στη Γερμανία μόνον την ηθική “ευθύνη”, που της δίνει το δικαίωμα να αποφεύγει αποζημιώσεις, αλλά να δίνει άφθονες ανθρωπιστικές και τεχνικές “συμβουλές”.

Με το αυτογκόλ της πρόσφατης συμφωνίας με τους Εβραίους όλη αυτή η κουτοπόνηρη πολιτική ανατρέπεται. Με το θετικό αποτέλεσμα της πρόσφατης εβραϊκής διεκδίκησης όλα αυτά, που ισχυρίζεται η “αδερφή” του Ρήνου, δεν ισχύουν. Όταν για το ίδιο χρονικό διάστημα —και για ίδια ή ανάλογα εγκλήματα— αναγνωρίζει κάποιος τις ευθύνες του και αποδέχεται την καταβολή αποζημιώσεων σε θύματά του, αναγκαστικά δημιουργεί νομικό προηγούμενο και για όλα τα υπόλοιπα θύματά του. Αν, δηλαδή, είναι “παλιό” ή “ιστορικό” ή “ξεπερασμένο” το πρόβλημα των αποζημιώσεων της γερμανικής θηριωδίας, δεν είναι πλέον θέμα των Ελλήνων να το αποδείξουν.

Το πόσο επίκαιρο είναι το θέμα και το πόσο λογικό είναι να απαιτηθούν αποζημιώσεις, δεν είναι πλέον θέμα των Ελλήνων να το αποδείξουν. Έχει αποδειχθεί ήδη και μάλιστα πανηγυρικά. Το απέδειξαν οι Εβραίοι πριν από λίγους μήνες και οι Γερμανοί το αποδέχθηκαν. Οι Έλληνες το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να κινήσουν από την αρχή τις διαδικασίες και να συζητήσουν μόνον για το προφανές. Τον τρόπο και τον χρόνο κατά τον οποίον θα εισπράξουν τις αποζημιώσεις τους …Το δύσκολο το έκαναν για λογαριασμό τους οι Εβραίοι.

Τι προτείνουμε; Τα θύματά τους στην Ελλάδα να αφήσουν τα Διεθνή Δικαστήρια και τη διεφθαρμένη Χάγη και να πάνε κατ’ ευθείαν στη Νέα Υόρκη …Να πάνε στην Επιτροπή Διεκδικήσεων. Απ’ ό,τι φαίνεται ο Ατλαντικός Ωκεανός μάλλον “ζαλίζει” τους Γερμανούς …Τα “χάνουν” όταν πηγαίνουν στις ΗΠΑ —και δικαίως—, γιατί οι Αμερικανοί δεν έχουν και τα καλύτερα αισθήματα γι’ αυτούς. Προτείνουμε στα θύματά τους στην Ελλάδα να χρησιμοποιήσουν σε πρώτη φάση Έλληνες “δικαιούχους”, οι οποίοι φέρουν την αμερικανική υπηκοότητα και ως Αμερικανοί πολίτες να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους. Να επαναλάβουν δηλαδή την εβραϊκή τακτική και τα “κεκτημένα” των “Αμερικανών” να μεταφερθούν και στους Ελλαδίτες.

Στα σκοτεινά χρόνια του Εμφυλίου

βρίσκονται τα αίτια της σημερινής προδοσίας.

Ο αναγνώστης εύλογα θ’ αναρωτηθεί από πού προέρχεται όλη αυτή η γερμανική αλαζονεία. Από πού αντλούν το θράσος να βρίζουν και να λοιδορούν έναν ολόκληρο λαό, χωρίς να νοιάζονται για τις αντιδράσεις της ηγεσίας του; Πώς είναι δυνατόν να τολμάνε κάποιοι πολιτικοί της πλάκας να λοιδορούν και να επιτίθενται σε ένα από τα πιο ιστορικά και παραγωγικά έθνη της ανθρωπότητας χωρίς κανέναν φόβο; Πώς είναι δυνατόν ανθρωπάκια της δεκάρας, όπως είναι ο βιετναμέζος νεοΆριος “Φίλιππος” Ρέσλερ να προσβάλει τον λαό εκείνον, που εξαιτίας του πολιτισμού του ο ίδιος όχι μόνον απέκτησε το όνομά του, αλλά του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία ζωής;

Εξαιτίας των αρχών του ελληνικού πολιτισμού μπόρεσε ο Ρέσλερ και όχι μόνον επιβίωσε, αλλά και διακρίθηκε σε μια αλλόθρησκη, αλλόφυλη και αλλοεθνή κοινωνία. Χωρίς τον ελληνικό πολιτισμό δεν θα υπήρχε κανένας ευρωπαϊκός κοσμοπολιτισμός, για να ανεχθεί —και βεβαίως να “σώσει”— τον Ρέσλερ από την κακή του μοίρα. Σε μια τέτοια περίπτωση το μέλλον του θα ήταν πολύ διαφορετικό. Το πιο πιθανό θα ήταν να είναι ένα ακόμα ορφανό του Βιετνάμ ονόματι Μπαο, που, για να επιβιώσει, θα χόρευε σε κάποιο gay bar της Ταϊλάνδης, προκειμένου να διασκεδάζει μεθυσμένους Γερμανούς σεξοτουρίστες. Σε μια τέτοια περίπτωση μόνον τον Βεστερβέλε θα είχε πιθανότητες να γνωρίσει και βέβαια υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες.

Όταν λοιπόν αυτές οι περίεργες “μεταγραφές” των Γερμανών είναι τόσο προκλητικοί και αλαζόνες, τι περιμένουμε από τους ίδιους τους Γερμανούς; …Τη γερμανική “ελίτ”, όπως αρέσκονται να λένε οι δημοσιογράφοι των τσοντοκάναλων. Τους νεόπλουτους Γερμανούς, οι οποίοι σήμερα αισθάνονται παντοδύναμοι και αναπολούν τα μεγαλεία του Ράιχ; Φυσιολογική είναι αυτή η αλαζονική στάση του γερμανικού πολιτικού κατεστημένου. Λένε και επιχειρούν τα πάντα εναντίον της Ελλάδας, γιατί στην κυριολεξία έχουν δεμένη “χειροπόδαρα” την εκάστοτε ελληνική ηγεσία. Αυτό συμβαίνει, γιατί έχουν στα χέρια τους τον απόλυτο χάρτη του ελληνικού παρακράτους. Ελέγχουν την “καταγωγή” του, αλλά ελέγχουν και τη “συνέχειά” του. Κάποτε εκβίαζαν τους Έλληνες ηγέτες για τη συνεργασία τους με τους Ναζί και στη συνέχεια τα παιδιά τους τα εκβίαζαν, γιατί διαφθάρηκαν από τα παιδιά των Ναζί.

Ας ψάξει κάποιος τον ρόλο των Καραμανλήδων, των Παπανδρέου, των Ράλληδων και των Πάγκαλων στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής και θα καταλάβει τον λόγο που στα χρόνια της πολιτικής παντοκρατορίας τους οι Γερμανοί κατόρθωσαν και δεν κατέβαλαν καμία αποζημίωση στα θύματά τους. Εξαιτίας των λόγων που επιβίωσαν οι Καραμανλήδες, οι Παπανδρέου και οι Πάγκαλοι στην Κατοχή δεν αποζημιώθηκαν τα παιδιά εκείνων, που δεν επιβίωσαν στην ίδια Κατοχή. Πού ήταν ο “τσαντίλας” Καραμανλής, όταν οι Ναζί πατούσαν την Αθήνα; Πού ήταν ο “ανένδοτος” γέρος Παπανδρέου, όταν εκτελούνταν οι κοντοχωριανοί του; Ποιοι θα ζητούσαν πολεμικές αποζημιώσεις ή το αναγκαστικό δάνειο όταν υπουργοί εξωτερικών της χώρας διετέλεσαν γόνοι δωσίλογων, όπως οι Πάγκαλος και Παπακωνσταντίνου;

Όλοι οι δήθεν “μεγάλοι” της μεταπολεμικής εποχής είχαν “σκοτεινές” πλευρές στην περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Αυτοί οι δήθεν “μεγάλοι” ήταν που έσωσαν τους εαυτούς τους και τους ομοίους τους στην εποχή που ακολούθησε. Δεν υπάρχει δωσίλογος στην Ελλάδα, που να τιμωρήθηκε για την προδοσία του. Η Ελλάδα ήταν το μοναδικό δυτικό κράτος, το οποίο μετά τον πόλεμο δεν εκτέλεσε έστω και για “ξεκάρφωμα” κάποιους λίγους από τους προδότες του. Αυτοί αρχικά “κρύφτηκαν” σαν “δημοκράτες” πίσω από την δήθεν κομμουνιστική “απειλή”, στη συνέχεια “ανασυντάχτηκαν” σαν ουδέτεροι “κεντρώοι” και στο τέλος κατάφεραν κι “επέστρεψαν” σαν “σοσιαλιστές” στην κορυφή της εξουσίας.

Αν η μισή κυβέρνηση του προ Χούντας Καραμανλή αποτελούνταν από δωσίλογους της Κατοχής, ολόκληρη η κυβέρνηση του Παπανδρέου στη μετά Χούντα εποχή στελεχωνόταν με τα παιδιά των δωσίλογων της Κατοχής. Όταν κορυφαίος παράγοντας της “δημοκρατίας” της Μεταπολίτευσης και “φίλτρο” στελεχών γίνεται ο γιος του δωσίλογου Λαμπράκη, καταλαβαίνει κάποιος τι έχει προηγηθεί …Καταλαβαίνει κάποιος και τι ακολούθησε …Καταλαβαίνει ποιοι και για ποιους λόγους έπαιρναν τις “ευλογίες” και τα “χρίσματα” του ΔΟΛ …Καταλαβαίνει επίσης πόσο ευάλωτη ήταν η Ελλάδα σε ξένες “πιέσεις”. Το ελληνικό κράτος ποτέ δεν ξέφυγε από την άσχημη μοίρα του, γιατί πάντα οι ηγεσίες του ήταν εκβιάσιμες.

Οι Γερμανοί —και όχι μόνον αυτοί— είχαν τα στοιχεία που τους επέτρεπαν να εκβιάζουν το “βαθύ” ελληνικό παρακράτος. Από εκεί και πέρα βασικό τους μέλημα ήταν να επαναλαμβάνονται οι ίδιες καταστάσεις με τους ίδιους ανθρώπους, ώστε να μην αλλάζει ποτέ τίποτε. Δεν χρειαζόταν να δημιουργούν νέους προδότες, όταν υπήρχαν τα παιδιά των προηγούμενων προδοτών, οι οποίοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Υπήρχε “συνέχεια” και απλά άλλαζαν κάποιες δευτερεύουσες παράμετροι. Ό,τι μπορεί να σήμαινε κάποτε για έναν πολίτη η συνεργασία με τους Ναζί, έγινε στις ημέρες μας η συνεργασία με την Siemens. Οι διαφθορείς παρέμεναν πάντα οι ίδιοι και οι διεφθαρμένοι επίσης.

Διαφθορείς και διεφθαρμένοι “έπαιζαν” συνεχώς το παιχνίδι που τους συνέφερε και δεν άλλαζαν ποτέ τους όρους του. Η ναζιστική Siemens, όταν έφευγε από την Ελλάδα το ’44, γνώριζε ότι θα “επέστρεφε” μετά από λίγα χρόνια. Καμία εταιρεία στον κόσμο δεν έχει τον πολιτικογκαγκστερικό ρόλο, που έχει η Siemens. Η Siemens στην Ελλάδα κινείται ως νόμιμος αντιπρόσωπος του γερμανικού ναζιστικού παρακράτους. Παρακολουθεί και συκοφαντεί Έλληνες πολίτες, που κρίνει ότι είναι εχθρικοί απέναντί της. Εκβιάζει και διαφθείρει, προκειμένου να κάνει τις δουλειές της και στη συνέχεια εκβιάζει επειδή τις “έκανε”.

Αυτή η εταιρεία με το έντονο ναζιστικό παρελθόν συνεργάζεται με το σταλινικό χαφιεδαριό της Στάζι και διατηρεί πρόσβαση σε όλα τα αρχεία των Ναζί και των σταλινικών. Με τέτοιον “πλούτο” τής είναι εύκολο να εκβιάζει και να απειλεί όποιον θέλει …για οποιονδήποτε λόγο θέλει. Είτε από “δεξιά” κινείται κάποιος είτε από “αριστερά”, οι φασίστες θα τον “συναντήσουν”. Αυτά τα εκβιαζόμενα σκουπίδια είναι, που επιτρέπουν στους Γερμανούς σήμερα να λεηλατούν τη χώρα. Αυτήν τη λεηλασία συντονίζει η Siemens. Όλες οι δουλειές” της έγιναν με τη βοήθεια των “πρωταγωνιστών” του Εμφυλίου …Όλων των πρωταγωνιστών όλων των πλευρών.

…Όλων εκείνων, τους οποίους οι παλιοί Ναζί και οι γερμανικές ανατολικές ή δυτικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν πολύ καλά, γιατί ήταν συνεργάτες τους …Όλων εκείνων, που η Siemens θα μπορούσε να εκβιάζει. Με τη βοήθεια των παλιών “δωσίλογων”, που σώθηκαν από τον Εμφύλιο και των πρώην σταλινικών, που τους εξυπηρέτησαν στη διεξαγωγή του Εμφυλίου αυτού. Ας σκεφτεί κάποιος το πώς οι Ναζί της Siemens “έφαγαν” τον σημερινό ΟΤΕ και θα καταλάβει τι λέμε …γιατί σε όλες τις περιπτώσεις τα ίδια κάνουν. Ας θυμηθεί τα γεγονότα στα χρόνια που ούτε μπορούσε να διανοηθεί κάποιος ότι ο πανίσχυρος και ανυπολογίστου αξίας κρατικός ΟΤΕ θα μπορούσε να περάσει στα χέρια ιδιωτών και μάλιστα αλλοδαπών. Αν αυτό το ισχυριζόταν κάποιος τη δεκαετία του ’80, θα τον έδεναν σε ψυχιατρείο.

Πώς όμως “έφαγαν” τον ΟΤΕ οι Γερμανοί; Με συλλογική προσπάθεια όλων των συνεργατών τους στην Ελλάδα …Υπό τον συντονισμό της Siemens, η οποία είναι μια εταιρεία που “πρωταγωνίστησε” και στα χρόνια των Ναζί τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ελλάδα …Υπό τον συντονισμό της Siemens, η οποία είναι από τους μεγάλους χορηγούς και ευεργέτες του τοπικού Γερμανικού Κολεγίου. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Εκείνα τα χρόνια έβαλαν τον γιο ενός από τους πρωταγωνιστές του Εμφυλίου να παραστήσει τον “προμηθευτή”. Το πρώτο ρεκόρ τους. Την “καπιταλιστική” και “δυτικογερμανική” Siemens την αντιπροσώπευε ένας “σταλινικός” πρόσφυγας της Ανατολικής Γερμανίας.

…Ένας μπατίρης σταλινικός —γιος πολιτικού εγκληματία του παραπετάσματος— έγινε υποψήφιος προμηθευτής ενός κρατικού κολοσσού των τηλεπικοινωνιών σε εποχή δεξιάς διακυβέρνησης …Ένα αγράμματο και ψωριάρικο σταλινικό “παρτάλι” εμφανίστηκε ως υποψήφιος “προμηθευτής” του κρατικού ΟΤΕ της δεξιάς κυβέρνησης του Μητσοτάκη …Ένας πειναλέων πράκτορας της Στάζι, ονόματι Κόκκαλης, εμφανίστηκε ως αντιπρόσωπος της “καπιταλιστικής” Siemens, έχοντας ως στήριγμά του στη συγκυβέρνηση του Μητσοτάκη το ΚΚΕ του Χαρίλαου …Του Χαρίλαου, ο οποίος ένιωθε την “ανάγκη” να στηρίξει το παιδί τού Πέτρου τού παραπετάσματος.

Έχοντας μέσω του Κόκκαλη εξασφαλίσει το “αριστερό” άλλοθι, οι φασίστες δωσίλογοι γνώριζαν το παιχνίδι της λεηλασίας και της αρπαγής του ΟΤΕ. Γύρω από αυτόν τον επιφανή και ορατό χαφιέ της Στάζι “χτίστηκε” το παιχνίδι που “έπαιξαν” μόνοι τους οι συνεργάτες των Ναζί …Όλοι τους φυσικά παιδιά δωσίλογων, που, ελέω Αμερικανών, δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Επικεφαλής ενός τομέα στης Siemens εκείνη την εποχή ―και στην συνέχεια επικεφαλής ολόκληρου του ελληνικού της τμήματος― που “πολιορκούσε” τον ΟΤΕ, ήταν ο γιος του δωσίλογου Χριστοφοράκου. Επικεφαλής του ΟΤΕ, ο οποίος υποτίθεται “αμυνόταν” στη ναζιστική “επίθεση”, ήταν ο συμμαθητής του Χριστοφοράκου στο γερμανικό κολέγιο και επίσης γερμανοτραφής Θέμελης.

Την περίοδο, δηλαδή, ’90 με ’93, που οι Ναζί της Γερμανίας προσπαθούσαν να “αλώσουν” τον ΟΤΕ, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ήταν ο απόφοιτος του γερμανικού Κολεγίου και άρα γερμανοτραφής Θέμελης. Μέλος εκείνου του ίδιου διοικητικού συμβουλίου, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι έχασε τη “μάχη” από τους Γερμανούς, ήταν ο επίσης γόνος δωσίλογων και μετέπειτα Υπουργός του Μνημονίου ο Παπακωνσταντίνου. Ο γιος των μεγαλύτερων δωσίλογων της Κοζάνης σε νεαρή ηλικία και χωρίς κανένα προσόν κατέλαβε μια στρατηγική για την άμυνα του Οργανισμού θέση …Ο ίδιος “αξιόπιστος” άνθρωπος, ο οποίος ήταν συνυπεύθυνος και για τα swaps της Goldman Sachs, που κατέστησαν τη χώρα και τον λαό “αναξιόπιστους”.

Ο “κλοιός” γύρω από τον ΟΤΕ είχε αρχίσει να “σφίγγει” από τους σύγχρονους συνεργάτες των πάντα ίδιων Ναζί. Όμως, ο ΟΤΕ δεν ήταν μόνος του στην αποτυχημένη “μάχη”. Συμπαραστάτες των Ναζί υπήρχαν και στο κράτος, το οποίο υποτίθεται έλεγχε τον ΟΤΕ. Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Σημίτης. Ο γιος ενός προσώπου με πολύ μυστήρια στάση στην Κατοχή. Ο αδερφός ενός προσώπου, που ακόμα και σήμερα εργάζεται για τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Ο άνθρωπος, που, ως “σοσιαλιστής” Υπουργός, “ονειρεύτηκε” την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ σε μια περίοδο που αυτό δεν υπήρχε ούτε ως υπόθεση εργασίας.

Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος θα έδινε νομική βάση σε μια “απελευθέρωση” της “αγοράς” τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, που μέχρι τότε δεν θεωρούνταν “αγορά”, αλλά κοινωνική υπηρεσία υψίστης εθνικής σημασίας; Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος θα έδινε δικαστική “νομιμότητα” σε κάτι, το οποίο εκείνη την εποχή ούτε ως πολιτική “υπόθεση” δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί; …Ένας άγνωστος δικαστικός, τον οποίο θα τον γνωρίζαμε πολλά χρόνια μετά …Ένας γιος ενός επίσης ατιμώρητου δωσίλογου των Ναζί …Ενός δωσίλογου με το συμβολικό όνομα Όθωνας, το οποίο παραπέμπει στη βαυαροκρατία …Ο γιος του “Όττο” …Ο γιος ενός δωσίλογου, που για πολλά χρόνια διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών …Ο Πικραμένος, ο οποίος έγινε και Πρωθυπουργός της χώρας.

…Ο δικαστικός εκείνος, που, ως “κορωνίδα” της δικαστικής του “επιστημοσύνης”, είχε τις συμμετοχές του σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές με εξειδίκευση τις “τηλεπικοινωνίες” …Περίεργο δεν είναι; Ο γιος ενός δωσίλογου, που τελείωσε το γερμανικό κολέγιο, “εξειδικεύτηκε απόλυτα και αποκλειστικά στον τομέα που ενδιέφερε άμεσα τόσο τους φίλους και συμμαθητές του όσο και τα παλιά “αφεντικά” του πατέρα του …Τους νόμους εκείνους, που στόχο είχαν την “αποκόλληση” των τηλεπικοινωνιών από τον δημόσιο έλεγχο με την “εγγύηση” της ασφάλειας τους.

Ο κατά τα άλλα πλέον γνωστός Πικραμένος για όσους δεν γνωρίζουν: …Διετέλεσε μέλος της ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, που εκπόνησε το σχέδιο του νόμου 3674/2008 «Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου διασφάλισης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας και άλλες διατάξεις».

Προήδρευσε της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του υπουργείου Δικαιοσύνης για την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2002/58/ΕΚ «για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες» (Ν. 3471/2006 «Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και τροποποίηση του Ν. 2472/1997»).

Επιπλέον, προήδρευσε της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του υπουργείου Δικαιοσύνης για την ενσωμάτωση της οδηγίας 2006/24/ΕΚ (σχέδιο νόμου με τίτλο «Διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίων δικτύων επικοινωνιών και τροποποίηση του Ν. 3471/2006»).

Αυτός ο γερμανοτραφής δικαστικός είναι εκείνος, που “διασφάλισε” τα “δικαιώματα” του πολίτη από τον γερμανικό ΟΤΕ. Ο ίδιος είναι ο δικαστικός εκείνος, που έκρινε “νόμιμη” την ένταξή μας στο ΔΝΤ. Ο γιος, δηλαδή, ενός απευθείας συνεργάτη του Γκέμπελς, αποφάσισε για την Ελλάδα κάτι, το οποίο “έκαιγε” στην κυριολεξία την Γερμανία να έχει θετική έκβαση. Οι Γερμανοί, δηλαδή, οι οποίοι παρεμβαίνουν με πολιτικό και άρα παράνομο τρόπο ακόμα και σε θέματα ανταγωνισμού των σούπερ μάρκετ, επέτρεψαν σε έναν Έλληνα δικαστικό να αποφασίσει κατά συνείδηση σε ένα θέμα μείζονος σημασίας για τα εθνικά τους συμφέροντα. Του επέτρεψαν να αποφασίσει “επιστημονικά”, τη στιγμή που μπορούσαν να τον εκβιάσουν, εφόσον για τον πατέρα του είχαν έναν φάκελο πιθανότατα μεγαλύτερο από μια μικρή σχολική εγκυκλοπαίδεια.

Με τέτοιους δικαστικούς τι είχαν να φοβούνται όλοι οι προδότες; Μετά αναρωτιόμαστε τον λόγο που δεν επεμβαίνει η ελληνική Δικαιοσύνη, για να σώσει ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί; Πώς θα επέμβει; Με ποιο ανθρώπινο δυναμικό θα παρέμβει; Οι “καλύτεροι” είναι αυτοί, οι οποίοι είναι απλά αδιάφοροι ή άχρηστοι. Αυτοί, οι οποίοι τουλάχιστον δεν κάνουν ζημιά ηθελημένα με εγκληματικές αποφάσεις τους. Αυτοί, οι οποίοι συνδικαλίζονται παράνομα, για να τους εκτιμήσει ο Σαμαράς και να τους κάνει βουλευτές. Οι λιγότερο “καλοί” είναι οι απατεώνες, που με τον άλφα ή βήτα τρόπο κάνουν “μπίζνες” μέσα στη Δικαιοσύνη.

Όμως, αυτοί δεν είναι οι χειρότεροι. Οι χειρότεροι είναι οι κορυφαίοι της …Οι καριερίστες της …Οι “άτεγκτοι”, που μοιάζουν με τους Ούννους. Αυτοί είναι οι χειρότεροι, γιατί κάνουν συνειδητά ζημιά στην ελληνική κοινωνία. Γνωρίζουν ότι από αυτήν τη συμπεριφορά τους εξαρτάται η “καριέρα” τους. Η ελληνική Δικαιοσύνη υπολειτουργεί, γιατί κάποιες δυνάμεις στις γνωστές πρεσβείες φροντίζουν η κορυφή της να στελεχώνεται από τα παιδιά των δωσίλογων. Αυτοί είναι που πλαισιώνονται από Ζαγοριανούς, Καλούσηδες και Μπουρπούλιες …και στην ουσία δρουν ανεξέλεγκτα. Τους φιλόδοξους τους εκβιάζουν οι Γερμανοί και τους υπόλοιπους οι φιλόδοξοι. Αυτά τα πρόσωπα “παράγει” και “αναπαράγει” η Ελληνική Δικαιοσύνη. Εξαιτίας αυτής της Δικαιοσύνης ελέγχεται το ελληνικό κράτος από την εποχή της ίδρυσής του.

Πώς δεν θα ελέγχεται αυτό το κράτος με αυτήν τη Δικαιοσύνη; Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος απόρρητες πληροφορίες, για να το καταλάβει …Λίγο μυαλό θέλει και απλή λογική …Ένα κι ένα κάνουν δύο. Ποιος είναι ο χειρότερος νόμος στην ιστορία της χώρας και υπεύθυνος για τη σημερινή αθλιότητα; Ποιος ευθύνεται για τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών, που αφήνει τη χώρα απροστάτευτη στο έλεος του κάθε εγκληματία προδότη πολιτικού; Ευθύνεται εκείνος, που σκέφτηκε τον νόμο αυτόν ή εκείνος, που του επέτρεψε να υπάρχει ως νόμος και να εφαρμόζεται; Αν υπήρχε πραγματική Δικαιοσύνη, θα υπήρχε τέτοιος νόμος; Αν υπήρχαν πραγματικοί θεματοφύλακες του Συντάγματος, θα “επιβίωνε” τέτοιος νόμος; Πού είναι η ισονομία και η ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών; Γιατί οι δικαστές δεν “δίκασαν” τον νόμο και να τον κρίνουν εξ’ αρχής “παράνομο” και αντισυνταγματικό;

Έπρεπε να γελάνε οι δικαστικοί, όταν θα εμφάνιζαν οι πολιτικοί τέτοιον νόμο. Έπρεπε να τους τον κοπανίσουν στο “κεφάλι” και να τους απειλήσουν πως, αν τολμούσαν να ξαναεμφανίσουν στη Βουλή τέτοιο “έκτρωμα”, θα έβγαιναν δημοσίως και θα τους κατήγγειλαν για συνειδητή και κατ’ εξακολούθηση προσπάθεια κατάλυσης του Συντάγματος. Ολόκληρη χώρα βασανίζεται, επειδή ένα χοντροκτήνος —όπως ο Βενιζέλος— είχε μερικές “ιδέες” χρήσιμες για τη Διαπλοκή; Οι δικαστές έπρεπε να του βάλουν τα “κουδούνια” και να τον εξευτελίσουν στην κοινωνία …Να εξευτελίσουν το “κήτος”, που ήθελε να παραστήσει τον συνταγματικό μεταρρυθμιστή …Να εξευτελίσουν τον βουλιμικό, που είναι σε θέση μόνον για να προτείνει αλλαγές σε μενού εστιατορίων. Οι δικαστές φταίνε για όλα αυτά, άσχετα αν άλλοι φαίνονται υπεύθυνοι.

Από τους δικαστές της βαυαροκρατίας, που μας πίκραναν με την καταδίκη του Κολοκοτρώνη μέχρι τους Πικραμένους, που μας κυβέρνησαν εις βάρος του έργου του Κολοκοτρώνη, όλοι τους είναι ίδιοι. Ελεγμένοι και “πιστοποιημένοι” από τα ίδια πάντα ιμπεριαλιστικά κέντρα …Απλά πράγματα …Αυτό, που είπαμε πιο πάνω …Λίγο μυαλό και απλή λογική. Δεν λέμε κάτι μυστήριο ή κάτι το οποίο δεν μπορεί να το βρει κάποιος με μια στοιχειώδη έρευνα. Ας ψάξει κάποιος να βρει αν υπήρξε ποτέ σπάσιμο της “αλυσίδας” του δικαστικού σώματος. Αν για κάποιον λόγο, εξαιτίας μιας πολύ σημαντικής αλλαγής, “ξηλώθηκαν” όλοι οι παλιοί, για ν’ αντικατασταθούν με νέους. Με τους δικαστές του Μεταξά της “ελεύθερης” Ελλάδας δίκαζαν οι Ναζί της “κατεχόμενης” Ελλάδας και με τους ίδιους δικαστές δίκαζαν και οι Εγγλέζοι της “απελευθερωμένης” Ελλάδας.

Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό και να μην το εκμεταλλευτούν οι ιμπεριαλιστές; Ακόμα και οι κουλουράδες της Ομόνοιας άλλαζαν ανάλογα με τις κοσμοϊστορικές αλλαγές, που χαρακτήριζαν την ιστορία μας. Μόνον οι δικαστές μας παρέμεναν ακλόνητοι στις θέσεις τους, είτε “ορκίζονταν” πίστη στον Φύρερ είτε στη Βασίλισσα της Αγγλίας είτε κάπου αλλού …”Βιδωμένοι” στις θέσεις τους …”Πακτωμένοι” σχεδόν. Παρέμεναν στις θέσεις ό,τι κι αν γινόταν …απ’ όπου κι αν προερχόταν. Ολόκληρη Χούντα υποτίθεται “έπεσε” και οι δικαστές της έγιναν δικαστές της “δημοκρατίας” της Μεταπολίτευσης. Ολόκληρο καθεστώς “έπεσε” και ούτε ένας δικαστής δεν τιμωρήθηκε ή έστω να παύτηκε από τη θέση του. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι προήχθησαν από τον Παπαδόπουλο, μετά από λίγες ημέρες δίκαζαν στο όνομα της “δημοκρατίας” της Μεταπολίτευσης που τον “έριξε”.

Όταν οι αναρχικοί γράφουν στους τοίχους …”τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη Χούντα”, δεν λένε κάτι το παράλογο. Γνωρίζουν από την εμπειρία τους ότι η Ελλάδα παραμένει στο μόνιμο επίπεδο της “Μπανανίας”, ακριβώς επειδή ξένοι ελέγχουν και εκβιάζουν τη Δικαιοσύνη της. Από τότε που υπάρχει, ως ελεύθερο κράτος, τελεί υπό καθεστώς “βαυαροκρατίας” ό,τι κι αν έχει μεσολαβήσει …Τη “βαυαροκρατία” πληρώνουμε ακόμα. Γιατί; Γιατί από αυτήν τη “βαυαροκρατία” ξεκινάνε όλα. Εκείνοι διόρισαν τους πρώτους δικαστές και “πάνω” σε εκείνους “χτίστηκαν” όλοι οι υπόλοιποι. Ο προηγούμενος φρόντιζε —για τη δική του ασφάλεια— να τον διαδεχθεί ένας όμοιός του. Αυτή είναι η “αχίλλειος πτέρνα” της ελληνικής Δικαιοσύνης, γιατί δεν μπορεί να “ξεφύγει” από το αρχικό λάθος. Όταν μπορεί και σε εκβιάζει ένας, σε εκβιάζουν και όλοι όσοι τον μιμούνται. Όταν σε εκβιάζει ο πρώτος, σε εκβιάζουν και οι επόμενοι. Αυτήν τη “βαυαροκρατία” “κληρονόμησαν” οι Βρετανοί, αλλά και οι Αμερικανοί …και στο μέλλον όποιος άλλος θα θελήσει να ελέγξει την πατρίδα μας.

Παιδί της “βαυαροκρατίας” και του Όττο είναι ο Πικραμένος, που έγινε κορυφαίος δικαστικός και μάλιστα έφτασε στο σημείο να μας κυβερνήσει για λίγους μήνες. Την πιο εύκολη καριέρα που μπορούσε να επιλέξει έκανε. Αν δεν έφτανε αυτός στα ύπατα αξιώματα της Δικαιοσύνης, ποιος θα έφτανε; Κανένας περίεργος, που δεν θα γνώριζε και τη γλώσσα των αφεντικών να συνεννοηθεί; Αν αυτός δεν “φίλτραρε” τους “επόμενους” καριερίστες δικαστές, ποιος θα το έκανε; Για ποιον άλλο λόγο θα μπορούσαν να βάλουν τον γιο ενός επιφανούς δωσίλογου των Αθηνών Γενικό Διευθυντή της Εθνικής σχολής Δικαστών; Απλή δαρβινική και προτεσταντική σκέψη χρειάζεται …Είδος, το οποίο δεν μπορεί να “αναπαραχθεί”, δεν επιβιώνει. Εφόσον ήθελαν να υπάρχει “συνέχεια” στην εξουσία τους, θα έπρεπε να βρουν οι ίδιοι τους ομοίους τους, για να τους διαδεχθούν.

Λέμε τίποτε παράξενο ή αυθαίρετο μέχρι τώρα; Χρειάζεται να επιδείξουμε κάποιο έγγραφο ή κάποιο άλλο στοιχείο, για να στηρίξουμε τις υποθέσεις μας; Όπως γράψαμε και πιο πάνω, οι Ναζί και οι συνεργάτες τους δεν έφυγαν ποτέ από την Ελλάδα. Αφεντικά αλλάζουν και όχι συνήθειες. Κάποτε ήταν με τους Ναζί, μετά “επένδυσαν” στους Αμερικανούς. Τώρα βλέπουν τους Αμερικανούς να “χωλαίνουν” και ξαναείδαν με συμπάθεια τους παλιούς “γνωστούς”. Τώρα οι Γερμανοί κάνουν κουμάντο και οι “επενδυτές” δεν θα μπορούσαν να το αγνοήσουν. Πώς θα έλεγε και η Ντόρα, η οποία αποφοίτησε από το Γερμανικό Κολέγιο; Ας είμαστε ρρρεαλιστές …χρυσσσό μου …Να μην μας πιάσουν στον ύπνο με τις πιτσσσάμες. Πιο ρεαλιστές από τους δωσίλογους δεν υπήρξαν …και ούτε θα υπάρξουν.

Αυτοί “έφαγαν” τον ΟΤΕ, γιατί απλούστατα αυτό ήταν για τους περισσότερους το “διαβατήριο” για την πολιτική επιτυχία. Φόβος δεν υπήρχε, εφόσον δεν υπήρχε κανένας να τους σταματήσει. Δεν υπήρχε κανένας, που να τρομάζει με τιμωρία αυτούς και τους συνεργάτες τους. Υπό την επίβλεψη και την προστασία κάποιας νέας εκδοχής της παλιάς Γκεστάπο έκαναν αυτό, το οποίο έκαναν και οι προκάτοχοί τους. Ακόμα ψάχνουν να δουν ποιος παρακολουθούσε τον Έλληνα Πρωθυπουργό στην περίπτωση της Vodafone …Της ατιμώρητης Vodafone. Τι ακριβώς ψάχνουν βρουν, όταν ο Άκερμαν, για παράδειγμα, είναι ταυτόχρονα Διοικητής της Ντόιτσε Μπανκ, επικεφαλής του τομέα της Siemens που κατηγορείται για διαφθορά και ταυτόχρονα είναι και …μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Vodafone; Αλίμονο στους γονείς του φουκαρά, που τον “αυτοκτόνησαν”.

Όλοι αυτοί στο ίδιο κύκλωμα ήταν …Ήταν οι “μνηστήρες” της εθνικής τηλεφωνικής αγοράς, την οποία ήθελαν να αρπάξουν “τζάμπα”. Παντού τα ίδια έκαναν, εκβιάζοντας, τρομοκρατώντας και πολλές φορές “αυτοκτονώντας” όποιους αντιστέκονταν. Με τις πανάκριβες υποδομές του ΟΤΕ παρίσταναν τους ανταγωνιστές της ελεύθερης αγοράς, μέχρι ν’ αρπάξουν τον ίδιο τον ΟΤΕ και να “στήσουν” το δικό τους ολιγοπώλιο. Άρπαζαν ό,τι θεωρούσαν αξίας και δεν ήθελαν να το αφήσουν στην ιδιοκτησία του ελληνικού λαού. Στην κυριολεξία έκαναν ό,τι ήθελαν σε μια εποχή που η Μεταπολίτευση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν καθεστώς και “βασίλευε” η ενημέρωση του Λαμπράκη …Το μονοπώλιο της ενημέρωσης από τον γιο ενός ακόμα από τους πολλούς συνεταίρους των Ναζί στην κατοχική Ελλάδα.

Γιατί αναφερόμαστε στην υπόθεση του ΟΤΕ σε ένα κείμενο που αφορά την “έξοδο” του Σαμαρά στην Ευρώπη; Για να καταλάβει ο αναγνώστης ότι δεν έχει μόνον το κράτος “συνέχεια”, αλλά και η συμμορία που το λυμαίνεται. Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι έγινε “αλλαγή” ηγεσίας στο πρόσωπο του Σαμαρά. Ο Σαμαράς είναι “συνέχεια” του ίδιου παρακράτους, το οποίο μας κυβερνά από τη Μικρασιατική Καταστροφή κι εντεύθεν. Ανήκει στο ίδιο “κλαμπ” που ανήκει ο Καραμανλής, η Ντόρα ή ο Γιωργάκης. Μιλάμε για ένα παρακράτος πολύ “βαθύ”, που, μέσω αλληλοεκβιασμών και απειλών, παραμένει ισχυρό, αμιγές και ακλόνητο ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους του.

