Το καλοκαίρι είναι εδώ, και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει καμία Τρόικα, καμία κυβέρνηση, ούτε καν η μετεωρολογική υπηρεσία που μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα μας έριχνε ραβασάκια βροχής.
Οικονομικές δυσκολίες, αλλά έχει ...και ήλιο, θάλασσα, γεύση από καρπούζι. Επαναλαμβάνουμε: Το καλοκαίρι είναι εδώ. Μην τους αφήσετε να σας το πάρουν! Δείτε (και συμπληρώστε) το γιατί.
*Γιατί δεν σε έχουμε ανάγκη πια, κουφάλα διανομέα πετρελαίου. Δεν μας φταίει σε τίποτα η ειδικότητα, αλλά δεν θα δώσουμε και τα χρυσά τα δόντια της γιαγιάς για τον μαύρο χρυσό σας.
*Γιατί κλειδώνουμε για τα καλά τα μάλλινα, τα παλτά, τα μακρυμάνικα, τις γούνες και τις κουβέρτες που είχαμε επιστρατεύσει για να νικήσουμε το κρύο που έκανε ακόμη και στο καθιστικό μας και βγάζουμε στη φόρα την καλοκαιρινή «κολεξιόν» μας. Εκείνη που θα μας συνοδεύσει στις διακοπές, και η οποία διέπεται από την εξής βασική αρχή: Αν φοράς παπούτσια, είσαι υπερβολικά ντυμένος.
*Γιατί έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής, όπου μπορούμε να κάνουμε εκατοντάδες χιλιάδες βουτιές. Ανάποδες, από ψηλούς βράχους, επί τόπου μέσα στην θάλασσα, πέφτοντας από τους ώμους ενός φίλου, παίρνοντας φόρα από την αμμουδιά και βρέχοντας με το πλατσούρισμα την μισή πλαζ, ακόμη και εκείνες οι πρώτες, οι διστακτικές, οι «ακουμπάω-μόνο-το-μεγάλο-δάχτυλο-του-ποδιού – μετά-όλη-την-πατούσα – μετά-μέχρι-γόνατο-με-τα-χέρια-στην-ανάταση-και-την-γνάθο-ξεχειλωμένη-από-την-ανατριχίλα-και-τελικά-μπλουμ»: Είναι όλες τους υπέροχες.
*Γιατί όσο χάλια κι αν είναι τα οικονομικά μας, ένα νησάκι θα το τιμήσουμε. Ή έστω ένα παραθαλάσσιο μέρος κάπου εδώ κοντά, για να αποφύγουμε τα έξοδα διαμονής. Σημασία έχει να νιώσουμε «ταξιδιώτες», μακριά από την ρουτίνα, μακριά από τον χειμώνα, απλώς «μακριά».
*Γιατί με μια φέτα καρπούζι, μπορείς να χαμογελάς ένα ολόκληρο απόγευμα. Και να φτύνεις τα κουκούτσια, μετρώντας ώρες μέχρι το βραδινό beach party.
*Γιατί το ψυγείο μας, εκτός από καρπούζι, έχει ένα σωρό πεντανόστιμα, δροσερά, ελαφριά φρούτα που μετατρέπονται σε λαχταριστές φρουτοσαλάτες, με τις οποίες δεν καταλαβαίνεις καν ότι κάνεις δίαιτα. Και μπορείς άφοβα αργότερα να ριχτείς στα μεζεδάκια και στο ψαράκι, που συνοδεύει το ουζάκι της παρέας.
*Γιατί το μάτι χορταίνει επιδερμίδα. Χορταίνει μπικίνι, σορτσάκια, κατ’ ευφημισμόν μπλουζάκια και ηλιοκαμένα σώματα στις παραλίες (και όχι μόνο). Άδικα είναι το καλοκαίρι η πιο ερωτική εποχή;
*Όχι βέβαια. Γι’ αυτό και αγαπάμε το καλοκαίρι για τους καλοκαιρινούς έρωτες που φέρνει, για τα εντατικά θερινά μαθήματα φλερτ, και γιατί ζωή χωρίς έρωτα, είναι χρονιά χωρίς καλοκαίρι.
