Η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική έχει περιέλθει σε αδιέξοδο, αφού οδήγησε σε ένα σπιράλ ύφεσης και φτωχοποίησης των Ελλήνων, τώρα εισέρχεται στην τελική φάση με την πώληση όλων των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου.
Τα περιθώρια ελιγμών έχουν περιοριστεί και ....η ώρα της αλήθειας για την εθνική οικονομία αλλά και για όσους αποφάσισαν για αυτήν, πλησιάζει.
Οι Έλληνες έκαναν αιματηρές θυσίες και αυτό δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει, σε ένα περιβάλλον κλιμακούμενης οικονομικής κρίσης, αυξήθηκαν δυσανάλογα οι φόροι και παράλληλα κατακρεουργήθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις.
Το «πετσόκομμα» διαθεσίμου εισοδήματος πάνω από 40% μετά το 2009, οδήγησε σε ύφεση την οικονομία με αποτέλεσμα η ζήτηση να μειωθεί κατακόρυφα, οι επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη και η ανεργία να καλπάζει.
Η συνολική μείωση του πραγματικού ΑΕΠ έφτασε το 22% μέχρι το 2012 και βαθαίνει ακόμα περισσότερο το 2013, την ίδια περίοδο ο αριθμός των ανέργων από 377.900 ανήλθε 1.300.000 άτομα και συνεχίζει σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Σε αυτόν τον αριθμό αν προστεθούν και οι 300.000 έλληνες που έχουν μεταναστεύσει-νέοι κυρίως-το πραγματικό ποσοστό ανεργίας το 2012 θα προσέγγιζε το 35%.
Η ατελείωτη φορολόγηση και περικοπές γυρίζουν μπούμερανγκ με τη συνεχιζόμενη υστέρηση των εσόδων που αν συνεχιστεί πάμε σε πλήρη εκτροχιασμό του κυβερνητικού σχεδιασμού.
Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση θα αποτελέσει όνειρο θερινής νυκτός τον Ιούνιο στη διαπραγμάτευση με την τρόικα και θα εκθέσει τον πρωθυπουργό που το ενέταξε στην ατζέντα του.
Ο εφιάλτης για την τρικομματική κυβέρνηση ακούει στην ενεργοποιήσει της ρήτρας λήψης πρόσθετων μέτρων.
Νέα μέτρα και περικοπές στις συντάξεις
Το πρόγραμμα προσαρμογής μπορεί να μην έχει ακόμα εκτροχιαστεί με διάφορα τεχνάσματα, στον αέρα, όμως, βρίσκονται οι στόχοι αλλά και τα αποτελέσματα των μέτρων που εφαρμόζονται.
Η πρόσφατη έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, που δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από τα συστημικά ΜΜΕ περιγράφει με ακρίβεια όλες τις αστοχίες του οικονομικού προγράμματος.
Η εσωτερική υποτίμηση, η συνταγή της τρόικας που αποδέχτηκαν χωρίς αντίρρηση οι ελληνικές κυβερνήσεις, απέτυχε.
Με τη μείωση του κόστους εργασίας, επιχειρήθηκε να επιτευχθεί η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, καθώς αναμενόταν ότι μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας θα έπεφταν και οι τιμές, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Η έμφαση που δόθηκε στη μείωση του κόστους εργασίας και στις θεσμικές μεταβλητές ήταν υπερβολική και, πιθανόν, αντιπαραγωγική.
Ουσιαστικά, υπερτονίσθηκε ένας παράγοντας, δεν ελήφθησαν υπόψη η ύφεση (πράγμα που εξηγεί γιατί βραχυχρόνια δεν μειώθηκε η ανεργία ενώ οι μισθοί υποχωρούσαν), ούτε η ανατροφοδότηση της ύφεσης από τη μείωση των μισθών.
Μάλιστα, παραθέτοντας σειρά στοιχείων καταλήγει στην αποδόμηση της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «ο μισθός έχει λιγότερη σημασία για την ανταγωνιστικότητα από άλλους παράγοντες!» και ουσιαστικά καλεί την κυβέρνηση να δώσει έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από εδώ και στο εξής.
Μόνο με ένα θαύμα θα γλιτώσουν νέες μειώσεις οι συντάξεις, βέβαια το σχέδιο που εξετάζεται είναι να μην υπάρξουν οριζόντιες περικοπές αλλά σε ταμεία που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και στους νέους συνταξιούχους. Όλα αυτά θα εμφανιστούν ως μεταρρύθμιση και αναδιοργάνωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Η κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων είναι εκτός ελέγχου με τη ύφεση και την ανεργία, σε συνδυασμό με την επέκταση της ανασφάλιστης εργασίας και την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κ.α. να αυξάνουν τα ελλείμματα που οδηγούν σε νέες περικοπές συντάξεων και έτσι ανατροφοδότηση της ύφεσης.