Αυτοδημιούργητοι πολιτικοί μεγάλου βεληνεκούς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν ποτέ. Δημιουργήματα των πρεσβειών είναι όλοι όσοι μας κυβέρνησαν, είτε τους ψηφίσαμε είτε όχι. Όπως αποδεικνύεται και με τις περιπτώσεις των “θητειών” των Παπαδήμων και των Πικραμένων, κανένας δεν “πρωθυπουργοποιείται” στην Ελλάδα, αν δεν έχει το άνωθεν χρίσμα …Το “χρίσμα” των ιμπεριαλιστών, των δανειστών ή των τοκογλύφων.

Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, που τον Παπανδρέου τον διαδέχθηκε ο Παπαδήμος της ΕΚΤ, ο οποίος προηγουμένως είχε “διαπρέψει” στην Τράπεζα της Ελλάδας, που οδήγησε τον λαό στο “σφαγείο” του χρηματιστηρίου ως ιδιώτη και μας βύθισε στα παράνομα χρέη ως κράτος. Δεν είναι τυχαίο που αυτόν τον εγκληματία τον διαδέχθηκε ο γιος του OTTO. Είναι δυνατόν να επιτρέψουν στον λαό με την ψήφο του να “ακυρώσει” τις προηγούμενες επιλογές τους; Είναι δυνατόν να είναι ο Σαμαράς “ξένος” προς αυτό το κύκλωμα;

Αυτό είναι το κύκλωμα των παλιών δωσίλογων της κατοχής. Ποιος πολιτικός χώρος ήταν αυτός, που είχε “συνεργαστεί” με τους Ναζί; …Ο χώρος των Βενιζελικών …Ο χώρος στον οποίο δέσποζε ο Μπενάκης. Εκλεκτοί του Μπενάκη ήταν όλοι οι επιφανείς δωσίλογοι. Από τον Λαμπράκη και τον Παπανδρέου μέχρι και τον Χριστοφοράκο και τον ΟΤΤΟ, όλοι τους στο ίδιο “κύκλωμα” ανήκαν πάντα …Οι δήθεν “κεντρώοι”, που μάχονταν τη Δεξιά …Οι δήθεν “δημοκράτες”, που μάχονταν τους φασίστες …Οι δήθεν εργαζόμενοι, που μάχονταν τους “ντιντίδες” του κεφαλαίου.

…Ένα ενιαίο κύκλωμα είναι όλοι αυτοί. Κινδύνευσαν μετά την ήττα των Ναζί, αλλά επανήλθαν στο προσκήνιο μέσω των Αμερικανών. Την κατάλληλη στιγμή, που “σκυλοπνίγονταν”, βρήκαν την αμερικανική “βάρκα” και την καβάλησαν. “Απαρνήθηκαν” τους Ναζί και δήθεν έγιναν αμερικανόφιλοι, για να επιστρέψουν σαν “σοσιαλιστές”. Οι ίδιοι άνθρωποι συνεργάστηκαν τότε με τους Γερμανούς και οι ίδιοι είναι που σήμερα αναλαμβάνουν να μας “υπερασπιστούν” από την επίθεση του 4ου Ράιχ. Τα παιδιά αυτά, που διέπρεψαν στις ζωές τους, επειδή οι γονείς τους πλούτισαν ατιμώρητα από το 3ο Ράιχ, είναι εκείνα, στα οποία εμείς εμπιστευόμαστε την εξουσία, για να μας σώσουν από τους Γερμανούς της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βεστερβέλε.

Δεν χρειαζόταν να έχει κάποιος μαντικές ικανότητες, για να καταλάβει τι θα “έβγαζαν” οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Σαμαράς, παρ’ όλα τα ψέματα και τους “έξωθεν” εκβιασμούς του ελληνικού λαού, έγινε Πρωθυπουργός με το 18% του 60% του ελληνικού λαού. Πιθανότατα να υπήρξαν δήμαρχοι της Αθήνας, που μπορεί να κατέλαβαν τις θέσεις τους με περισσότερες ψήφους από αυτόν. Μας κυβερνά στο όνομα μιας ΝΔ, την οποία είναι φανερό πως ούτε αυτήν εκφράζει.

…Απλά πράγματα. Οι εκλογές ήταν τυπικού χαρακτήρα. Ό,τι και να γινόταν θα έβγαζαν το επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα. Γνώριζαν ότι μεγάλο μέρος του λαού δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει στους εκβιασμούς και στις απειλές των ξένων, την ίδια στιγμή που τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα θα μπορούσαν να βγάλουν Πρωθυπουργό και με ποσοστά κοινοτάρχη. Ήταν δεδομένο για τους γνωρίζοντες τις ανάγκες των Ναζί ότι στον Σαμαρά θα επέτρεπαν τα “αφεντικά” να πει όσα ψέματα ήθελε για “επαναδιαπραγματεύσεις” μέχρι να “κλέψει” την ψήφο του λαού. Μετά θα έκανε αυτά, τα οποία είχε συμφωνήσει και είχε υπογράψει μ’ αυτούς. Όπως αντιλαμβανόμαστε, το έγκλημα, το οποίο ξεκίνησε από τους προηγούμενους, θα συνεχιστεί απρόσκοπτα …Το ξεπούλημα της χώρας στο όνομα των “ηθικών” χρεών θα συνεχιστεί.

Άλλοι αποφασίζουν για την Ελλάδα και όχι ο “κυρίαρχος” λαός. Όλα θέμα διαπραγματεύσεων με τα “αφεντικά” είναι. Νομίζει κανείς ότι μόνοι τους οι κομματάρχες αποφάσισαν την “ιδιωτικοποίηση” της ΑΤΕ; Δώρο στους κομματάρχες από την Μέρκελ και τους τοκογλύφους ήταν αυτή η ιδιωτικοποίηση. Γιατί; Γιατί, αν δεν ιδιωτικοποιούνταν η ΑΤΕ, κινδύνευαν οι κομματάρχες, οι οποίοι πήραν τα δάνεια από την κρατική ΑΤΕ και μαζί μ’ αυτούς τα διορισμένα από τους ίδιους στελέχη τής ΑΤΕ, που τους τα έδωσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν δημοσιοποιούσαν την έκθεση της Black Rock για την ΑΤΕ. Γι’ αυτόν τον λόγο χαρίστηκε “νύκτα” η ΑΤΕ στους διαπλεκόμενους.

Δώρο των δανειστών και των τοκογλύφων στους κομματάρχες ήταν αυτή η ιδιωτικοποίηση. Γιατί; Γιατί ήδη τα δάνειά τους περνώντας στην ιδιωτική Πειραιώς, “αλατίζονται” σε βαθμό που να μοιάζουν με κανονικά “θαλασσοδάνεια”. Για όσο διάστημα τα δάνεια αυτά ήταν απέναντι στο κράτος, υπήρχε κίνδυνος γι’ αυτούς που τα έλαβαν …και αυτοί ήταν οι κομματάρχες. Αυτά όλα αλλάζουν με την “ιδιωτικοποίησή” της. Δεν υπάρχουν ποινικές συνέπειες, όταν τα “χρέη” των κομμάτων δεν είναι απέναντι στο Δημόσιο, αλλά απέναντι στον “γενναιόδωρο” Σάλλα. Δεν υπάρχουν έλεγχοι των κρατικών οργάνων, όταν τα τραπεζικά δάνεια ανήκουν στη σφαίρα των αποφάσεων και των διεκδικήσεων των κοινών ιδιωτών.

Αυτό το “δώρο” έκαναν οι δανειστές και η Μέρκελ στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο και απαίτησαν άμεσα το “αντίδωρο”. Ποιο ήταν αυτό; Προκαταβολικά ο “συμβιβασμός” του ελληνικού κράτους με την αμαρτωλή Siemens. Μία ημέρα πριν φύγει ο Αντωνάκης στο Βερολίνο, για να “υπερασπιστεί” τα συμφέροντα του λαού, ο οποίος του εμπιστεύτηκε την εξουσία, απεμπόλησε το πιο ισχυρό του όπλο σ’ αυτήν τη μάχη. Να έχει κάτι ο Αντωνάκης στα “χέρια” του, για να κάνει δώρο στην επίσκεψη στο Βερολίνο. Δεν γινόταν διαφορετικά. Μέχρι και ο σακάτης ο Σόιμπλε περίμενε να τον χαιρετήσει μέσα στη βροχή. Τζάμπα θα ρίσκαρε να σκουριάσει το καροτσάκι του;

Οι ίδιοι άνθρωποι θα αναλάβουν να κάνουν τα ίδια πράγματα. Ο ΟΤΕ ήταν η αρχή του έργου της λεηλασίας της χώρας και όχι το τέλος του. Ο ίδιος Παπακωνσταντίνου ήταν αυτός, ο οποίος τοποθετήθηκε Υπουργός Περιβάλλοντος, για να “τακτοποιήσει” τη ΔΕΗ. Την τακτοποίησε μαζί με τον Αθανασόπουλο. Τον γνωστό Τάκη, ο οποίος ανέλαβε μια κραταιά και μονοπωλιακή κερδοφόρα υπερεπιχείρηση —από τις πιο μεγάλες του Πλανήτη— και την έκανε ζημιογόνα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, ως Πρόεδρος του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, θα την “προστατεύσει” από τους άρπαγες. Αυτός, ο οποίος εξευτέλισε την αξία της ΔΕΗ, είναι εκείνος που σήμερα εμφανίζεται ως ο ικανός που θα αναλάβει να την πουλήσει “ακριβά”. Σαν να έβαζαν δηλαδή τον μακαρίτη τον Θέμελη, που εξουθένωσε τον ΟΤΕ, εξυπηρετώντας τους Γερμανούς της Siemens, να τον πουλήσει “πανάκριβα” στους Γερμανούς της Ντόιτσε Τέλεκομ.

Αυτό γίνεται σήμερα με τη ΔΕΗ. Έβαλαν αυτόν, που εξευτέλισε την αξία της, όταν αυτή ήταν “θωρακισμένη” από την κρατική “ασπίδα”, να τη διαφυλάξει τώρα, που είναι “εκτεθειμένη” στην ιδιωτική οικονομία. Εξουθένωσαν τη ΔΕΗ με τις “πράσινες” ενέργειες και τα “πράσινα” άλογα. Ποιοι βρίσκονταν πίσω από αυτήν τη μεθόδευση; …Οι φίλοι μας οι Γερμανοί. Ανάγκασαν την Ελλάδα να περάσει έναν νόμο όμοιο με έναν δικό τους, τον οποίον οι ίδιοι είχαν περάσει δικαίως στη Γερμανία και αφορούσε την “πράσινη” ενέργειας. Γιατί δικαίως στη Γερμανία και αδίκως στην Ελλάδα; Γιατί η Γερμανία έχει βαριά βιομηχανία και μολύνει όχι μόνον τον εαυτό της, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη ίσα με όλους τους υπόλοιπους. Μπορούσε ο λαός της, που επωφελούνταν από αυτήν την μόλυνση, να πληρώνει τέλος “καθαρής” ενέργειας.

Οι Έλληνες με ποια λογική θα έπρεπε να πληρώνουν τέτοιο τέλος; Από ποια βιομηχανική και “βρόμικη” ανάπτυξη επωφελούνταν ως λαός, ώστε να πληρώνουν ένα ανταποδοτικό τέλος αυτού του τύπου; Η Ελλάδα όχι απλά δεν έχει βαριά βιομηχανία, αλλά ούτε πλεκτήριο με αργαλειούς δεν έμεινε στη χώρα. Επειδή σε μια Ελλάδα αντιπαραγωγική και άρα “πεντακάθαρη” έκαιγαν λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα, γίναμε “ίσα κι όμοια” με τη Γερμανία, για να υιοθετήσουμε τους νόμους τους;

Αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται περί πρόφασης. Πρόφαση ήταν η “καθαρή” ενέργεια και ο βρόμικος λιγνίτης. Τι ήθελαν να κάνουν; Να βάλουν τους Έλληνες πολίτες να πληρώσουν αναγκαστικά τα ιδιωτικά ενεργειακά “πάρκα”. Με χρήματα των πολιτών να δημιουργήσουν επενδυτικό “Ελντοράντο” για αφελείς μικροεπενδυτές. Πρακτικά, να μας φορτώσουν τους υπερτιμημένους “τσίγκους” των φωτοβολταϊκών, για να δουλέψουν τα γερμανικά εργοστάσια και ταυτόχρονα να εξουθενώσουν τη ΔΕΗ. Να επιβαρύνουν τα τιμολόγια της αναίτια, ώστε να την κάνουν αντιπαθητική στον λαό και να την λεηλατήσουν εύκολα οι “ασυναγώνιστοι”. Όπως τότε, που έκαναν “μη ανταγωνιστικό” τον ΟΤΕ με αναγκαστικές χρεώσεις, προκειμένου να φαίνονται οι υπόλοιποι ανταγωνιστικοί και ο κόσμος να “θαυμάζει” την ελεύθερη οικονομία.

Το ίδιο κόλπο επανέλαβαν και με την ΔΕΗ. Αυτό το κατάφεραν επί διοίκησης Αθανασόπουλου με το “βαρύ” βιογραφικό …Τον “καθηγητή” συνάδελφο του Σημίτη. Αυτόν, που ο Σαμαράς ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες επέλεξε σαν το “κατάλληλο” πρόσωπο για το Ταμείο των Ιδιωτικοποιήσεων. Από όλους τους Έλληνες επιλέχθηκε να πουλήσει τη ΔΕΗ αυτός, ο οποίος θα είχε προσωπικό συμφέρον να ξεπουληθεί, για να σβηστούν τα “ίχνη” του. Να ξεπουληθεί σε Γερμανούς, για ν’ ανταμειφθεί για τα λάθη του. Αυτόν επέλεξε ο “οραματιστής” Σαμαράς …Ο Σαμαράς, ο οποίος μας υποσχέθηκε σωτηρία από τη “λαίλαπα” του ΠΑΣΟΚ …Ο Σαμαράς, ο οποίος δήλωνε δεξιά κι αριστερά ότι δεν θα γίνει συνένοχος του ΠΑΣΟΚ …Ο Σαμαράς, που γι’ αυτήν τη “σωτηρία” —και επειδή δεν ήθελε να γίνει “συνένοχος” του ΠΑΣΟΚ— επέλεξε τον εκλεκτό του Σημίτη και του Παπαντωνίου ως υπουργό Οικονομικών.

Εκλεκτός του Σημίτη είναι ο Στουρνάρας, ο οποίος θα μας σώσει από τις πολιτικές-Σημίτη της εποχής που πηγαινοέρχονταν οι βαλίτσες με τα χρήματα στην Siemens. Αυτόν διάλεξε ο Σαμαράς. Ο Σαμαράς, ο οποίος θα κατεβάσει “κουκούλες” και θα μας “σώσει” από τον παλαιοκομματισμό, ήταν αυτός, που χάρισε την ΑΤΕ στην Πειραιώς, για να διαγραφούν τα χρέη των κομμάτων της διαφθοράς. Αυτός, που, ως “κουκουλοφόρος”, έβαλε μπροστά τον Προβόπουλο να “φαίνεται” …Ο “δίκαιος” Σαμαράς, που, αφού έδωσε την “καλή” ΑΤΕ “δώρο” στον Βαρδινογιάννη, σύντομα θα επιχειρήσει να δώσει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο “δώρο” στον Λάτση …Στον γνωστό γιο του δικασμένου για δωσιλογισμό Λάτση …Μοιρασμένα μιλημένα από την αρχή.

Ολόκληρη παράσταση έστησαν, για να δικαιολογήσουν το “φάγωμα” της ΑΤΕ, προκειμένου να μην προκύψουν πολιτικές ευθύνες για τα κόμματα της δήθεν συγκυβέρνησης. Εξαιτίας ενός παράνομου και παράλογου νόμου του βουλιμικού Βενιζέλου έδωσαν την εξουσία στον Προβόπουλο να χαρίσει την ΑΤΕ στην Πειραιώς. Μέχρι αυτό το σημείο θεωρητικά είχαν καταφέρει τον στόχο τους. Το λάθος όμως αφορούσε το ίδιο το πρόσωπο που θα έβαζαν να κάνει αυτό, το οποίο θα απέφευγαν αυτοί. Σε οποιοδήποτε άλλο κράτος του πολιτισμένου κόσμου να συνέβαινε αυτό, αν εκείνος, ο οποίος θα το επιχειρούσε, είχε τα χαρακτηριστικά του Προβόπουλου, θα πήγαινε φυλακή. Ο Προβόπουλος, ο οποίος πήρε αυθαίρετα κρατική περιουσία και την έκανε δώρο στην Πειραιώς, θα έπρεπε να είναι σήμερα φυλακή. Γιατί; Γιατί υπάρχει ασυμβίβαστο.

Ο Προβόπουλος δεν ήταν απλά ένας πρώην Αντιπρόεδρος της Πειραιώς. Ένας εργαζόμενος είναι και θα μπορούσε να έχει εργοδότη του κάποιον άλλον στο παρελθόν. Το πρόβλημα με αυτόν είναι ότι εξακολουθεί να είναι ακόμα και σήμερα μεγαλομέτοχός της Τράπεζας Πειραιώς. Το όνομά του είναι γραμμένο με κεφαλαία γράμματα στο μετοχολόγιο της Πειραιώς. Έχει δηλαδή έννομο συμφέρον σ’ ό,τι αφορά την τύχη της. Μπορεί ένας εισαγγελέας να πάρει ένα απλό κομπιουτεράκι και να βρει ακριβώς πόσα χρήματα κέρδισε την επόμενη στιγμή της απόφασής του. Εκ των πραγμάτων δηλαδή ο Προβόπουλος έπρεπε να δηλώσει αδυναμία να υπογράψει ο ίδιος αυτήν την παραχώρηση της ΑΤΕ στην Πειραιώς, λόγω ασυμβιβάστου.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει νομιμότητα σε μια πράξη, όπου κάποιος κάνει χρήση της εξουσίας του, για να προσφέρει κέρδος στον εαυτό του με λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Φυλακή έπρεπε να είναι σήμερα ο Προβόπουλος και μαζί του όσοι επίορκοι κρατικοί λειτουργοί “δέχθηκαν” την ενέργειά του σαν νόμιμη. Απλά πράγματα, τα οποία θα έπρεπε να γνωρίζει και ένας πρωτοετής της νομικής σχολής. Η πράξη του Προβόπουλου είναι ο ορισμός της κατάχρησης εξουσίας με στόχο τον παράνομο πλουτισμό. Η πράξη των κρατικών αξιωματούχων, που την αναγνώρισαν σαν νόμιμη, είναι ο ορισμός της απιστίας προς την υπηρεσία με στόχο την αποκόμιση κέρδους όλων των τύπων.

