Το «παιχνίδι» για το μοίρασμα της ευρύτερης περιοχής μας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και οι διαδικασίες επιταχύνονται θεαματικά με τις κινήσεις της Γερμανίας, οι οποίες φαίνεται πλέον πεντακάθαρα ότι λειτουργούν ως καταλύτης στις εξελίξεις.
Όλα δείχνουν ότι Ελλάδα, Κύπρος και.... γενικότερα η «γειτονιά» μας βρίσκεται μπροστά σε μια «νέα Γιάλτα». Ποιος θα είναι ο κερδισμένος, περισσότερο ή λιγότερο, και ποιος ο χαμένος … κοντός ψαλμός, αλληλούϊα. Περιμένοντας να βγεί «λευκός καπνός» από το Κρεμλίνο, ουδείς μπορεί να προβεί σε ασφαλείς προβλέψεις.
Βάζοντας κάτω τα γεγονότα που σημειώνονται αυτές τις ημέρες στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει μεγάλο θέμα που να μην έχει ανοίξει. Πολύ περισσότερο, ότι το «αύριο» είναι κιόλας εδώ. Ιδού λοιπόν, κομμάτι – κομμάτι τα γεγονότα που συνθέτουν το πάζλ των μεγάλων ανατροπών που συντελούνται:
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα, βρίσκεται από σήμερα για επίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ. Είναι η πρώτη που πραγματοποιεί στη Μέση Ανατολή από τη στιγμή που επανεξελέγη πρόεδρος. Το Ισραήλ, ως γνωστόν, προωθεί με ιδιαίτερη θέρμη το ζήτημα της έρευνας και εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη ΝΑ Μεσόγειο, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του (ΑΟΖ). Το Ισραήλ πριν από μερικές εβδομάδες, προέβη σε σημαντική συμφωνία με τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό, Γκάζπρόμ, για προπώληση των ποσοτήτων φυσικού αερίου που θα εξορυχθούν από το Νο2 και 3 κοιτάσματά του, δίπλα από την κυπριακή ΑΟΖ. Πρόκειται κυρίως, για το «Ταμάρ». Το σημαντικότερο, έως τώρα κοίτασμα, «Λεβιάθαν» το έχουν μια ισραηλο-αμερικανική εταιρεία και μια αυστραλιανή. Η Κομισιόν πραγματοποιεί, ως όλα δείχνουν, τη σημαντικότερη επίσκεψή της στη Μόσχα. Δέκα έξι Επίτροποι και ο επικεφαλής της Κομισιόν, Μπαρόζο, μαζί με σχεδόν εκατό «γραφειοκράτες» των Βρυξελλών. Την Παρασκευή ο Πούτιν θα συναντηθεί με τον Μπαρόζο. Την ίδια στιγμή, όπως είναι γνωστό, στη Μόσχα βρίσκεται και ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, κ.Σαρρής, για το μέγα θέμα που άνοιξε το Eurogroup, και κυρίως η Γερμανία, με τη μεγαλόνησο. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι τι θα πληρώσει η Μόσχα και τι θα πάρει ως ανταλλάγματα. Το Κρεμλίνο πιέζει για διασφαλίσεις στον Τραπεζικό τομέα (οι ρωσικές καταθέσεις υπολογίζονται στην πραγματικότητα σε 70 δις.), για σημαντική συμμετοχή της Γκαζπρόμ σε οικόπεδα φυσικού αερίου στην ΑΟΖ, για σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Επισκοπή, ακόμα και για βάση για το Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας(!!!). Για δεύτερη φορά μέσα σε μιάμιση εβδομάδα, ήλθε στην Ελλάδα ο πρόεδρος της Γκαζπρόμ, Αλεξέϊ Μίλλερ, αυτή τη φορά για να δει τον υπουργό Ανάπτυξης, κ.Χατζηδάκη και τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ. Απορίας άξιον είναι, γιατί έπρεπε να δει και τον υπουργό, τη στιγμή που μόλις προ εβδομάδος, είχε συναντήσει τον πρωθυπουργό, κ. Σαμαρά.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, προσθέστε και τα εξής δεδομένα:
Στη Μέση Ανατολή η κατάσταση είναι χαοτική (Συρία, πόλεμος- Αίγυπτος, αστάθεια – Λιβύη, όπου βρίσκεται ο Σαρκοζύ, συγκεχυμένη). Την ίδια στιγμή, ο ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SACEUR), ο αμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, απαντώντας σε ερώτηση που του έθεσε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της αμερικανικής Γερουσίας, είπε ότι κάποιες χώρες του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να αναλάβουν μεμονωμένα στρατιωτική δράση στη Συρία. Η Τουρκία προχωράει σε συνεχείς προκλήσεις –ήπιας, προς το παρών, έντασης- προς την Ελλάδα, στέλνοντας συνέχεια το μήνυμα: «Μην ξεχνάτε, είμαστε κι εμείς εδώ. Ό,τι και να γίνει, θα είμαστε κι εμείς στο “μοίρασμα”». Προχτές, μια κορβέτα έφτασε μέχρι τον Σαρωνικό, ενώ αργότερα υπήρξαν και μαζικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ενώ χθες έβγαλε και ερευνητικό σκάφος της ναι μεν σε διεθνή ύδατα, αλλά υπερκείμενα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, χωρίς πρότερη γνωστοποίηση στις ελληνικές αρχές ως όφειλαν. Σε αντίστοιχες κινήσεις προβαίνει συνεχώς το τελευταίο διάστημα, στέλνοντας μηνύματα για την ΑΟΖ.
Συμπεράσματα από όλα αυτά; Ιδού ορισμένα:
Όσοι έλεγαν ότι στη ΝΑ Μεσόγειο δεν υπάρχει μεγάλος ενεργειακός πλούτος, μάλλον διαψεύδονται. Ακόμα κι’ αν υποθέσουμε ότι οι Κύπριοι υπερβάλλουν, το Ισραήλ προωθεί με μεγάλη συνέπεια το θέμα. Η χαοτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, και ιδιαίτερα στη Μ.Ανατολή, δεν μπορεί να κρατήσει άλλο. Πρέπει να αποκατασταθεί η «τάξη» τόσο για να υπάρξει εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, όσο και γενικότερα για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να στραφούν στις μεγάλες προκλήσεις προς Ασία, και γενικότερα προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο (εκτός κι αν θεωρεί κανείς τυχαίο ότι βγήκε Πάπας από τη Λ.Αμερική και ότι οι Ολυμπιακοί θα πάνε στην Βραζιλία). Οι δυνάμεις που παίζουν τον ενεργότερο ρόλο είναι οι ΗΠΑ, Ρωσία (και Κίνα –σε διακριτικό και αφανή, έως τώρα ρόλο), ΕΕ, Ισραήλ και Τουρκία. Σε αυτές πρέπει, φυσικά, να προστεθούν και άλλες μικρότερες χώρες. Η Ρωσία χάνει κεκτημένα της (Λιβύη, Συρία, κ.λ.π.), αλλά θέλει να διατηρήσει τις θέσεις της στην περιοχή. Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά κυρίως μέσω της Κύπρου. Οι απαράδεκτες κινήσεις της Γερμανίας σε βάρος, συνολικά, του χρηματοπιστωτικού-οικονομικού συστήματος της Κύπρου, μπορεί να λειτουργήσουν ως μοχλός για να οδηγηθεί η Λευκωσία στην αγκαλιά της Μόσχας. Κι’ αν όχι αυτό, σίγουρα θα υπάρξει ένα «μοίρασμα».
Το ίδιο και στα ενεργειακά. Η Μόσχα θέλει να μπει –παίρνοντας ένα σημαντικό κομμάτι, μαζί με αμερικανούς και ευρωπαίους- στις ΑΟΖ της Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ, κ.ο.κ. Αυτό, στην περίπτωση της Ελλάδας, περνάει μέσα από τη ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Επίσης, διόλου υποδεέστερο είναι ότι η Ρωσία θέλει να φτιάξει τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream που προς το παρών σχεδιάζεται να ακολουθήσει τη διαδρομή της «Παραεγνατίας». Αρχικά, σχεδιαζόταν να περάσει από την Ελλάδα, και υποθαλάσσια να πάει προς Ιταλία.