*Γιατί όσα εφέ κι όσα dolby digital ηχητικά ατού κι αν διαθέτουν οι χειμερινές αίθουσες, την ιεροτελεστία του θερινού σινεμά δεν την αλλάζουμε με τίποτα. Άλλος για πασατέμπο και Χίτσκοκ;
*Γιατί το καλοκαίρι έχει για προίκα, εκεί στα «τελειώματά» του, το πιο όμορφο φεγγάρι της χρονιάς. Η θέα της αυγουστιάτικης πανσέληνου στην Ελλάδα είναι εμπειρία από μόνη της, και οι εκδηλώσεις που την συνοδεύουν μας κάνουν να ανυπομονούμε για την ώρα που θα αγναντεύουμε τον ουρανό από την βεράντα του μουσείου της Ακρόπολης, συνοδεία ορχήστρας.
*Γιατί το Facebook θα γεμίσει καρτποσταλικές φωτογραφίες από τα πιο υπέροχα μέρη της χώρας. Θα δούμε την Μαρία στην Αμοργό, τον Νίκο σε έναν νησιωτικό καταρράκτη στο Ιόνιο, την Ελένη να λιάζεται στο Πόρτο Κατσίκι και τον random stranger που μας έκανε add να έχει ανεβάσει instagram photos από ικαριώτικο πανηγύρι. Και θα νιώσουμε πως πήγαμε κι εμείς σε όλα αυτά τα μέρη, ή έστω θα γίνει λίγο πιο καλοκαιρινή η οθόνη του PC μας, όσο ακόμα η άδεια αργεί να έρθει.
*Γιατί οι μουσικές γίνονται πιο καλοκαιρινές, πιο ρυθμικές, πιο «soundtrack για πάρτι» και όλοι οι μουσικοί παραγωγοί που σέβονται τον εαυτό τους βάζουν στο μίγμα των συνθέσεών τους εκείνο το εφέ που μοιάζει με κύμα να σκάει στα πόδια μας.
*Γιατί οι παραπάνω μουσικές βρίσκουν τα κατάλληλα μέρη να ακουστούν: Η διασκέδαση μεταφέρεται από τα κλειστά μπαράκια στα δροσερά beach bars, σε ανοιχτά clubs και ταράτσες με αεράκι. Πραγματικό Summer Dream.
*Τα εστιατόρια μεταφέρονται στους ανθισμένους κήπους τους, τα ταβερνάκια σε δροσερές αυλές και εμείς δεν μπορούμε να σταματήσουν να τσιμπολογάμε από την ουζοποικιλία, κάνοντας ανεπίσημο meeting για να διαλέξουμε το φετινό νησί.
*Γιατί επιτέλους το μπαλκόνι μας αποκτά χρηστική αξία. Απογευματάκι, καθισμένοι σε μία καρέκλα, απλώνουμε τα πόδια σε μια άλλη, αφήνουμε το ποτήρι με τον παγωμένο φραπέ ανάμεσα στις γλάστρες και ξεφυλλίζουμε ένα περιοδικό, παρακολουθώντας τις κουρτίνες να πηγαινοέρχονται από το αεράκι και τους γείτονες απέναντι να κάνουν ακριβώς το ίδιο.
*Γιατί, όσο κι αν γκρινιάζουμε γι’ αυτό, κατά βάθος λατρεύουμε (να μισούμε) το πρώτο κουνούπι που μας τσιμπάει. Γιατί, επίσης κατά βάθος, ξέρουμε πως αυτό σηματοδοτεί την επίσημη έλευση του καλοκαιριού.