Το ίδιο παράνομη ήταν και η παράσταση λεηλασίας του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Έβαλαν το κολεγιόπαιδα Κλέωνα να διαλύσει, να απορυθμίσει και να συκοφαντήσει μια από τις καλύτερες τράπεζες της Ευρώπης, προκειμένου να την αρπάξει ο συμμαθητής του και μέγας ευεργέτης του Κολεγίου Αθηνών Λάτσης. Αυτήν την τράπεζα στη συνέχεια έβαλαν τον Στουρνάρα να την εξευτελίσει, ώστε να “βγει” από τη χρηματιστηριακή διαπραγμάτευση, προκειμένου να την “ξεκοκαλίσουν” με την ησυχία τους. Σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του κόσμου ο Στουρνάρας θα έπρεπε σήμερα να κινδυνεύει με απόλυτη οικονομική καταστροφή και με φυλάκιση.

Γιατί θα έπρεπε να γίνει αυτό; Γιατί, ως Υπουργός Οικονομικών ―και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη θέση του από πλευράς πληροφοριών― απαγορεύεται να κάνει δηλώσεις-παρεμβάσεις υπέρ ή κατά επιχειρήσεων, οι οποίες δραστηριοποιούνται στην αγορά. Καταστρατηγείται κάθε έννοια ελεύθερης οικονομίας, όταν η εξουσία, είτε εξαιτίας της αφέλειάς της είτε εκ του πονηρού, “ευνοεί” ή “δυσχεραίνει” τη θέση των επιχειρήσεων. Θέμα Δημοκρατίας είναι και όχι απλά οικονομίας. Αυτόν τον απαράβατο κανόνα δεοντολογίας ο Στουρνάρας δεν τον σεβάστηκε. Με την αυθαίρετη και παράνομη δήλωσή του σ’ ό,τι αφορά την “ποιότητα” και το “μέλλον” του ΤΤ παρεμβαίνει στην τραπεζική αγορά και όχι μόνον.

Επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης, η οποία λειτουργεί στην ελεύθερη αγορά ως ΑΕ και ταυτόχρονα επηρεάζει και την τύχη των επενδύσεων χιλιάδων επενδυτών, εφόσον η επιχείρηση είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο. Με τις δηλώσεις του ο Υπουργός Οικονομικών όχι μόνον δεν σεβάστηκε την ομαλή χρηματιστηριακή λειτουργία, αλλά είναι προφανές ότι συνειδητά προκάλεσε οικονομική ζημιά σε πλήθος επενδυτών υπέρ του κέρδους κάποιων άλλων …Ζημιά, που και πάλι με ένα απλό κομπιουτεράκι ένας εισαγγελέας θα μπορούσε να υπολογίσει και να διατάξει έρευνα για το ποιος επωφελήθηκε από αυτήν την παράνομη ενέργεια.

Άποψή μας είναι ότι στην περίπτωση του ΤΤ δεν είναι καν πολιτικό το ζήτημα. Το ζήτημα είναι καθαρά ποινικό και θα πρέπει να επέμβουν παρ’ αυτά τόσο οι εισαγγελικές αρχές όσο και οι ιδιώτες, των οποίων τα συμφέροντα έθιξε ο Υπουργός. Δεν χρειάζεται καν να γίνει πολιτικό ζήτημα και να συζητηθεί στη Βουλή. Απλά πράγματα. Απαγορεύεται από έναν Υπουργό Οικονομικών να κάνει δηλώσεις που “βλάπτουν” μια επιχείρηση, η οποία δραστηριοποιείται στην ελεύθερη αγορά. Θα είναι άσχετοι και βλάκες όσοι επενδυτές του ΤΤ είδαν να πέφτουν οι αξίες των χαρτοφυλακίων τους και δεν απαιτήσουν την αποζημίωσή τους από την προσωπική περιουσία του στουρναριού, που παριστάνει τον Υπουργό Οικονομικών.

Με δεδομένο μάλιστα ότι ο Στουρνάρας είναι εξωκοινοβουλευτικός Υπουργός, τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα. Δεν προστατεύεται από τη βουλευτική ασυλία και άρα είναι εξαιρετικά “ευάλωτος” σε νομικές επιθέσεις. Δεν προστατεύεται ούτε ο ίδιος ούτε βεβαίως η περιουσία του. Θα πρέπει αυτοί, οι οποίοι θίχθηκαν από την πράξη του, να του επιτεθούν προσωπικά, εφόσον την παράνομη ενέργεια την έκανε ως πρόσωπο με προφανείς ιδιοτελείς στόχους και όχι εξαιτίας της κυβερνητικής του ιδιότητας, προκειμένου να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον.

Επειδή είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί σε καμία περίπτωση ότι υπήρχε κάποιο δημόσιο συμφέρον, το οποίο έπρεπε να προστατευτεί πίσω από τις δηλώσεις του Στουρνάρα, τα πράγματα είναι δύσκολα γι’ αυτόν. Πίσω από τις ενέργειές του υπήρχαν μόνον τα ιδιωτικά συμφέροντα του Λάτση και κάποιων άλλων διαπλεκομένων …Απλά ιδιωτικά συμφέροντα συγκεκριμένων ιδιωτών, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας έναν δοτό Υπουργό, θέλησαν να επωφεληθούν εις βάρος άλλων ιδιωτών. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Στουρνάρας θα πρέπει να συρθεί στα δικαστήρια και να αποζημιώσει ως ιδιώτης —και άρα με την προσωπική του περιουσία— όλους όσους έβλαψε με τις ενέργειές του. Εκείνο το “σπιτάκι” στο νησί θα πρέπει να το ξεχάσει το κουτορνίθι με το “αρμόζον” όνομα.

Όμως, οι θιγμένοι από τις πρωτοφανείς ενέργειες του Υπουργού δεν πρέπει να σταματήσουν μόνο σ’ αυτόν. Θα πρέπει να στραφούν και εναντίον της υπόλοιπης συμμορίας των συνενόχων. Πρέπει να “επιτεθούν” νομικά και εναντίον του Πρόεδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος. Γιατί; Γιατί ο Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής θα έπρεπε ήδη να είχε στραφεί εναντίον του Υπουργού. Θα έπρεπε ήδη να τον έχει κατηγορήσει για παράνομη επέμβαση στην νόμιμη χρηματιστηριακή λειτουργία και για απόπειρα χειραγώγησης μιας μετοχής. Ακόμα δηλαδή κι αν ήταν αληθή αυτά, τα οποία ισχυρίστηκε ο Στουρνάρας, θα ήταν παράνομος, απλούστατα γιατί δεν έπρεπε να τα πει δημοσίως.

Ο αναγνώστης, βλέποντας το σημερινό “πλιάτσικο”, καταλαβαίνει πόσο σημαντικό ήταν για όλους αυτούς να ελέγχουν τη Δικαιοσύνη. Μόνον με τον έλεγχο της Δικαιοσύνης θα μπορούσαν να μεθοδευτούν προδοτικά “Μνημόνια’ και εγκληματικές λεηλασίες. Γι’ αυτό πάντα μεριμνούσαν για την “ακινησία” στο επίπεδο της Δικαιοσύνης. Καμία αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό δεν ήταν ικανή ν’ αλλάξει την κατάσταση στη στελέχωση της. Αυτό ήταν πάντα το ζητούμενο. Ο έλεγχος της Δικαιοσύνης καθιστούσε πάντα την Ελλάδα μια “Μπανανία” και έδινε τη δυνατότητα στους προδότες να εξυπηρετούν τα αφεντικά τους, χωρίς να φοβούνται.

Θα υπήρχε ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη και το σκουπίδι ο Παπακωνσταντίνου —χωρίς καμία ασυλία— θα “σχεδίαζε” το μέλλον του; Το δικό του μέλλον έπρεπε να είναι ο “Τιτανικός” σήμερα. Στη φυλακή θα έπρεπε τώρα να βρίσκεται και το μέλλον του να είναι ανάμεσα σε ηπατίτιδα από Πακιστανό “εραστή” ή τύφο από Μπαγκλατεσιανό “μάγειρα”. Τα σαπούνια έπρεπε να μαζεύει στα λουτρά των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Σήμερα μας κοροϊδεύει κατάμουτρα, γιατί υπάρχει το προηγούμενο των προγόνων του, που του επιτρέπουν να θεωρεί βέβαιη την ατιμωρησία του.

Το “άσχημο” τέλος ενός “πετυχημένου” έργου.

Ο ελληνικός λαός μέσα στην τεράστια ιστορική του “πορεία” είναι δεδομένο ότι έχει “δει” πολλά και είναι επίσης παγκοσμίως γνωστό ότι τις “εμπειρίες” του τις έχει περιγράψει με έναν απαράμιλλο τρόπο. Πάντα λοιπόν αυτός ο λαός είχε την άποψη ότι στο τέλος πρέπει να γίνεται ο απολογισμός των πράξεων και των επιλογών των ανθρώπων …”Μηδένα προ του τέλους μακάριζε”, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες και …”στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό”, λένε οι σύγχρονοι.

Η αμερικανοφιλία των δωσίλογων των Γερμανών ήταν μια επιλογή τόσο πετυχημένη, η οποία θα μείνει στην ιστορία σαν πρότυπο επιτυχούς επιλογής …Ο απόλυτος πολιτικός “χαμαιλεοντισμός”. Οι γερμανόφιλοι Έλληνες δωσίλογοι μέσα σε μια νύχτα “ξέχασαν” τα γερμανικά και μίλησαν αμερικάνικα …Ξέχασαν τα “Χάιλ” και μας είπαν “Χάι”. Εξαιτίας αυτής της επιλογής τους όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους, αλλά ανταμείφθηκαν γι’ αυτά από τα νέα αφεντικά τους. Το εγκληματικό τους παρελθόν όχι μόνον δεν αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα για την επιτυχία τους, αλλά αντίθετα αποτελούσε εξαιρετικό “προσόν”, το οποίο εκτιμούσαν τα νέα αφεντικά. Οι δωσίλογοι γι’ αυτόν τον λόγο όχι μόνον δεν κρύφτηκαν φοβισμένοι σε κάποια γωνία, αλλά έβγαιναν στις πλατείες και μας απειλούσαν με “μακελειά”. Έχοντας εξασφαλίσει προστασία και ασυλία, δεν δίσταζαν μπροστά σε τίποτε.

Ας ψάξει να δει κάποιος ποιοι είναι αυτοί, οι οποίοι κατά καιρούς μας “απειλούν” με “μακελειά” και “αιματοκυλίσματα”. Αν το ψάξει, θα δει κάτι εκ πρώτης όψεως παράξενο. Αυτοί, οι οποίοι μας “απειλούν”, δεν είναι οι παραδοσιακοί “δεξιοί”, που “νίκησαν” στον Εμφύλιο, όπως θα ήταν το προφανές. “Δημοκράτες” και “αγωνιστές” είναι αυτοί, οι οποίοι μονίμως αφήνουν τα “υπονοούμενα” για βία …Οι πρώην βενιζελικοί, που απλά αποκρύπτουν τη βενιζελική τους “ταυτότητα”, λόγω της “πατάτας” της ναζιστικής Λαδά και του Λαμπράκη

…Ανθρώπινα σκουπίδια, όπως για παράδειγμα ο Λοβέρδος, ο οποίος ήταν ο τελευταίος που μας “απείλησε” με “μακελειό”, σε περίπτωση που θα τολμούσαμε ακόμα και να σκεφτούμε να πειράξουμε τον Γιωργάκη. Δεν μπήκε καν στον κόπο να συζητήσει τις όποιες ευθύνες του Γιωργάκη. Ο γνωστός νομικός “επιστήμων” δεν ρώτησε καν τον λόγο που τον κατηγορούν — όσοι τέλος πάντων τον κατηγορούν. Δεν μπήκε καν στη διαδικασία να υπερασπιστεί τον Γιωργάκη. Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Αυτός μας απείλησε απευθείας σε περίπτωση που έχουμε το “θράσος” να τον πειράξουμε. Από πού κι ως πού ο θαμώνας της Ζούγκλας του Τριανταφυλλόπουλου μπορεί να μας απειλεί; Από πού κι ως πού ένας άνθρωπος, ο οποίος προσπαθούσε να γίνει “φίρμα” κάτω από τον κώλο του παπαγάλου Φιντέλ, μπορεί και απειλεί έναν λαό ολόκληρο; Ας ψάξει κάποιος στο παρελθόν των προγόνων του και θα το καταλάβει. Ας ψάξει να βρει τι σχέση έχει με τους παραδοσιακούς “δανειστές” μας και θα το καταλάβει.

Τέτοιοι είναι αυτοί, που, κάθε φορά που δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους, μας απειλούν με “καταστροφές”, “μακελειά” και “εκατόμβες” …Παιδιά της “προοδευτικής” συμμορίας, που δίχασε την Ελλάδα, για ν’ αποκτήσει τη δική της “παράταξη”. Από τον Μπενάκη έχει ξεκινήσει αυτή η πρακτική των απειλών και των “διδακτικών” δολοφονιών, για να φτάσει στις ημέρες μας. Ποτέ δεν άλλαξε αυτή η πρακτική, γιατί ποτέ δεν έπαψε να φέρνει θετικά αποτελέσματα για τη συμμορία, η οποία πάντα έμενε ατιμώρητη, εξαιτίας των “γνωριμιών” της με τις πρεσβείες και τα δικαστήρια. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. “Ξεφορτώνονταν” αντιπάλους τους και διατηρούσαν ακμαίο το “διαίρει και βασίλευε”. Ο Ίωνας Δραγούμης δεν ήταν ο μόνος. Απλά ήταν το πρώτο “διδακτικό” παράδειγμα. Ο Παναγούλης δεν ήταν ο τελευταίος. Απλά ήταν ένας από τα “παραδείγματα” που ακολούθησαν στο μεγάλο “μάθημα” της προδοσίας.

Οι ίδιοι άνθρωποι, που σκότωσαν τον Δραγούμη, ήταν αυτοί, που σκότωσαν και τον Παναγούλη. Ας το ψάξει όποιος θέλει και είναι βέβαιον ότι εύκολα ή δύσκολα θα καταλήξει στον γερμανικό “παράγοντα” και στους “δημοκρατικούς”. Ύποπτοι ρόλοι “δημοκρατικών” απειλούνταν ν’ αποκαλυφθούν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, που οδήγησαν σε δολοφονίες πολιτικών. Το απόλυτο πλεονέκτημά τους είναι η προστασία που απολαμβάνουν από την πλευρά των ιμπεριαλιστών και βέβαια η δυνατότητά τους να ελέγχουν τα “άκρα”, που υποτίθεται συγκρούονται. Αν το καταλάβει κάποιος αυτό, μπορεί να καταλάβει γιατί με τόση “ευκολία” μάς απειλούν με βία και εμφυλίους …Δεν εμπλέκονται οι ίδιοι. Αυτοί είτε “κουρδίζουν” τα χαϊβάνια της Δεξιάς είτε πληρώνουν τους χαφιέδες του ΚΚΕ, για να εξασφαλίσουν το επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα.

Όλη η “επιτυχία” τους σ’ αυτήν την ιδιαιτερότητα βρίσκεται. Ελέω ξένων πρεσβειών ελέγχουν τα άκρα του πολιτικού μας σκηνικού, τα οποία, λόγω ιδεολογίας και νοοτροπίας, μπορούν να συγκρουστούν μεταξύ τους και με τον τρόπο αυτόν απειλούν τον λαό, ο οποίος σε μια τέτοια περίπτωση αναγκαστικά θα εμπλακεί σε μια τέτοια σύγκρουση. Γνωρίζουν τα χαρακτηριστικά των εμπλεκομένων μερών και ως εκ τούτου είναι από την αρχή σίγουροι για τα αποτελέσματα των μεθοδεύσεών τους. Είναι εύκολο να ελέγχεις τα ευερέθιστα άκρα, όταν το ένα είναι γνωστό χαϊβάνι και το άλλο είναι γνωστός χαφιές, που, αν τον πληρώσεις, μπορεί να κάνει ό,τι τον διατάξεις. Αυτό είναι το μεγάλο “μυστικό” της ελληνικής κοινωνίας από τον Εμφύλιο και μετά. Η Δεξιά παριστάνει —και πολλές φορές είναι— το ευερέθιστο χαϊβάνι και το ΚΚΕ πληρώνεται, για να “στήνεται” απέναντί της όπως βολεύει τα αφεντικά του.

Για να καταλάβει κάποιος το πόσο “στημένα” αλλά και το πόσο εύκολα “ρυθμίζονται” όλα αυτά, αρκεί να σκεφτεί τα εξής απλά. Η δήθεν “ένταση” μεταξύ των δύο άκρων δεν προέκυψε καν από τους ίδιους. Άλλοι τη δημιούργησαν. Τους πολιτικούς διωγμούς κατά των ΚΚΕδων, οι οποίοι υποτίθεται προκάλεσαν τον κοινωνικό διχασμό, δεν τους διέταξε η “επάρατος” Δεξιά, αλλά ο “δημοκράτης” Βενιζέλος. Πολιτική τού Βενιζέλου ήταν το “ιδιώνυμο”. Οι Γερμανοτσολιάδες, οι οποίοι υποτίθεται ταυτίζονται με τη Δεξιά και τον φασισμό, ήταν σχεδόν στο σύνολό τους “φιλελεύθεροι” βενιζελικοί, οι οποίοι στη συνέχεια παρίσταναν τους δημοκράτες. Οι Γερμανοτσολιάδες ή οι ταγματασφαλίτες δεν είχαν σχέση με την αυθεντική Δεξιά, εφόσον οι αγγλόφιλοι Δεξιοί δεν συνεργάστηκαν στο συλλογικό επίπεδο και άρα οργανωμένα με τους Ναζί.

