Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Ενας εσμός βαρύγδουπων εκπροσώπων ενός πολιτικού συστήματος που τα έκαναν όλα ίσωμα και τώρα το παίζουν από πάνω και «σωτήρες»!
Ενας συρφετός από τσανακογλείφτες – «διανοούμενους», ένα εξωνημένο καθηγητικό κατεστημένο που... επί τρία χρόνια λιβανίζει τη «σοφία» και την «αναγκαιότητα» των Μνημονίων.
Ενας θίασος που περιφέρει την αυθάδεια του εκδοτικού και δημοσιογραφικού κατεστημένου, πλαισιωμένος από τους χορτάτους απαστράπτοντες «αστέρες» της σαπίλας, τους επιφορτισμένους να προπαγανδίζουν στους νηστικούς τον «πατριωτισμό» της… νηστείας.
Δείτε τους!
Ορκίζονται πως… αγωνιούν για τον τόπο.
Την ίδια ώρα, μπουκωμένοι αυτοί, αναγκάζουν τους άλλους να ζήσουν χωρίς μισθό, χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς ελπίδα.
Την ίδια ώρα εκδίδουν οδηγίες… «προστασίας του καταναλωτή», όπου ως «καταναλωτής» θεωρείται ο πεινασμένος που αναγκάζεται να παραδώσει τα …χρυσαφικά της οικογένειας στο ενεχυροδανειστήριο για μερικές πενταροδεκάρες.
Την ίδια ώρα, σε ένα κρεσέντο «φιλανθρωπίας», συμπεριφέρονται στα εκατομμύρια των ανθρώπων του λαού σαν σε «σκυλιά», προσφέροντάς τους σε «τιμή ευκαιρίας»… ληγμένα τρόφιμα!
Δείτε τους!
Λένε ότι τα παιδιά μας «πρέπει» να δουλεύουν (όταν βρίσκουν δουλειά) για 200 και 300 ευρώ.
Λένε ότι «ρεαλισμός», «υπευθυνότητα» και προπαντός «σωτηρία» είναι η εξαθλίωση.
Αλλά, αφού αυτή είναι η «σωτηρία», ο «ρεαλισμός» και η «υπευθυνότητα», γιατί οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και όλα τα τσιράκια τους δεν δοκιμάζουν να «σωθούν» οι ίδιοι με τον ίδιο τρόπο που εκείνοι προτείνουν για μας;
Εμπρός, λοιπόν!
