Γράφει ο Νίκος Ελευθέρογλου
Η ιστορία θυμίζει λίγο τη φορεσιά του Καραγκιόζη. Που είναι γεμάτη μπαλώματα αλλά εκείνος καμαρώνει σαν γύφτικο σκερπάνι για τα ωραία του ρούχα. Οπου σταθεί και όπου βρεθεί ευχαριστεί τους εξ Εσπερίας φίλους του γιατί δεν τον άφησαν γυμνό. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Βασιλιάς που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον γυμνός και παραδομένος στο.... Βερολίνο, τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε.
Αντί να δώσουν εδώ και τώρα λύση στο ελληνικό πρόβλημα που γιγαντώθηκε από τη δική τους αποτυχία, από τη δική τους ανικανότητα να δώσουν τη σωστή συνταγή, από τα δικά τους τοκογλυφικά επιτόκια, τώρα ζητούν και τα ρέστα χωρίς να τηρούν τις δικές τους υπογραφές και τις δικές τους δεσμεύσεις.
Οι ηγέτες της Ευρώπης αντί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεών τους συνεχίζουν να μας κρατούν στο κρεβάτι του πόνου για να μας τραβήξουν τα σωληνάκια όποτε εκείνοι κρίνουν ότι δεν μας χρειάζονται άλλο. Δεν είναι όμως δυστυχώς αυτή η μόνη τους αθλιότητα. Γνωρίζουν τόσο αυτοί όσο και οι σύμμαχοί μας πέραν του Ατλαντικού, ότι η κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας στην εποχή του Μνημονίου είναι κάτι παραπάνω από τραγική. Γι΄αυτό και πολύ μελετημένα έβαλαν μπροστά το σχέδιό τους για δημιουργία μειονοτικών ζητημάτων στην Ελλάδα. Αφού έχουν ξαμολυθεί
οι Τούρκοι πράκτορες και τα όργανά τους σε κάθε σημείο της χώρας δημιουργώντας «θύλακες», ξυλοκοπώντας, απειλώντας και δωροδοκώντας τους Έλληνες εκπροσώπους της μουσουλμανικής μειονότητας, στήνουν τώρα και σκηνικό με τους Αλβανούς. Μπορεί να κλείνουμε τα μάτια αλλά αυτό είναι το παιχνίδι που στήνεται. Το θλιβερό είναι ότι κανένα κόμμα δεν έβγαλε μια ανακοίνωση να καταγγείλει το αλυτρωτικό παιχνίδι που δημιουργούν οι Αλβανοί μπροστά στα μάτια μας. Αλλά εμείς εδώ δεν τολμούμε για να μην στενοχωρηθεί ο Φανούρης ( λέγε με Κουβέλη) και οι σύντροφοι του να φέρουμε έναν σωστό και ευρωπαϊκό νόμο για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, θα μπούμε στη διαδικασία να καταγγείλουμε τα παιχνιδάκια που παίζουν όσοι χρησιμοποιούν τους Αλβανούς μετανάστες για άλλα κόλπα; Μας δημιουργούν πολλαπλά σκηνικά κρίσης.
Από την μια οι Τούρκοι, από το Βορρά οι Σκοπιανοί και από τα Δυτικά οι Αλβανοί και οι συνοδοιπόροι τους. Αν δεν βρούμε εγκαίρως συμμάχους φοβούμαι ότι πολύ σύντομα δεν θα κλαίμε μόνο για τις τσέπες μας που θα είναι άδειες αλλά και για την πατρίδα μας που θα έχει γίνει ένα οικόπεδο που θα το έχουν μοιράσει αξ αδιαιρέτου , όπως χρόνια σχεδίαζαν. Βλέπεις όταν όλη η χώρα έχει γίνει ένα απέραντο λογιστήριο, που να μείνει χρόνος να ασχοληθούμε με τα εθνικά μας ζητήματα. Αυτά πάντα οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου τα θεωρούσαν πολυτέλειες γιατί δεν ήταν συμβατό με τις διεθνιστικές αντιλήψεις τους.
Πιστεύουν ότι η λέξη πατρίδα είναι συνώνυμο της βρισιάς, λησμονώντας δήθεν ότι η έννοια της πατρίδας για τον κάθε άνθρωπο έχει οντολογική σημασία και πρεσβεύουν τη λογική το ότι όλοι είμαστε τυχαία άτομα στο χώρο και στο χρόνο. Το κακό είναι ότι και εμείς πλέον τα θεωρούμε ψιλά γράμματα. Δεν τολμούμε πια να βγάλουμε ούτε μια ανακοίνωση. Ακόμη και την ευαισθησία μας την βγάζουμε σε …δόσεις, όπως τη δόση που ακόμη μας χρωστάνε.