Τα Εμφύλιο με τους ΚΚΕδες δεν τον προκάλεσε η Δεξιά, αλλά ο βενιζελικός Παπανδρέου. Τα μετεμφυλιακά στρατόπεδα συγκέντρωσης των ΚΚΕδων δεν τα ίδρυσε η Δεξιά, αλλά ο “γέρος” της Δημοκρατίας. Ακόμα και ο προσκοπισμός, τον οποίο απεχθάνονται οι “δημοκράτες”, θεωρώντας τον “εκκολαπτήριο” φασιστών, στη μεγάλη “δημοκρατική” παράταξη θα πρέπει να τον χρεώσουμε …Οι βενιζελικοί τον “έφεραν” στην Ελλάδα. Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης πως ό,τι σκέφτηκαν ανά τον κόσμο οι φασίστες, προκειμένου να μονοπωλήσουν την εξουσία και να διαιωνίσουν την επιτυχία τους, το μετέφεραν στην Ελλάδα οι βενιζελικοί. Από τα Κολέγια των συνοικεσίων μέχρι τις ενωμοτίες των βλακών, τα πάντα ελέγχονταν από τους βενιζελικούς και τα αρνητικά τους χρεώνονταν στους δεξιούς. Τα κέρδη τα εισέπρατταν οι “δημοκράτες” και τις ζημιές τις πλήρωναν οι “φασίστες”.

Το μεγάλο “κεφάλαιο” ή το εκδοτικό κατεστημένο ή ό,τι άλλο καταγγέλλουν οι “δημοκράτες” και οι ΚΚΕδες σαν δεξιό και αντιλαϊκό “φόβητρο”, στην πραγματικότητα δεν είναι καν δεξιό. Είναι οι δικοί τους άνθρωποι, που παριστάνουν τους “χαμαιλέοντες”. Τα “κακά” του μεγάλου “κεφαλαίου” τα χρεώνονται οι δεξιοί, ενώ τα κέρδη του τα εισπράττουν οι “προοδευτικοί”. Ας το ψάξει κάποιος και θα διαπιστώσει ότι δεν ήταν δεξιοί οι πρωταγωνιστές του δωσιλογισμού και του ξεπουλήματος της Μεταπολίτευσης. Δεν ήταν δεξιοί αυτοί, οι οποίοι παρίσταναν το μεγάλο “κεφάλαιο” ή τη “μπουρζουαζία”, όπως συνηθίζεται να λέγεται

…Δικοί τους άνθρωποι είναι ο Λαμπράκης, ο Πάγκαλος, ο Λάτσης, ο Αγγελόπουλος, ο Σημίτης, ο Μπόμπολας ή ο Πικραμένος. Αυτοί πάντα έπαιζαν τα μεγάλα “παιχνίδια” εις βάρος του λαού. Αυτοί, προκειμένου να σωθούν, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για τους ίδιους, δεν θα δίσταζαν να μιμηθούν τους γονείς τους. Δεν θα δίσταζαν να αιματοκυλίσουν τον λαό. Από τη στιγμή που αυτοί μπορούσαν να φορτώσουν τα πάντα στη Δεξιά και απέναντί της να βάλουν τους χαφιέδες του ΚΚΕ, ήταν εύκολο να απειλούν τον λαό ακόμα και με βία, εφόσον άλλοι θα μπλέκονταν στον “καυγά”.

Αυτό ήταν το μέγα κόλπο τους, που πάντα τρόμαζε τον λαό. Είναι σαν μπαίνεις απαρατήρητος ανάμεσα σε “παρέες” και να προκαλείς τα μέλη τους, χωρίς να συμμετέχεις στη “φασαρία”. Αυτό έκαναν πάντα οι “δημοκράτες” με τους δεξιούς και τους ΚΚΕδες …Με τους αφελείς της κοινωνίας και τους πληρωμένους χαφιέδες της Μόσχας. Όλα αυτά τα κατάφερναν εύκολα, γιατί κατόρθωναν και με τη βοήθειά των αφεντικών τους γίνονταν “αόρατοι” …Εμφανίζονταν όποτε ήθελαν με όποιο ιδεολογικό “προσωπείο” ήθελαν. Με αυτόν τον τρόπο κατόρθωναν να ελέγχουν τις αντιδράσεις της Δεξιάς. Πάντα κάποιος “πρόθυμος” Καραμανλής θα ανταμειβόταν σαν “εθνάρχης”, για ν’ ανοίξει διάπλατα τις “πόρτες” της στους αντιπάλους της.

Αυτό γινόταν πάντα και αυτό γίνεται και σήμερα. Όταν στην υποτιθέμενη Δεξιά κυριαρχούν οι βενιζελικοί Μητσοτάκηδες, Σαμαράδες κλπ., ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Η Δεξιά έχει “αλωθεί” και δεν το έχει καταλάβει. Δεν το έχει καταλάβει ούτε στις “εσχατιές” της ύπαρξής της. Όταν η Χρυσή Αυγή παριστάνει τον εκφραστή τής αγνής και ανόθευτης από συμφέροντα Ακροδεξιάς και ταυτόχρονα “υμνεί” τους ταγματασφαλίτες και τους γερμανοτσολιάδες, καταλαβαίνουμε ότι η “χαϊβανοποίηση” της Δεξιάς είναι τέλεια και η άγνοια των δεξιών απόλυτη. Όταν ο φανατικός δεξιός Μιχαλολιάκος τολμά να κάνει δημόσια και δωρεάν “μαθήματα” ιστορίας και να ηρωοποιεί εκείνους, οι οποίοι “ευνούχισαν”, “ξεδόντιασαν” και επί σχεδόν έναν αιώνα έβαλαν στη “γωνία” τη Δεξιά, μιλάμε για οριακή άγνοια.

Όταν μετά από μισό αιώνα αποκαλύψεων ―και αφού έχει κατακάτσει η “αντάρα” του μίσους και του πάθους του Εμφυλίου— εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις τι είχε συμβεί και συνεχίζεις να πιστεύεις ότι υπήρχε απειλή για τη Δημοκρατία από το ΚΚΕ, που ήταν ένας πληρωμένος “κλόουν”, τότε υπάρχει πρόβλημα. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι η Δεξιά ήταν ένας ευέξαπτος, αφελής και λίγο βίαιος “Κασιδιάρης”, που οι δωσίλογοι έβαζαν απέναντί του μια πληρωμένη και έμπειρη “Κανέλη”, για να κάνουν τη φασαρία …Τη φασαρία που θα χρεωνόταν η Δεξιά, θα πλήρωνε ο λαός, θα ωφελούνταν οι δωσίλογοι και οι ΚΚΕδες θα έπαιρναν τα ποσοστά τους.

Αυτό ακριβώς ήταν ο Εμφύλιος …Μια στημένη “φασαρία” του “Κασιδιάρη” της Δεξιάς με τη χυδαία “Κανέλη” του ΚΚΕ …Μια στημένη “φασαρία”, η οποία έγινε για να σωθούν οι δωσίλογοι, οι οποίοι στο σύνολό τους ανήκαν στον “προοδευτικό” χώρο …Να εμφανιστούν σαν οι δημοκράτες, οι οποίοι έφτασαν δήθεν στο σημείο ακόμα και με τους Γερμανούς να συνεργαστούν, προκειμένου να μην πέσει η χώρα στα χέρια των κομμουνιστών …Των κομμουνιστών, που τότε ήταν “τρεις κι ο κούκος” και στην πραγματικότητα δεν μπορούσαν να απειλήσουν τίποτε απολύτως. Τους δωσίλογους τους έσωσαν εν αγνοία τους οι δεξιοί και εξαιτίας αυτής τους της πράξης όχι μόνον δεν έτυχαν της ευγνωμοσύνης τους, αλλά χρεώθηκαν και τα εγκλήματα του Εμφυλίου, για να τους κατηγορούν στη συνέχεια τόσο οι σωσμένοι όσο και οι ηττημένοι.

Οι δεξιοί με την ηλιθιότητά τους έσωσαν τους δωσίλογους και “θυματοποίησαν” τους ΚΚΕδες δούλους της Μόσχας. Το αποτέλεσμα ήταν να βγαίνουν μετά οι δωσίλογοι και τους αποκαλούν δολοφόνους και φασίστες. Τέτοιοι αφελείς ήταν πάντα οι δεξιοί …Χαϊβάνια κανονικά. Ακόμα και σήμερα, βλέποντας κάποιος τα συμβαίνοντα, διαπιστώνει ότι δεν άλλαξαν. Μιλάμε για “κερατάδες” και “δαρμένους” μαζί, που δοξάζουν τους τιμωρούς τους. Άλλοι “πηδάνε” μονίμως και άλλοι “πληρώνουν” επίσης μονίμως …και ευχαρίστως, σύμφωνα με τον Μιχαλολιάκο. Όρεξη να έχεις για προβοκάτσιες και οι “Κασιδιάρηδες” είναι θέμα χρόνου να χάσουν την ψυχραιμία τους, για να γίνουν “λεία” της προπαγάνδας σου.

Αυτό ήταν το κατόρθωμα των γερμανόφιλων δωσίλογων που, αφού προκάλεσαν τον Εμφύλιο, γλίτωσαν τα τομάρια τους και μεταπολεμικά “επανεμφανίστηκαν” σαν αμερικανόφιλοι δημοκράτες. Αυτοί οι “δημοκράτες” με τη συνενοχή του ρωσόδουλου ΚΚΕ και λειτουργώντας ως συμμορία ποτέ δεν έπαψαν να ελέγχουν τα πάντα στην Ελλάδα και να απειλούν όποιους στέκονταν εμπόδιο στα συμφέροντά τους …Να απειλούν ακόμα και τον ίδιο τον λαό με Εμφύλιο αν χρειαζόταν. Ό,τι εξυπηρετούσε τα ξένα αφεντικά και απαιτούσε βία απέναντι στον λαό, αυτοί το εφάρμοσαν και φυσικά στη συνέχεια το “φόρτωναν” στα δεξιά χαϊβάνια. Οι ίδιοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς “απέναντι” στους Άγγλους και οι ίδιοι συνεργάστηκαν με τους Αμερικανούς, φέρνοντας τη Χούντα η οποία γκρέμισε το αγγλόφιλο Παλάτι. Αυτό το “δίδυμο” μπορούσε να κάνει τα πάντα για να πλουτίσει και να επιβιώσει, όταν η ανάγκη το επέβαλε. Αυτοί σκότωσαν τον Βελουχιώτη …αλλά και τον Μπελογιάννη …και τον Παναγούλη.

Το μόνο τους πρόβλημα ήταν πώς αυτήν την τεράστια πολιτική στήριξη των ιμπεριαλιστών θα μπορούσαν να την ντύσουν με μόνιμη λαϊκή υποστήριξη. Το πρόβλημά τους το έλυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο γιος του παπατζή. Ο μεγαλύτερος ψεύτης της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Αυτός, ο οποίος έλεγε ό,τι ήθελε ν’ ακούσει ο ελληνικός λαός και έκανε ό,τι ήθελαν να κάνει τα αφεντικά του. Ο απόλυτος ηγέτης της συμμορίας. Μιλάμε για μοναδικό φαινόμενο “δουλέματος” στο σύνολο της υπερχιλιετούς ελληνικής ιστορίας …Ο άνθρωπος, ο οποίος έκανε την “παράταξή” του καθεστώς με το σύνθημα …”ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά”, αναφερόταν καθαρά σε ό,τι η δική του παράταξη έκανε στην Ελλάδα. Μεγαλύτερη ανακρίβεια σε βαθμό ειρωνείας από αυτό το σύνθημα δεν πρέπει να έχει υπάρξει πουθενά αλλού στον κόσμο.

Απορούν κάποιοι πώς το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε από το “μηδέν” και έγινε σε χρόνο ρεκόρ κυβέρνηση. Απορούν κάποιοι πώς αυτό το “νεογέννητο” κόμμα έγινε τόσο γρήγορα “καθεστώς” στη Μεταπολίτευση. Απορούν κάποιοι άλλοι πώς αυτό το “χαλαρό” ΠΑΣΟΚ μπορεί και συσπειρώνεται τόσο γρήγορα και τόσο έντονα, όταν απειλούνται τα συμφέροντά του. Για όσο διάστημα δεν ανοίγουν τα “μάτια” τους, θα συνεχίσουν να απορούν. Απλά να τα ανοίξουν. Δεν χρειάζεται καν γνώση ιστορίας. Απλός φυσιογνωμιστής να είναι κάποιος, του αρκεί να καταλάβει ότι υπάρχει πρόβλημα. Είναι δυνατόν “μούρες” σαν του Βενιζέλου, του Πάγκαλου ή του Σηφουνάκη να τις “φόρεσε” ο Θεός σε δημοκράτες;

Το ΠΑΣΟΚ ήταν η τελευταία “μετάλλαξη” αυτού του ίδιου παρακράτους, το οποίο, με το “άλλοθι” του ανταγωνισμού με την πάλαι ποτέ αγγλόφιλη Δεξιά, προσπαθούσε να πλουτίσει …Του παρακράτους, που, προκειμένου ν’ αγγίξει την εξουσία και βέβαια τον δημόσιο πλούτο, πρόδιδε την πατρίδα, σηκώνοντας πάντα “σημαία” ευκαιρίας …Το παρακράτος, το οποίο το είδαμε στην Κατοχή γερμανόφιλο και μεταπολεμικά μετεξελίχθηκε σε ακραιφνώς αμερικανόφιλο …Το παρακράτος του Εμφυλίου, το οποίο πήγαινε “πακέτο” με το ΚΚΕ …Το ΚΚΕ, που, εξαιτίας της συμμετοχής του σε όλα τα εθνικά εγκλήματα του τελευταίου αιώνα, απολάμβανε στα χρόνια της αμερικανόφιλης Μεταπολίτευσης δικαιώματα “ιερής αγελάδας” …Το ΚΚΕ, που, εξαιτίας αυτών των δικαιωμάτων, ακόμα και σήμερα δεν ελέγχεται από τις κρατικές οικονομικές υπηρεσίες …Το κρατικοδίαιτο ΚΚΕ, που λαθροβιεί πολυτελώς στον γυάλινο πύργο του Περισσού.

Αυτό το συνένοχο και απόλυτα εγκληματικό ΚΚΕ είναι που ακόμα ξεπληρώνει “χρέη” απέναντι στο παρακράτος των “μανδαρίνων” του ΠΑΣΟΚ. Είναι το ΚΚΕ, το οποίο συγκυβέρνησε με τον βενιζελικό Μητσοτάκη, για ν’ ανοίξουν οι πόρτες της “Κολάσεως”. Είναι το ΚΚΕ, το οποίο έβαλε το ΠΑΜΕ να κάνει περιφρούρηση στους προδότες που ψήφιζαν, για να παραδοθούμε στο ΔΝΤ. Είναι το ΚΚΕ, το οποίο “αμπελοφιλοσοφεί” επί παντώς του επιστητού, αλλά εξεταστική για την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ δεν προσυπογράφει. Είναι το ΚΚΕ των χαφιέδων και των Μπογιόπουλων, που δεν τολμά ν’ αγγίξει τον εγγονό του παπατζή, ο οποίος προκάλεσε τον Εμφύλιο …Το ΚΚΕ των χαφιέδων, που “βλέπουν” γενικά τα εγκλήματα του καπιταλισμού, αλλά όχι του Γιωργάκη.

Αυτοί οι ελέω ΗΠΑ επαγγελματίες “αντιαμερικανοί” εγκληματίες μάς κατέστρεψαν στον Εμφύλιο και σε ό,τι ακολούθησε μετά από αυτόν …Μια τεράστια συνωμοσία, προκειμένου άλλοι να σωθούν και άλλοι να επωφεληθούν …Ένα τεράστιο έγκλημα, ώστε από τη μία να σωθούν οι δωσίλογοι και από την άλλη οι ΚΚΕδες να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τον λατρεμένο “πατερούλη” της Μόσχας εις βάρος του ελληνικού λαού. Επιλογή “τζακ-ποτ”, εφόσον η παντοκρατορία των Αμερικανών στον μεταπολεμικό “ψυχροπολεμικό” κόσμο έδωσε σε όλους αυτούς την απόλυτη ανταγωνιστικότητα. Όλοι αυτοί επικράτησαν στην κοινωνία μας με τις πλάτες των πλανηταρχών και άρα με αθέμιτο ανταγωνισμό. Δημιούργησαν μόνοι τους τις συνθήκες που τους ευνοούσαν και τις διατήρησαν ακόμα κι όταν έπρεπε να χυθεί ελληνικό αίμα.

Αυτοί ήταν που μας πήγαιναν “καρότσι” από τους εμφύλιους στις Χούντες με βάση τα δικά τους συμφέροντά και βεβαίως αυτά των αφεντικών τους. Κάθε φορά, που γινόταν μια μεγάλη πολιτική “αλλαγή”, η πατρίδα μας μπορεί να έχανε, αλλά οι ίδιοι “κέρδιζαν”. Με τον Εμφύλιο έσωσαν τα τομάρια τους και βέβαια τα τεράστια κέρδη τους ως μαυραγορίτες και πληροφοριοδότες της Γκεστάπο. Με τη Χούντα στη συνέχεια διέλυσαν τον αγγλόφιλο ανταγωνισμό και έγιναν οι ίδιοι καθεστώς. Με τη Μεταπολίτευση στην κυριολεξία πήραν την ιδιοκτησία του κράτους. Τώρα με το ΔΝΤ θέλουν να πάρουν προμήθεια από την πώληση της ιδιοκτησίας αυτής …Όλα “στημένα”. Απλά η πατρίδα, κάθε φορά που αυτοί βελτίωναν τις θέσεις τους, κάτι έχανε. Έχανε τη Μικρά Ασία της, την ελευθερία της, τη Δημοκρατία της, την Κύπρο της και σύντομα τη Θράκη ή την Κρήτη ή την ΑΟΖ και ό,τι άλλο θελήσουν τα “αφεντικά”.

Είναι υποχρεωμένοι να δώσουν “αντιπαροχές”, γιατί όλα τα οφείλουν στα αφεντικά τους. Ακόμα κι αν δεν εκβιάζονταν ή απειλούνταν, θα είχαν υποχρέωση να το κάνουν, γιατί “χρωστάνε”. “Χρωστάνε” στα αφεντικά, τα οποία πάντα τους έδιναν τα απαραίτητα “εφόδια”, για να διακριθούν ως επιχειρηματίες ή “επιστήμονες” εκτός συναγωνισμού. Οι Λάτσηδες πήραν κρατική περιουσία, προκειμένου να γίνουν μεγιστάνες στην νέα μεταπολεμική εποχή. Οι Αγγελοπουλαίοι πήραν αποκλειστικές άδειες για υψικαμίνους, προκειμένου να γίνουν μεγιστάνες. Οι Χριστοφοράκοι “αναγνωρίστηκαν” ως οι αυθεντικοί “εκφραστές” των συμφερόντων των γερμανικών εταιρειών στη χώρα. Οι Λαμπράκηδες πήραν κρατικές επιχορηγήσεις, για να φτιάξουν “συγκροτήματα”, αλλά και “μέγαρα”. Οι Πικραμένοι πήραν συστατικές “επιστολές”, για να διοριστούν αρχικά και να κάνουν μεγάλες καριέρες στο δικαστικό σώμα.