*Μετά από έναν χειμώνα και μια άνοιξη που δεν πατήσαμε το πόδι μας σε εμπορικό κατάστημα, οι εκπτώσεις του Ιουλίου μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε αυτό που πλέον μπορούμε μόνο μία-δυο φορές τον χρόνο: Shopping therapy.
*Για τους μικρότερους, η έλευση του καλοκαιριού σημαίνει ότι κλείνουν τα σχολεία και οι σχολές, ότι τελειώνουν οι εξετάσεις, και πως ό,τι έγινε, έγινε. Το κουδούνι χτύπησε, τώρα το πρόγραμμα έχει… μπουγέλο.
*Γιατί υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες για να δοκιμάσουμε παγωμένα κοκτέιλ, με φρέσκα φρούτα και όχι σιρόπια του εμπορίου, και χωρίς τύψεις που ίσως πιούμε ένα παραπάνω. Καλοκαίρι είναι.
*Γιατί ακόμα κι αν ο Αύγουστος μας βρει στην πόλη, αφού την ημέρα που μοιράζονταν οι άδειες λείπαμε, θα έχουμε την απολαυστική χαρά να σουλατσάρουμε αμέριμνοι στην πιο ήσυχη, καθαρή, αγχολυτική version της πόλης. Όποιος τριγυρνά δεκαπενταύγουστο στην άδεια Αθήνα ξέρει για τι πράγμα μιλάμε.
*Είναι η μόνη εποχή κατά την οποία κανείς δεν μας εμποδίζει να είμαστε ξαπλωμένοι όλη την ημέρα. Και συγκεκριμένα στην σεζλόνγκ της παραλίας, όπου φροντίζουμε για το μαύρισμα το επιούσιο, ώστε να συναγωνιζόμαστε σε ηλιοκαμένο look τους stars του Χόλιγουντ. Αυτοί έχουν τα solarium, εμείς έχουμε τον ήλιο (πάντα με προσοχή, έτσι;).
*Γιατί μόνο χαμόγελο μπορεί να μας προκαλέσει το γεγονός πως, εκτός από τις ερωτήσεις για το πόσα χρωστάμε και πώς θα πληρώσουμε τους φόρους μας, στην καθημερινότητά μας μπαίνουν οι εξής ερωτήσεις: Πόσα μπάνια έκανες μέχρι τώρα; Πόσους πυραύλους έφαγες ως σήμερα; Πού θα πάτε φέτος;
*Γιατί θα κάνουμε μια επίσκεψη σε κάποιο ελληνικό χωριό – αν είναι το δικό μας ακόμα καλύτερα- και θα θυμηθούμε πώς είναι η θέα από ψηλά, πως υπάρχουν ακόμα ξωκλήσια μέσα σε δάση και πως η επαρχία ακόμα διασκεδάζει, στήνοντας απολαυστικά πανηγύρια εκεί που δεν το περιμένεις.
*Η μέρα είναι… μέρα. Και εννοούμε βαρβάτη μέρα, αφού το σκοτάδι αργεί τόσο να πέσει, όσο χρειαζόμαστε για να μαζέψουμε βιταμίνη D και να έχουμε αντοχές για βραδινές κραιπάλες, μέχρι η μέρα να ξανάρθει.
*Γιατί υπάρχουν μέρες που το μεγαλύτερο βάσανό μας είναι ότι έχει βουλώσει το αυτί μας, μετά από έναν μαραθώνιο μακροβουτιού ή το ότι κοκκινίζουμε στον ήλιο, ενώ οι άλλοι μαγικά αποκτούν τροπικό μαύρισμα. Μακάρι τέτοια να ήταν τα προβλήματά μας κάθε μέρα.
*Γιατί οι μέρες μας έχουν την μυρωδιά του αντηλιακού, ενώ τα βιβλία και τα παπούτσια μας έχουν κόκκους άμμου, η οποία θα τρυπώσει εντέχνως σε αυτά, για να μας θυμίζει και στην καρδιά του φθινοπώρου ότι… υπήρξε καλοκαίρι.
