2.930 λέξεις. Τόσες περιείχε η ειδική έκθεση της S&P που ήρθε στην Ελλάδα 4 μόλις μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004.
Με τον εύγλωττο τίτλο ...«Η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας μετά την Ολυμπιάδα: Μαραθώνιος και όχι σπριντ», έφθασε στους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες και σε ανώτατα οργανωτικά στελέχη του 2004. Ωστόσο, μπήκε στο συρτάρι για να μην χαλάσει το ολυμπιακό παραμύθι και μεθύσι που ζούσε η χώρα μας…
Και αυτό γιατί αναφερόταν σε οικονομικές υπερβάσεις στα έργα των Αγώνων που θα επηρέαζαν αρνητικά το μέλλον της Ελλάδας. Οι αναλυτές της S&P, ως άλλοι «προφήτες», περιέγραφαν με ακρίβεια την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν η οικονομία μας μόλις έσβηναν τα πυροτεχνήματα της Ολυμπιάδας.
Οι αναλυτές του οίκου περιέγραφαν χωρίς ωραιοποιήσεις την σκληρή πραγματικότητα για την ελληνική οικονομία και το μέλλον της χώρας από την επόμενη κιόλας μέρα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στην έκθεσή τόνιζαν (γνωρίζοντας ότι η Ολυμπιάδα χρηματοδοτήθηκε από τους Έλληνες πολίτες και τον κρατικό προϋπολογισμό) ότι οι υπερβάσεις για τους Ολυμπιακούς θα οδηγούσαν τη χώρα σε δανεισμό 40 δισ. για το 2004 αντί για τα 26,3 δισ. ευρώ που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση Σημίτη. Με λίγα λόγια, μας λένε «ωραία τα περιγράφετε στα χαρτιά για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά στο τέλος θα δανειστείτε 14 δισ. ευρώ για να καλύψετε τις “τρύπες”»!
Μιλώντας μάλιστα για την μετα-ολυμπιακή Ελλάδα, οι αναλυτές του διεθνούς οίκου καταγράφουν τατέσσερα βασικά προβλήματα που θα είχαν να αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις της χώρας:
α) το πολύ υψηλό χρέος
β) την έλλειψη διαφάνειας στον προϋπολογισμό,
γ) την απειθαρχία στις δαπάνες
δ) τις δυσμενείς δημογραφικές τάσεις.
Οκτώ χρόνια μετά δεν χρειάζεται κανείς εξειδικευμένες οικονομικές γνώσεις για να καταλάβει το πως «φεσώθηκε» ολόκληρος ο ελληνικός λαός τις υπερκοστολογήσεις των Ολυμπιακών Αγώνων και πως δεν έγινε τίποτα από όσα προειδοποιούσε η S&P. Αντίθετα, δεν έγιναν ούτε τα αυτονόητα, όπως ηαξιοποίηση εγκαταστάσεων που πληρώσαμε 2 και 3 φορές το κόστος τους…
star.gr