Όμως, δεν ήταν μόνον αυτοί. Υπήρχαν και οι καθαρά πολιτικές “επιδοτήσεις”. Οι φασίστες Πάγκαλοι “έσβησαν” τόσο καλά τα ίχνη τους, που εμφανίστηκαν ακόμα και σαν “κομμουνισταί”. Οι Παπανδρέου μονοπώλησαν την εξουσία, γιατί αφέθηκαν από τους Αμερικανούς να παριστάνουν τους αυθεντικούς “αντιαμερικανούς” στη χώρα με τη μνήμη του χρυσόψαρου. Κοντά σ’ αυτούς επωφελήθηκαν και τα “παράσιτα” του δήθεν “αντιαμερικανικού” ΚΚΕ. Έτσι γίνεται πάντα με τις πτωματοφάγες “ύαινες”, όπως ήταν πάντα το ΚΚΕ, το οποίο έτρωγε από τα πλούσια “σκουπίδια” του παρακράτους. Ο σοβιετόφιλος Μπόμπολας πήρε “επιδότηση” σε φυλλάδες και πληρώθηκε σε τσιμέντα. Ο γιος του Πέτρου έγινε μεγιστάνας από τις προμήθειες του ΟΤΕ. Ο “σύντροφος” Γερμανός χάρη στα ίδια συμφέροντα μοσχοπούλησε το “μπακάλικό” του στον τότε κρατικό ΟΤΕ …Όλοι από το ίδιο “πιάτο” έτρωγαν …Με απειλές και γρυλίσματα τσακώνονταν μεταξύ τους …σαν θηρία, αλλά ποτέ δεν συγκρούονταν πραγματικά.

Όμως, τώρα όλα δείχνουν ότι τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Οι δωσίλογοι εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να μας ξαναπροδώσουν, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς τα αφεντικά τους είναι “ετοιμοθάνατα”. Οι δωσίλογοι είναι έτοιμοι ακόμα και να παίξουν το ίδιο αιματηρό εμφυλιοπολεμικό παιχνίδι εις βάρος του λαού, αλλά —δυστυχώς γι’ αυτούς— δεν “βγαίνει” το επιθυμητό κέρδος. Απλά το μεθοδεύουν, γιατί δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν. Για όσο διάστημα η Μεταπολίτευση καταρρέει και τα “μέτρα” δεν βγαίνουν, αυτοί θα συνεχίζουν τη μεθόδευση. Για όσο διάστημα ο λαός αντιδρά, είναι βέβαιον ότι θα “σπρώχνουν” δημοσκοπικά τη Χρυσή Αυγή προς το προβοκατόρικο “αμόνι” του ΚΚΕ. Θα την “σπρώχνουν” όπως “έσπρωξαν” τον Κασιδιάρη πάνω στην Κανέλη. Θα την σπρώχνουν σε φασαρίες στις λαϊκές και στα πανηγύρια, για να δημιουργήσουν ένταση μεταξύ των άκρων. Το παιχνίδι είναι εύκολο, αλλά —δυστυχώς γι’ αυτούς— δεν έχει νόημα.

…Δεν έχει νόημα όχι επειδή τα δουλικά έχασαν την προδοτική τους διάθεση, αλλά γιατί τα αφεντικά “ψυχορραγούν” …Πρόθυμοι Λοβέρδοι για να γίνουν “μακελάρηδες” υπάρχουν …Γενναιόδωροι εργοδότες Χίτλερ είναι που δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Το δίπορτο, που είχαν επιλέξει οι δωσίλογοι, είναι φανερό πλέον —στον καθένα— ότι έχει αρχίσει να γίνεται επισφαλές. Όσο έμπειροι και να είναι στο παιχνίδι του “έρωτά”, δεν έχουν ελπίδες επιβίωσης. Ό,τι και να διαλέξουν, δεν είναι πλέον ασφαλές. Αυτοί, οι οποίοι ξεκίνησαν φιλογερμανοί, για να γίνουν αμερικανόφιλοι, δεν θα σωθούν, επιστρέφοντας στον παλιό τους “έρωτα” και στην αγκαλιά της Μέρκελ. Οι δύο “βάρκες”, πάνω στις οποίες στηριζόταν το ελληνικό παρακράτος και μετέφερε το “βάρος” του κατά το δοκούν, δείχνουν καί οι δύο έτοιμες να βουλιάξουν στην “άβυσσο”.

Το τέλος των “αφεντικών”.

Αυτά, τα οποία βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα είναι τόσο ακραία, που δεν θα μπορούσε να τα φανταστεί κανένας πριν από λίγα χρόνια. Οι “πλανηταρχεύουσες” ΗΠΑ, με δεκαέξι τρις χρέος και με μια διαλυμένη στην κυριολεξία παραγωγική μηχανή, είναι “σκιά” του εαυτού τους. Η κοινωνία τους είναι βαριά “άρρωστη” και είναι θέμα χρόνου να επαναπροσδιορίσει τους “στόχους” της. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά με ένα χρέος το οποίο στην κυριολεξία “καλπάζει”. Τι θα πει “καλπασμός”; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι έπρεπε να περάσουν 200 χρόνια, για να συμπληρώνουν οι ΗΠΑ το πρώτο τρις δολάρια σε χρέος και αρκούσαν 200 ημέρες, για να συμπληρώσουν το δέκατο έκτο. Μιλάμε για ελεύθερη “πτώση”, που κανένας δεν γνωρίζει πού θα οδηγήσει και βεβαίως πώς θα σταματήσει. Οι πάλαι ποτέ παραγωγικές ΗΠΑ, οι οποίες “ξεχείλιζαν” από εργασία και υπόσχονταν μεροκάματο στους όπου Γης πεινασμένους, κατάντησαν να έχουν 23 εκατομμύρια ανέργους.

…Όλα βέβαια στα “χαρτιά”, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε τα εκατομμύρια των παράνομων και αδήλωτων μεταναστών στη βορειοαμερικανική χώρα, οι οποίοι δεν καταγράφονται σε καμία επίσημη στατιστική. Μιλάμε για μια κατάσταση, η οποία περιγράφεται μόνον με όρους πολέμου. Μιλάμε για καταστροφή των αμερικανικών παραγωγικών υποδομών, που μέχρι πριν λίγα χρόνια θα απαιτούσε βομβαρδισμό για να επιτευχθεί. Μιλάμε για κοινωνική παρακμή, που “σκεπάζει” πλέον όλες τις αμερικανικές μεγαλουπόλεις. Μιλάμε για πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν ελπίδες επιβίωσης. Μιλάμε για πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Μιλάμε για πολίτες, των οποίων τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Μιλάμε για πολίτες, οι οποίοι έχασαν τα σπίτια τους από τις τράπεζες και καθημερινά “στήνουν” αντίσκηνα για να μείνουν, πριν καταλήξουν κάτω από τις γέφυρες. Αυτή είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ και αυτή βεβαίως δεν είναι “εικόνα” Υπερδύναμης, η οποία έχει την απαίτηση να “συμβουλεύει” και να “νουθετεί” τους υπολοίπους.

Το ίδιο άσχημα πάει και η Γερμανία. Η Γερμανία, όσο κι αν οι τοκογλύφοι προπαγανδιστές και οι διάφοροι νεοναζιστές Άριοι τύπου Ρέσλερ προσπαθούν να το αποκρύψουν, αντιμετωπίζει προβλήματα, που είναι ανυπέρβλητα. Παριστάνει την “πλούσια”, ενώ ο γερμανικός λαός περνάει δύσκολα. Παριστάνει την “πλούσια”, ενώ υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι εργάζονται, για να πάρουν κάποτε 150 ευρώ σύνταξη. Παριστάνει την “πλούσια”, όχι επειδή διαθέτει πλούτο, αλλά επειδή δανείζεται με καλύτερους όρους από τους “φτωχούς” …Θεωρητικά πλούσια, πρακτικά χρεωμένη μέχρι τον λαιμό …Μέχρι να φτάσει στο σημείο να μην μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της και να μπει και η ίδια στον “σωρό” με τους υπόλοιπους.

Αυτό το όριο έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται πλέον. Η Γερμανία κάθε ημέρα που περνά δείχνει όλο και πιο αδύναμη. Σε λίγο το παραμύθι ότι για τα προβλήματά της φταίνε οι “άλλοι” —και κυρίως οι τεμπέληδες οι Έλληνες— δεν θα “πιάνει” στους Γερμανούς, γιατί απλούστατα το πρόβλημά τους θα πάψει να είναι πολιτικό. Για όσο διάστημα οι Γερμανοί εργάζονται, η Ελλάδα εύκολα θα τους “τρομάζει” με τις υποτιθέμενες “απαιτήσεις”, οι οποίες απειλούν τους μισθούς τους. Όταν θα απολυθούν, δεν θα τους τρομάζει καθόλου. Οι στρατηγικές επιλογές τής Γερμανίας στο θέμα της παραγωγής την καθιστούν ευάλωτη σε συνθήκες έντονης κρίσης, όπως αυτήν που ζούμε σήμερα. Όλοι οι “δείκτες” οι οποίοι περιγράφουν την “υγεία” της οικονομίας της, βρίσκονται πέρα από τα “όρια” ασφαλείας. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η “εξειδίκευσή” της στη βαριά βιομηχανία την έχει καταστήσει “αιχμάλωτη” των προμηθευτών της στον τομέα της διατροφής. Σχεδόν το 70% των τροφίμων που καταναλώνει είναι εισαγόμενα.

Αυτό σημαίνει ότι, σε περίπτωση που η αγορά για τον οποιονδήποτε λόγο “υποχωρήσει” πέρα από κάποια όρια, η Γερμανία απειλείται ακόμα και με πείνα. Θα έχουν αδιάθετα Mercedes S-classe και δεν θα έχουν να φάνε ένα πιάτο ρύζι. Θα έχουν τα καλύτερα ανοξείδωτα μαχαίρια στον κόσμο και δεν θα έχουν μια φραντζόλα για να κόψουν. Οι ιδιομορφίες της, δηλαδή, οι οποίες την καθιστούν σήμερα κυρίαρχη στην Ευρώπη, είναι αυτές, οι οποίες την απειλούν με “βύθιση” σε πρωτοφανείς και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Το σημερινό δυνατό της “σημείο” μπορεί ν’ αποδειχθεί η μελλοντική “αχίλλειος πτέρνα” της. Ήδη, την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό, η Γερμανία βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης …Συγκεκριμένα “βροντοχτυπάει” τις “πόρτες” της ύφεσης.

Άποψή μας είναι ότι ο κόσμος αλλάζει και αυτό το οποίο έρχεται δεν είναι και το ιδανικό για τους δωσίλογους, οι οποίοι έχουν επενδύσει το μέλλον τους στους σημερινούς ισχυρούς του. Δεν είναι καλά τα πράγματα για τους “επενδυτές” μας, γιατί δεν διατηρούνται σταθερές οι “επενδύσεις” τους. Σε αυτόν τον νέο Κόσμο, ο οποίος αρχίζει πλέον ν’ “ανατέλλει” και να γίνεται ορατός, θα αλλάξουν οι σταθερές λειτουργίας του συστήματος, γιατί απλούστατα δεν θα μπορέσουν να διατηρηθούν τα συμφέροντα στη μορφή που βρίσκονται σήμερα και ελέγχουν τον κόσμο. Δεν είναι του παρόντος να πούμε ποιοι κατά την άποψή μας θα είναι αυτοί, οι οποίοι θα επικρατήσουν, αλλά μπορούμε να πούμε ποιοι ΔΕΝ θα επικρατήσουν σίγουρα.

Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Γερμανοί θα είναι οι μεγάλοι “χαμένοι” της Νέας Εποχής. Οι δύο αυτές δυνάμεις ήδη έχουν μπει σε τροχιά εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής παρακμής. Οι Αμερικανοί κατέκτησαν την κοσμοκρατορία σε ένα έξυπνα στημένο “παιχνίδι” με τους Σοβιετικούς και σύντομα —ελλείψει “συμπαίκτη”— θα τους “ακολουθήσουν” στο τέλος τους …Αναγκαστικά, εφόσον τόσο η παγκόσμια ισορροπία όσο και το ισοζύγιο μεταξύ εξόδων και κερδών ενός παγκόσμιου ιμπεριαλισμού μεταβάλλεται διαρκώς εις βάρος της μοναδικής υπερδύναμης. Δεν “βγαίνει” ο λογαριασμός για τους Αμερικανούς. Ξοδεύουν παραπάνω απ’ όσα βγάζουν, για να παριστάνουν τον παγκόσμιο “νταβατζή”. Χρεώνουν τον αμερικανικό λαό με τεράστια έξοδα και τα όποια έσοδα προκύπτουν δεν μπαίνουν στην αμερικανική οικονομία, παρά “δραπετεύουν” σε άγνωστους φορολογικούς παράδεισους.

Το μέλλον των ΗΠΑ δεν απαιτεί γνώσεις προφήτη για να προβλεφθεί. Αυτοί, οι οποίοι έχουν γνώσεις, το “βλέπουν” από τώρα. Η σημερινή χρεοκοπημένη Καλιφόρνια είναι μια ευκρινής “εικόνα” από το προσεχές μέλλον των ίδιων των ΗΠΑ. Η πτώση τής ισχύος των ΗΠΑ είναι πλέον ορατή απ’ όλους. Η Χίλαρι συναντιέται με όλους και δεν επηρεάζει κανέναν. Οι απειλές των ΗΠΑ δεν τρομάζουν πλέον ΚΑΝΕΝΑΝ και το ακόμα χειρότερο είναι ότι οι υποσχέσεις τους δεν κάνουν ΚΑΝΕΝΑΝ να ελπίζει. Ό,τι χειρότερο δηλαδή για μια δύναμη, η οποία θέλει να άρχει στον κόσμο. Ο “λόγος” τους έχει αρχίσει να μην έχει τη βαρύτητα που είχε κάποτε και αυτό από μόνο του αρκεί, για να καταλάβει κάποιος τα όσα δεν φαίνονται.

Η δύναμη του “λόγου” έχει σχέση με τα δολάρια, τα όπλα, τις στρατιωτικές δυνατότητες κλπ.. Όταν αυτή η δύναμη πέφτει, σημαίνει πως κάτι από αυτά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα είτε χάνει δυνάμεις είτε δεν είναι απαραίτητο, γιατί οι ανάγκες των καιρών το “ξεπέρασαν”. Αυτό συμβαίνει σήμερα με τις ΗΠΑ και αυτό είναι που δείχνει το μέλλον τους. Ελλείψει αντιπάλου οι στρατιωτικές τους δυνατότητες έγιναν περιττές και απλά επιβαρύνουν μια οικονομία, η οποία αναγκαστικά θα πρέπει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Πιο πολύ με “τρακατζήδες” μοιάζουν πλέον παρά με “ευεργέτες”. Όταν ο ιμπεριαλιστής βγαίνει για “τράκες” και όχι για να υποσχεθεί “βοήθειες”, δεν “πάει” μακριά.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα “χαθούν” από τον χάρτη. Οι ΗΠΑ είναι ένα μεγάλο κράτος και πιθανότατα ―αν δεν έχουν διαφορετική άποψη κάποιοι Τεξανοί― θα παραμείνει τέτοιο, σε οποιαδήποτε αλλαγή συμβεί στην παγκόσμια “σκακιέρα”. Αυτό όμως σε κάθε περίπτωση θα έχει μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με τη σημερινή της ιδιότητα, ως μοναδική Υπερδύναμη. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ θα “υποχωρήσουν” σε όλα τα μέτωπα και άρα και στο μέτωπο της Ελλάδας. Οι σημερινοί προστατευόμενοί τους δεν θα πέσουν σε κάποια δυσμένεια, αλλά θα είναι αδύνατον να προστατευτούν από αυτές, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.

…Άρα, τι μένει για τους “αγαπητούς” μας δωσίλογους; Η “επένδυση” της Γερμανίας. Ούτε αυτή είναι όμως ασφαλής επένδυση. Τα ίδια πάνω-κάτω αφορούν και τους Γερμανούς. Οι σύγχρονες γερμανικές νεοναζιστικές φιλοδοξίες δεν θα ευοδωθούν …Δεν μπορούν να ευοδωθούν. Ο γερμανικός “σχεδιασμός” δεν μπορεί να επιβιώσει, γιατί είναι παντελώς λανθασμένος. Οι Γερμανοί έκαναν το λάθος του Χότζα …Μόλις εκπαίδευσαν τον “γάιδαρο” να μην τρώει, αυτός πέθανε από την πείνα. Με δόλια μέσα απέκτησαν την απόλυτη ανταγωνιστικότητα και οδήγησαν στον οικονομικό “θάνατο” τους λαούς εκείνους, τους οποίους φιλοδοξούσαν να κάνουν “πελάτες” τους. Προκειμένου να μονοπωλήσουν τα πάντα, σκόρπισαν την ανεργία στην Ευρώπη και τώρα περιμένουν από ανέργους να καταναλώσουν τα προϊόντα τους.

Θέμα χρόνου είναι να τους ακολουθήσουν και οι ίδιοι στο τέλος. Θέμα χρόνου είναι να μπουν “λουκέτα” στα ασυναγώνιστα γερμανικά εργοστάσια. Παράγουν με φρενήρεις ρυθμούς σε μια αγορά, η οποία όχι απλά δεν “απορροφά” τίποτε, αλλά δεν έχει χώρο ούτε καν ν’ αποθηκεύει την παραγωγή. Μια αγορά τόσο κορεσμένη, η οποία θα αρχίσει σε λίγο να “ξερνά” στους δρόμους τα προϊόντα από την υπερφόρτωση. Δημιουργούν αποθέματα προϊόντων, που, μόνον αν υπήρχαν άπειροι εξωγήινοι “πελάτες”, θα μπορούσαν να διατεθούν …Μιλάμε για τραγική κατάσταση.

Όμως, τα χειρότερα για τη Γερμανία δεν είναι αυτά. Σε σχέση με τις ΗΠΑ η Γερμανία του μέλλοντος θα έχει ν’ αντιμετωπίσει προβλήματα πολύ πιο σύνθετα και περίπλοκα. Σύντομα θα κληθεί να δώσει απαντήσεις και σε θέματα, τα οποία αφορούν ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη. Οι Γερμανοί αναμφισβήτητα έχουν θέση σε οποιαδήποτε Ευρώπη του μέλλοντος, η Γερμανία όμως όχι απαραίτητα. Με το βεβαρημένο παρελθόν, που την χαρακτηρίζει, θα πρέπει ν’ αποδείξει στους ευρωπαϊκούς λαούς αυτό, το οποίο είναι πλέον αδύνατο …Να αποδείξει ότι έχει κάποιο νόημα να υπάρχει μια ενιαία Γερμανία με τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα …Μια Γερμανία, η οποία δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τους Γερμανούς και απειλεί μονίμως την Ευρώπη.

Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία δεν είναι ίδια με την περίπτωση των ΗΠΑ. Για τη Γερμανία είναι πλέον θέμα χρόνου να τεθεί το ερώτημα, που αφορά την επιβίωσή της ως ενιαία κρατική οντότητα σε κάποια επίσης ενιαία Ευρώπη του μέλλοντος. Ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος δεν μπορεί ν’ αποδείξει ότι συμφέρει τόσο τον κόσμο όσο και την ίδια να παραμείνει ένα ισχυρό κράτος. Στην πραγματικότητα δεν αντέχει η ήπειρός μας την ύπαρξή της. Τρεις παγκόσμιους πολέμους σε λιγότερο από έναν αιώνα έχει δοκιμάσει. Τρία παγκόσμια “μαθήματα” είναι αρκετά, για να “πειστεί” ακόμα και ο κάθε κακοπροαίρετος αμφισβητίας ότι δεν μπορεί η Γερμανία να συνεχίζει να παραδίδει στους λαούς τα ειδικά αυτά “μαθήματα” και να “δοκιμάζει” τις αντοχές τής ανθρωπότητας. Σε μια εποχή που η σταλινοναζίστρια Μέρκελ “ρωτάει” την Ελλάδα αν έχει “μελετήσει” το “μάθημά” της, θα πρέπει ολόκληρη η Ευρώπη να απαντήσει για την ανάγκη ύπαρξης του αυτόκλητου “καθηγητή”.

Δεκάδες εκατομμύρια νεκρών ανθρώπων έχει “κοστίσει” η παρουσία της. Γιατί; Μήπως είναι θέμα DNA; Μήπως οι Γερμανοί είναι πιο βάρβαροι από τους υπόλοιπους; …Όχι βέβαια. Παρ’ όλα αυτά όμως “κοστίζει” και οι λαοί πρέπει να καταλάβουν την αιτία, που πλέον δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν κάθε λίγες δεκαετίες οι Ευρωπαίοι να πληρώνουν φόρο αίματος στους τρελούς του Βερολίνου. Κάτι “βρόμικο” συμβαίνει με το Βερολίνο και σίγουρα δεν είναι γονιδιακό το θέμα. Κοστίζει η Γερμανία στους λαούς με τον τρόπο που λειτουργεί και αυτό έχει την εξήγησή του. Κοστίζει, γιατί κάποιοι την χρησιμοποιούν εις βάρος του εαυτού της και εις βάρος των υπολοίπων.

Όποιος θέλει να κατακτήσει τον κόσμο, το χαϊβάνι της ανθρώπινης ιστορίας χρησιμοποιεί …Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η Γερμανία είναι ένα χαϊβάνι, που, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα αφεντικά της, μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνον εις βάρος των άλλων, αλλά και εις βάρος του ίδιου της του εαυτού. Η Γερμανία δημιουργήθηκε τεχνητά, για να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες των αφεντικών της, υποσχόμενη κάθε φορά να ικανοποιήσει τις εκάστοτε τεχνητές ανάγκες του λαού της. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι μας …και το έχουμε πληρώσει όλοι μας. Η Γερμανία λειτουργεί σαν ένα ανεγκέφαλο θηρίο, το οποίο όποιος το ελέγχει μπορεί να το στρέψει εναντίον όποιου θέλει. Η Γερμανία δημιουργήθηκε στην κυριολεξία ως ένα “εργαλείο” για τον ιμπεριαλισμό της βιομηχανικής εποχής. Δεν εκφράζει κανένα γερμανικό έθνος, όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν.

Είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο γερμανικός λαός και η Ευρώπη γενικότερα θα πρέπει ν’ αποφασίσουν κατά πόσο ένα τέτοιο “εργαλείο “μπορεί να περάσει και στην νέα εποχή. Συμβαίνει πάντα με τα “εργαλεία” να περνούν στην αχρησία, όταν αλλάζουν οι καιροί και οι σχεδιασμοί. Στην Ευρώπη της βιομηχανικής εποχής η Γερμανία ήταν πολύτιμη για κάποιους ισχυρούς και γι’ αυτό την συντηρούσαν. Ήταν ένα “σφυρί”, για να σπάνε κάποιοι τα εθνικά “αβγά” κάθε φορά που έπρεπε να γίνει ένα reset της βιομηχανικής παραγωγής …Ένα τεράστιο, πολυδάπανο, αλλά χρήσιμο “σφυρί” για τη λειτουργία της εποχής.

Αυτή η Γερμανία, ως διάδοχος της Αυστροουγγαρίας ή της Πρωσίας ή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, δεν ήταν κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο από τους προκατόχους της. Σε μια δεδομένη εποχή απλά “εξέφρασε” τα γερμανικά συμφέροντα όπως αυτά “εξελίσσονταν” μέσα στον χρόνο με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνονταν οι κυρίαρχοι της εποχής της. Ξεπεράστηκαν οι προκάτοχοί της και δεν βλέπουμε τον λόγο που δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί κι αυτήν. Η έννοια της “Γερμανίας” σε καμία περίπτωση δεν είναι ο αποκλειστικός “εκφραστής” των γερμανικών συμφερόντων, αλλά ένας από τους πολλούς που κατά καιρούς εμφανίστηκαν …Ο τελευταίος μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε Γερμανία πριν τους Ναζί. Η Γερμανία, που γνωρίζουμε, είναι δημιούργημα των Ναζί και όσων τους χρηματοδοτούσαν …Deutschland, είτε über είτε unter alles, υπήρξε μόνον το τελευταίο αιώνα.

Όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, η έννοια της “Γερμανίας” είναι ίσως από τις χειρότερες “πλευρές” της γερμανικής ιστορίας …Ίσως το χειρότερο των συστημάτων που ανέλαβαν να “εκφράσουν” τα γερμανικά φύλα, εφόσον ταυτίζεται μόνον με τις “μαύρες” σελίδες του γερμανικού λαού. Ταυτίζεται απόλυτα, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε πριν τους παγκοσμίους πολέμους, τους οποίους η ίδια προκάλεσε. Αυτά, για τα οποία ζητάει συγνώμη από τους λαούς, είναι η μοναδική εθνική παράδοση της Γερμανίας. Πραγματικός —και ίσως μόνος— “πατέρας” της Γερμανίας είναι ο Χίτλερ και μαζί μ’ αυτόν και κάτι “τρωκτικά” τύπου Μαρξ, Έγγελς και Λούξεμπουργκ …Απλά πράγματα, που κάποιοι δεν θέλουν ν’ “ακούγονται”. Αυτοί οι κάποιοι “παίζουν” με τα ονόματα, για να προκαλέσουν συναισθηματικές ταυτίσεις εθνικιστικού τύπου, ώστε να διατηρούν τη συνοχή μεταξύ των γερμανικών φύλων. Προσπαθούν να πετύχουν ταύτιση όλων των Γερμανών και μιας τεχνητά ενιαίας Γερμανίας, για να διατηρούν το “μαγαζί” τους.

Όμως, η πραγματικότητα δεν τους επιβεβαιώνει. Η έννοια της “Γερμανίας” δεν εκφράζει τη διαχρονική ιστορική πορεία των γερμανικών φύλων στην Ευρώπη, ώστε να είναι μονόδρομος η διάσωσή της. Είναι μία από τις πολλές “εκφράσεις” των γερμανικών φύλων …Η πιο πρόσφατη, αλλά όχι η μοναδική. Μόνον τον τελευταίο αιώνα ταυτίστηκε ο γερμανικός κόσμος με ένα κράτος ονόματι Γερμανία …Μία ταύτιση, για την οποία η “αριθμητική” της ιστορίας αποδεικνύει πως δεν ήταν και ό,τι καλύτερο έχει προκύψει …Μία ταύτιση, που “γέννησε” μόνον κακά τόσο για τους ίδιους τους Γερμανούς όσο και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους …Μία ταύτιση, που είναι “εφεύρημα” των τελευταίων ιδιοκτητών της …Των ιδιοκτητών, που ακόμα και σήμερα παραμένουν τέτοιοι. Αυτοί οι ιδιοκτήτες ίδρυσαν, εξόπλισαν και έστρεψαν την ενιαία Γερμανία εναντίον των υπόλοιπων Ευρωπαίων με γνώμονα το δικό τους προσωπικό συμφέρον και όχι το συμφέρον του γερμανικού λαού.

Αυτή η “ιδιωτική” Γερμανία πολύ συγκεκριμένων τραπεζιτών, εκδοτών, και βιομηχάνων, δεν έχει υπηρετήσει ποτέ τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και βεβαίως ούτε τα γερμανικά …Είναι η Γερμανία, που εξαιτίας της ο γερμανικός λαός δάρθηκε, ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε για περισσότερο από έναν αιώνα …Είναι η Γερμανία, που για το κέρδος έκανε κατά παραγγελία πολέμους, εξ’ αρχής χαμένους …Είναι η Γερμανία, η οποία πουλούσε φάρμακα, που δηλητηρίαζαν τους ανθρώπους …Είναι η Γερμανία, που διέφθειρε, εκβίαζε και απειλούσε όποιον στεκόταν εμπόδιο στην “κονόμα” της …Είναι η Γερμανία, που πάντα προστάτευε τους εγκληματίες τούς οποίους η ίδια δημιουργούσε …Είναι η Γερμανία της Mercedes, της Siemens, της Bayer, της Krupp και όλων των ναζιστικών επιχειρήσεων. Αυτή η Γερμανία είναι πλέον ανυπόφορο “βάρος” όχι μόνον για την Ευρώπη, αλλά για την ανθρωπότητα στο σύνολό της.

Αποτελεί βεβαιότητα για εμάς ότι αυτό, το οποίο βλέπουμε σήμερα με τη συμμορία των “σακάτηδων” του Ρήνου, είναι το “κύκνειο άσμα” ενός κράτους, το οποίο δεν εκφράζει τον λαό του, δεν υπηρετεί την ευρωπαϊκή θέληση για αδελφοσύνη και άρα δεν έχει κανένα νόημα να υπάρχει …Ένα κράτος, το οποίο μοιάζει με “ανώνυμη οφ-σορ εταιρεία” με κρυφούς μετόχους και φανερό διοικητικό συμβούλιο. Είναι θέμα χρόνου αυτό το κράτος να πάψει ακόμα και να υπάρχει. Η Γερμανία αποτέλεσε ένα “εργαλείο” του ιμπεριαλισμού των προηγούμενων σχεδιασμών και θα πάψει να υπάρχει, ακολουθώντας την τύχη των αφεντικών της.

Δεν γίνεται διαφορετικά. Στην κυριολεξία την “βαρέθηκε” η ανθρώπινη ιστορία. Δύο στρατιωτικά “μακελειά” και μια οικονομική τυραννία μέσα σε έναν αιώνα είναι πάρα πολλά, για να τα “ανεχθεί” κάποιος. Η Γερμανία ήδη βρίσκεται στο “στόχαστρο” των λαών και της ιστορίας. Ο συνήθως προσεκτικός γραφειοκράτης Μόντι δήλωσε ευθέως σε πρόσφατη εκδήλωση ότι η ιταλική Βουλή “βράζει” εναντίον της Γερμανίας. Αν σκεφτεί κάποιος ότι η πολιτική “γλώσσα” έχει την τάση να ωραιοποιεί τις φράσεις, αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τι ακριβώς “είπε” ο Μόντι.

Η Γερμανία αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στο “στόχαστρο” των Ευρωπαίων, γιατί προκάλεσε τα ένστικτά τους. “Πυροβόλησε” πρώτη —και μάλιστα απρόκλητα— και τώρα αναγκαστικά θα πρέπει ν’ αποδεχθεί το γεγονός ότι στοχοποιήθηκε. Θα πρέπει ν’ αποδεχθεί το γεγονός ότι θα δεχθεί και η ίδια “πυροβολισμούς”. Αυτό πιστεύουμε ότι θα επιφέρει το τέλος της. Ο αντιγερμανισμός, ο οποίος φουντώνει στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με την ταύτιση της Γερμανίας με την εγκληματική ηλιθιότητα, την αλαζονεία και την αμετροέπεια των ηγετών της, θα την καταστρέψει …Εύκολα θα την καταστρέψει …και μάλιστα αναίμακτα.

Οι πόλεμοι σήμερα άλλαξαν και οι κυριαρχίες δεν αποκτούνται στα πεδία της μάχης. Σήμερα η επιβίωση τού κάθε φιλόδοξου ιμπεριαλιστή δεν κρίνεται στα πεδία των μαχών, αλλά στους πάγκους και στα ράφια της αγοράς. Αυτό είναι καί καλό καί κακό γι’ αυτόν. Καλό είναι, γιατί, χωρίς να προκαλέσει άμεσες αντιδράσεις, μπορεί να “κοιμίσει” τους αντιπάλους του και μέσα σε ελάχιστο χρόνο με ελάχιστο κόστος να απολαύσει κέρδη κατακτητή. Μπορεί, δηλαδή, να κατακτήσει ένα θύμα του, χωρίς ν’ αναγκαστεί καν να σηκώσει το “όπλο” του. Κακό είναι, γιατί, αν σε αντιληφθούν τα θύματά σου, με την “αντιστροφή” των συμπεριφορών μπορούν να σε διώξουν με τις “κλωτσιές”, χωρίς να σηκώσουν το “πόδι” τους …Αρκεί να μην ανοίξουν το “πορτοφόλι” τους και θα φύγεις μόνος σου.

Απλά πράγματα. Σήμερα ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις, γιατί έχουμε την εφαρμογή νέων μεθόδων ιμπεριαλισμού. Η κάθε μέθοδος έχει καί τα καλά της καί τα κακά της. Η βίαιη κατάκτηση είναι δύσκολη, αλλά είναι επίσης δύσκολο ν’ απαλλαγεί κάποιος από αυτήν, όταν του έχει επιβληθεί. Η πονηρή κατάκτηση είναι εύκολη γι’ αυτόν που θα τη δοκιμάσει, αλλά είναι επίσης εύκολη και γι’ αυτόν που θα αντιδράσει. Η σημερινή Γερμανία επιχείρησε την πονηρή κατάκτηση και τώρα η “μπάλα” είναι στο “γήπεδο” των Ευρωπαίων, εφόσον αυτοί πρέπει ν’ αντιδράσουν. Τι θα κάνουν; Θα αφήσουν τη Γερμανία να λεηλατεί τις πατρίδες τους, τα κοινωνικά τους δικαιώματα και το μέλλον των παιδιών τους; Θα την αφήσουν να κλέβει και να ηθικολογεί; Θα την αφήσουν να τους οδηγεί στην “αυτοκτονία” και να έχει και το θράσος να τους “μαλώνει”; Θα την αφήσουν να τους λεηλατεί και να τους “διδάσκει” ανταγωνιστικότητα;

…Θέμα χρόνου είναι η αντίδραση. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, αν θέλουν να επιβιώσουν, είναι υποχρεωμένοι να αντιδράσουν. Το καλό είναι ότι μπορούν να το κάνουν πολύ εύκολα πλέον. Μπορούν να οδηγήσουν τη Γερμανία ακόμα και στην εξαθλίωση, αν αρνηθούν τα προϊόντα της στην αγορά. Όσο και να εξαγοράζει επιχειρήσεις η Γερμανία, προκειμένου να μην μπορείς να την αποφύγεις, δεν θα καταφέρει να δημιουργήσει μονοπώλιο …Δεν προλαβαίνει πλέον και ο αντιγερμανισμός είναι βέβαιον ότι “φουντώνει” στην Ευρώπη.

Αυτό, που είναι βέβαιο, είναι ότι σύντομα θα έχουμε εξελίξεις. Μια ολόκληρη ήπειρος έχει βυθιστεί στη θλίψη και τη μελαγχολία εξαιτίας της επίθεσης που δέχθηκε από τα αποβράσματα του Βερολίνου. Οι αυτοκτονίες έχουν γίνει μια καθημερινή μάστιγα, που δοκιμάζει τα όρια των κοινωνιών. Όλα αυτά είναι βέβαιον ότι θα καταμετρηθούν και θα καταλογιστούν σε κάποιους …Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι όλα αυτά. Όταν άνθρωποι νέοι, που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους αυτοκτονούν για λόγους οικονομικούς, στην πραγματικότητα δολοφονούνται από εκείνους, οι οποίοι ρύθμισαν την οικονομία με τον τρόπο που δεν τους “χωρούσε”. Κάποιοι πήραν συνειδητά αποφάσεις για μια οικονομία, που κάποιους άλλους θα τους “έδιωχνε” και από τη ζωή.

Η τρίτη χιλιετία είναι βέβαιον ότι θα ξεκινήσει με μεγάλα “δικαστήρια” …Δικαστήρια, τα οποία θα κλείσουν και τις υποθέσεις του προηγούμενου αιώνα που παραμένουν ανοικτές και μας ταλαιπωρούν ακόμα. Αυτό, το οποίο λέμε, είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να το προσέξει ο αναγνώστης. Θεωρούμε ότι η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε δεν είναι “αυτοτελής” …Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η σημερινή αθλιότητα είναι συνέχεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν είναι τυχαίες οι ομοιότητες, που διακρίνουν οι γνώστες της ιστορίας. Δεν είναι τυχαίο που οι σημερινοί “δανειστές” του Πλανήτη είναι οι παλαιοί “δανειστές” του Χίτλερ. Δεν είναι τυχαίο που τη σημερινή Γερμανία πλαισιώνουν η Ολλανδία και η Φιλανδία …Υπάρχει σχέση μεταξύ του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και της σημερινής κατάστασης.

Η “ήττα” του “Άξονα” του ’45 πρέπει να ήταν “αλλαγή” φάσης και όχι “τέλος” του πολέμου. Οι δίκες-παρωδίες, οι οποίες αφορούσαν μετρημένους στα δάχτυλα εγκληματίες, ήταν για “ξεκάρφωμα” και όχι πραγματικές. Οι Ναζί επιβίωσαν σχεδόν στο σύνολό τους και πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε μ’ αυτούς και τους Ευρωπαίους Δωσίλογους συνεργάτες τους. Το ίδιο ναζιστικό κύκλωμα είναι αυτό, το οποίο σήμερα ταλαιπωρεί την Ευρώπη …Το κύκλωμα, που εύκολα μπορεί ν’ αποδειχθεί ότι χρηματοδοτήθηκε, για να επιχειρήσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο …Να τον επιχειρήσει όχι για να κατακτήσει η ίδια η Γερμανία την Ευρώπη —όπως φαινόταν στους αδαείς—, αλλά για να κατακτήσουν τα αφεντικά τής Γερμανίας και την Ευρώπη.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Τα αφεντικά της Γερμανίας —και χρηματοδότες του Χίτλερ— έβαλαν τη Γερμανία να κάνει έναν εξ’ αρχής προβλεπόμενο αποτυχημένο στρατιωτικά πόλεμο, για να εδραιώσουν με τη διαχείριση της γερμανικής ήττας μια δική τους μελλοντική πολιτική κυριαρχία στην Ευρώπη. Προστάτευσαν τους Ναζί στρατιωτικούς εγκληματίες, που σε πρώτη φάση τούς εξυπηρέτησαν με τον “επιτυχώς” αποτυχημένο πόλεμό τους και στη συνέχεια “έντυσαν” τα παιδιά τους με τα κουστούμια των “στελεχών” τής πολιτικής κυριαρχίας. Αυτή η κυριαρχία σήμερα εκφράζεται με την τραπεζική τυραννία. Γι’ αυτόν τον λόγο λέμε ότι οι χρηματοδότες του Χίτλερ είναι οι ίδιοι με τους σημερινούς “δανειστές” μας …Οι ανώνυμες “αγορές” με το γνωστό ονοματεπώνυμο.

Ολόκληρο το “υπόβαθρο” της σημερινής τραπεζικής κυριαρχίας είναι το ναζιστικό. Εταιρείες, οι οποίες στην πραγματικότητα γιγαντώθηκαν επί Χίτλερ, όπως είναι η Siemens, η Mercedes, η Bayer κλπ., δεν πρωταγωνιστούν σήμερα τυχαία. Αυτός ήταν εξ’ αρχής ο στόχος των αφεντικών τους …Συνδεδεμένες με ένα τεράστιο δίκτυο μυστικών υπηρεσιών, τραπεζών και Λεσχών, έχουν γίνει παράνομα κυρίαρχοι της αγοράς και ξεφεύγοντας από τα στενά πλαίσια της οικονομίας, απειλούν ευθέως τους λαούς. Αυτό δεν είναι παράξενο, αν σκεφτεί κάποιος πως οι ιδρυτές τους ήταν ταυτόχρονα Ναζί, μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και μεγαλομέτοχοι των σημερινών τοκογλυφικών τραπεζών. Δεν είναι τυχαίο, που, ενώ αυτοί οι ίδιοι αυτοπροσώπως συνεργάστηκαν με τους Ναζί, δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ.

Το Γ’ Ράιχ θα αποδειχθεί πως ήταν απλά ένα μέρος ενός πρότζεκτ, το οποίο ακόμα εξελίσσεται και δεν τελείωσε με την “εικονική” ήττα της Γερμανίας. Ήταν το Γ’ Ράιχ, γιατί απλούστατα έπρεπε να παρουσιαστεί και το Δ’ …και ίσως και το Ε’ αν χρειαζόταν. Η “ήττα” της Γερμανίας το ’45 ήταν απλά η απαραίτητη προϋπόθεση, για να περάσουμε στην επόμενη φάση του ’90 …Από τη φάση Γ’ στη φάση Δ’. Μόλις θα έφευγαν οι αποτυχημένοι κατακτητές της Ευρώπης με τα οπλισμένα “Λούγκερ”, θα έρχονταν οι πετυχημένοι διάδοχοί τους να ολοκληρώσουν τον στόχο τους με τα τραπεζικά “check”. Ήταν απαραίτητο ν’ “ανοίξουν” τα κράτη με τα Λούγκερ, για να “μπουν” στη συνέχεια οι δολοφόνοι με τα χρήματα. Αυτό ήταν το κόλπο και γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιοι δωσίλογοι σε όλα τα κράτη.

Για εμάς είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως πίσω από το πρότζεκτ “Ράιχ” δεν ήταν οι Γερμανοί ή κάποιος άλλος λαός από αυτούς, οι οποίοι κατά καιρούς εμφανίζονται ως ιμπεριαλιστές. Συγκεκριμένοι άνθρωποι ήταν, οι οποίοι στην αρχή χρησιμοποίησαν τον γερμανικό λαό, για να ξεκινήσουν τη μεθόδευσή τους και στη συνέχεια ολοκλήρωσαν αυτήν τη μεθόδευση με τον αμερικανικό λαό. “Μέθυσαν” τους δύο αυτούς λαούς με δήθεν ιμπεριαλιστικά “οράματα” και ψευδαισθήσεις ανωτερότητας και εξασφάλισαν την ανοχή και την υποστήριξή τους. Τώρα αυτοί οι λαοί βρίσκονται επίσης ανάμεσα στα θύματα του ιμπεριαλισμού. Τώρα τα αφεντικά του Ράιχ δεν τους χρειάζονται και τους αφήνουν να πεινάνε. Τους αφήνουν χωρίς μισθούς, ασφάλεια και ελπίδα …Άχρηστοι τους είναι.

Τώρα τα αφεντικά του Ράιχ πέταξαν τις πανάκριβες εθνικές “μάσκες” και παριστάνουν τους πετυχημένους και κοσμοπολίτες ιδιώτες …Ιδιωτικοποίησαν τον Πλανήτη. Τον αγόρασαν και τώρα αισθάνονται ασφαλείς ως ιδιοκτήτες του. Τώρα δεν έχουν ανάγκη να συνεργάζονται με τους ηγέτες των λαών …Τους διορίζουν, όπως κάνουν με τους υπαλλήλους τους. Τώρα δεν έχουν ανάγκη τη δύναμη των λαών, γιατί ήδη άλωσαν τα κράτη και οι λαοί εξουδετερώθηκαν. Τώρα δεν υπάρχουν κράτη να κατακτηθούν, αλλά “ΤΑΙΠΕΔ” προς πώληση. Τώρα δεν υπάρχουν πολίτες να διεκδικήσουν δικαιώματα, αλλά πελάτες που “δικαιούνται” “εκπτώσεις”.

…Ο απόλυτος θρίαμβός τους. Άνοιξαν όλες τις “άμυνες” των λαών και των κρατών τους και τώρα λεηλατούν τα πάντα σαν πεινασμένες “ακρίδες”. Με χρήματα των λαών αρπάζουν τα πάντα από τους λαούς. Αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, νησιά, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, υγεία, κοιτάσματα, μεταλλεία και ό,τι άλλο αποτελούσε στρατηγικό κεφάλαιο για έναν λαό, περνάει στα χέρια τους τζάμπα σαν μεταχειρισμένη “σαβούρα”. “Χάρη” μάς κάνουν που τα παίρνουν, γιατί μας επιτρέπουν να τα “ξεφορτωνόμαστε”. Ένας θρίαμβος, ο οποίος απλά απαιτούσε να χρηματοδοτήσουν και να ενθαρρύνουν για σχεδόν έναν αιώνα κάποιες γερμανικές αφελείς φιλοδοξίες, όπως είναι το Ράιχ, η γερμανική “ανωτερότητα” κλπ.. Τελικά κατάφεραν να κάνουν αυτό, το οποίο είχαν εξ’ αρχής υπ’ όψη τους να κάνουν. Κατάφεραν να βάλουν άλλους να κάνουν τη “βρόμικη” δουλειά για λογαριασμό τους …Από την αρχή μέχρι το τέλος.

Κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θεωρούν ότι θα είναι για πάντα του χεριού τους, γιατί θα το εκβιάζουν. Έβαλαν τους Ναζί εγκληματίες να δημιουργήσουν δια της βίας τη ναζιστική συμμορία των δωσίλογων της Ευρώπης και στη συνέχεια αυτήν τη συμμορία την αξιοποίησαν “ειρηνικά” μέχρι τις ημέρες μας …Μέσα στον χρόνο αξιοποίησαν τα φυσικά παιδιά της …Τα παιδιά, που μεγάλωσαν πλούσια, επειδή δεν τιμωρήθηκαν οι εγκληματίες γονείς τους και θέλουν να ζήσουν πλούσια και τα ίδια υπό την προστασία των ίδιων αφεντικών. Όλοι στους ίδιους φάκελους των ίδιων αφεντικών βρίσκονται. Από τους ίδιους ανθρώπους και για τους ίδιους λόγους εκβιάζεται ένας Σόιμπλε, ένας Γιούγκερ, αλλά και ο Παπακωνσταντίνου. Όποιος δημιουργεί προβλήματα, “τελειώνει” με συνοπτικές διαδικασίες.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν τιμωρήθηκαν οι Ναζί στη Γερμανία. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν τιμωρήθηκαν και οι συνεργάτες τους στις χώρες εκείνες, οι οποίες θα έπρεπε σε κάποια στιγμή να προδοθούν εκ νέου. Γιατί να τιμωρηθούν οι συνεργάτες των αφεντικών, οι οποίοι θα ήταν χρήσιμοι μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδιασμού; Είναι δυνατόν να “σώζονται” τα αφεντικά και να εξαλείφονται οι υπάλληλοι που τους υπηρετούν; Όταν τα αφεντικά εξακολουθούν και ελέγχουν τα πάντα, ποιος θα τολμήσει να πειράξει τους υπαλλήλους τους; …Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα …Επιβίωσαν τα αφεντικά και έσωσαν και τα δουλικά τους.

Για να τους σώσουν αυτούς τους άθλιους, δημιούργησαν οι ίδιοι τον “μύθο” της Λατινικής Αμερικής …”Δραπέτευσαν”, λέει, στη Λατινική Αμερική οι Ναζί εγκληματίες. Ποιοι έφυγαν; Πόσοι ήταν; Διακόσια άτομα ήταν υπεύθυνοι για το αιματοκύλισμα της Ευρώπης; Μερικές εκατοντάδες άτομα ήταν υπεύθυνοι για τα δεκάδες εκατομμύρια νεκρών; Όχι βέβαια. Αυτό, το οποίο στην πραγματικότητα έγινε, ήταν το ίδιο με αυτό που έγινε και στην Ελλάδα. Με τις “ευλογίες” των δανειστών όλοι οι Ναζί έγιναν οι “δημοκράτες” της Ευρώπης …Οι “σοσιαλδημοκράτες” συγκεκριμένα. Έγιναν αυτοί, που την “έσωσαν” από τον κομμουνισμό. Μπήκαν σε μια “κολυμπήθρα” του αντικομμουνιστικού Σιλωάμ …και τέλος.

Ψάχνει το ίδρυμα Βίζενταλ στη Λατινική Αμερική για Ναζί εγκληματίες. Γιατί πάει τόσο μακριά και μπαίνει σε τόσα έξοδα; Γιατί δεν ψάχνει στο δικαστικό σώμα της Γερμανίας για Ναζί εγκληματίες; Γιατί δεν ψάχνει ανάμεσα σ’ αυτούς που “δίκασαν” τη Siemens και τον Χριστοφοράκο; Γιατί δεν ψάχνει ανάμεσα στους δικαστές, οι οποίοι θ’ αποφασίσουν για τον ESM; Οι Γερμανοί δικαστικοί είναι σαν τους Έλληνες συναδέλφους τους …”Βιδωμένοι” στις θέσεις τους …Διορισμένοι και εκλεκτοί του Χίτλερ, που “δίκαζαν” τους εγκληματίες του Χίτλερ. Τέτοια ναζιστικά “λουλούδια” υπάρχουν στη Βουλή της Γερμανίας, αλλά και στην Ευρωβουλή, ως εκπρόσωποι της Γερμανίας. Από ολόκληρη την Ευρωβουλή ήταν τυχαίο που κάποιοι Ευρωβουλευτές αποκάλεσαν φασίστα Ναζιστή τον Γερμανό πρόεδρο των Ευρωσοσιαλιστών Μάρτιν Σούλτς; Αυτοί είναι που “οραματίστηκαν” την Ενωμένη Ευρώπη …Την Ευρώπη των λαών.

Είναι τόσο μεγάλη η “αγάπη” τους για την Ενωμένη Ευρώπη, που πιέζουν τα κράτη ν’ απαρνηθούν την κυριαρχία τους και να παραχωρήσουν την εξουσία στις Βρυξέλες. Δεν είναι τυχαίο που σε αυτήν την Ευρώπη “οραματιστές” είναι άνθρωποι με ναζιστικό παρελθόν. Η Ελλάδα, δηλαδή, δεν είναι η εξαίρεση στην οποία διαπρέπουν τα παιδιά των παλαιών δωσίλογων …Και στην Ευρώπη συμβαίνει το ίδιο. Αυτοί, οι οποίοι έφτασαν σήμερα στο σημείο ακόμα και να μας απειλούν με βία για το “όραμά” της Ευρώπης, είναι τα παιδιά των ανθρώπων εκείνων, που λίγες δεκαετίες πριν μάς πυροβόλησαν, για να μας “ενώσουν” υπό τη “σκέπη” του Φίρερ. …Παιδί ατιμώρητου δωσίλογου των Ναζί είναι ο Γιούγκερ …Το γένος Γκαίριγκ φημολογείται πως είναι ο διαβόητος Σόιμπλε …Ποιος ξέρει από ποια “υπόγεια” των Ναζί ξεπήδησαν τα “τρωκτικά” τύπου Ράιχενμπαχ και Φούχτελ.

Αυτοί είναι οι “δημοκράτες”, που “ονειρεύονται” την Ενωμένη Ευρώπη. Αυτοί συνεργάζονται με τους δικούς μας “δημοκράτες”. Κρίμα που δεν ζει ο Λαμπράκης να δει το όραμα του πατέρα του να παίρνει σάρκα και οστά. Κρίμα που δεν ζει ο “πατέρας” των συνταγματολόγων Τσάτσος, να δει τι καλά που τα κατάφεραν τα “παιδιά” του. “Τυχερός” ο Χριστοφοράκος, που συνετέλεσε στο “όνειρο” του πατέρα του. “Ευλογημένος” ο Πικραμένος, που έκανε το “καθήκον” του και άνοιξε τις “πόρτες” του Ράιχ στην Ελλάδα, ως ο δικαστής που αναγνώρισε τη νομιμότητα του ΔΝΤ. “Ευτυχής” ο Λάτσης, που θα πάρει επιτέλους αυτά, τα οποία είχαν υποσχεθεί οι κατακτητές στον πατέρα του. “Ατυχής” ο Πάγκαλος, που τώρα στη μεγάλη “νίκη” βρέθηκε απομονωμένος και χωρίς κάποιο θεσμικό ρόλο, για να “τιμήσει” τον παππού του.

Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για καταστάσεις, οι οποίες δεν εξηγούνται με βάση τη λογική. Στη μεταφυσική ή στην απεριόριστη βλακεία των γόνων μπορούμε ν’ αναζητήσουμε τις απαντήσεις για τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Φαίνεται πλέον και από τους αδαείς ότι βαδίζουμε προς το τέλος. Φαίνεται ότι η κατάσταση δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως τη μεθόδευσαν οι εμπνευστές της. Αντί λοιπόν οι δειλοί και άχρηστοι γόνοι να φερθούν σαν πονηροί “ποντικοί” και να εγκαταλείψουν το “πλοίο” σαν τα “ποντίκια”, ανεβαίνουν στις “γέφυρες”, για να παραστήσουν τους “καπεταναίους”. Ίσως από την “ενδογαμία” των προικοθήρων και των “τζακιών” της συμμορίας των δωσίλογων να φτάσαμε στη γενιά των κρετίνων …Καλές οι προίκες και τα βολέματα, αλλά στο τέλος τα παιδιά βγαίνουν ηλίθια …Γιωργάκηδες, Ντορούλες, Κωστάκηδες και Αντωνάκηδες.

Το θέμα είναι ότι, άσχετα για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό, οι γόνοι δεν φέρονται φυσιολογικά. Αντί τώρα, που τα πράγματα έχουν αρχίσει να γίνονται επικίνδυνα, να κρυφτούν, βγαίνουν στα “ξέφωτα”. Αντί ο Κωστάκης ή ο Γιωργάκης να κρυφτούν στην αφάνεια, παραμένουν με χαριστικούς και προκλητικούς νόμους στη Βουλή και στην πραγματικότητα “τρίβονται στην γκλίτσα του τσομπάνη”. Προκαλούν τον κόσμο με το να παραμένουν στη Βουλή, τη στιγμή που αυτός ο κόσμος είναι έτοιμος να τους “ξεχάσει”, αν εξαφανιστούν για λίγους μήνες. Αντί να πάει ο εξηντάχρονος Αντωνάκης να απολαύσει όση από τη τζάμπα-ζωή τού απέμεινε, “τρέχει” να μας προδώσει, για να του δώσουν συγχαρητήρια τα “αφεντικά” του.

Άποψή μας είναι ότι η ώρα της μεγάλης κρίσης πλησιάζει. Το ναζιστικό Ράιχ θα δικαστεί σύντομα σε όλες τις παραλλαγές του …Θα δικαστεί ακόμα και για τα παλαιότερα εγκλήματα, για τα οποία μέχρι τώρα κατάφερε και απέφυγε τη δίκη …Θα δικαστεί ως ενιαίο φασιστικό μόρφωμα, του οποίου η δράση δεν σταμάτησε το 1945 …Θα δικαστεί ως μια εγκληματική οργάνωση, της οποίας η δράση ήταν συνεχής και έφτασε μέχρι τις ημέρες μας …Θα δικαστούν οι πάντες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τα ζώα, τα οποία σήμερα παριστάνουν τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, τραπεζίτες και πολιτικούς, θα τιμωρηθούν ως φυσική “συνέχεια” των εγκληματιών προκατόχων τους.

Είμαστε βέβαιοι πως όλοι αυτοί οι εγκληματίες, που οδήγησαν στην απόγνωση τον κόσμο, θα “φύγουν” με κλάματα από αυτήν τη ζωή …Θα φύγουν με λυγμούς και αναφιλητά …Αυτό το γνωρίζουμε …Αυτό το “βλέπουμε” να έρχεται …Αυτό το υπογράφουμε με τα δύο τα χέρια.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com