Με αντιπροσωπεία της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος είχε συνάντηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας το μεσημέρι της Τρίτης. Μεταξύ άλλων..., ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε εξοργισμένος καθώς κάποια από τα προβλήματα των πολυτέκνων θα μπορούσαν να έχουν λυθεί «με ένα ευρώ». Μάλιστα, όπως ο ίδιος ανέφερε: «Πρέπει να υπάρξει αυτή η βούληση και πρέπει οι υπουργοί της κυβέρνησης να καταλάβουν ότι πρέπει να σας βοηθήσουν, να σας ενισχύσουν», χωρίς ωστόσο ο ίδιος να αποκαλύψει ευθέως σε ποιους υπουργούς ευθύνεται.
Ακολουθεί η συζήτηση του κ. Παπούλια με τον πρόεδρο της ΑΣΠΕ κ. Θεοτοκάτο:
Β.ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ (Πρόεδρος Α.Σ.Π.Ε.): Κύριε Πρόεδρε, είναι η τελευταία φορά που συναντάμε τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, γιατί αυτή την ωραία συνήθεια, με την ευκαιρία της εορτής των πολυτέκνων, την καθιερώσατε εσείς. Ελπίζουμε και ο διάδοχός σας να ακολουθήσει την ίδια τακτική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πιστεύω να το εκτιμήσει ότι είναι κάτι καλό και να το συνεχίσει.
Β.ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, σήμερα δυστυχώς είναι ατυχής η συγκυρία που σας συναντάμε για τελευταία φορά για τον εξής λόγο: Συντελείται μια αθέατη γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων και ουδείς ενδιαφέρεται. Τα τρία τελευταία χρόνια, το 2011, το 2012 και το 2013, είναι σαν μία πόλη 45.000 κατοίκων να ισοπεδώθηκε και κανένας να μην επέζησε. Οι θάνατοι είναι 45.000 πάνω από τις γεννήσεις. Τον Απρίλιο του 1932 η Ελλάδα κήρυξε επισήμως πτώχευση. Η οικονομική κατάσταση τότε ήταν πολύ χειρότερη από τη σημερινή. Τότε λοιπόν, τα επόμενα τρία χρόνια, το 1933, 1934 και το 1935, οι γεννήσεις για πρώτη φορά στην Ελλάδα έφτασαν τις 520.000 και οι θάνατοι ήταν μόνο 310.000. Δηλαδή είχαμε 210.000 γεννήσεις παραπάνω από τους θανάτους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να σας διακόψω, για να ρωτήσω σε τι οφειλόταν;
Β.ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ: Οι Έλληνες τότε δεν είχαν απαρνηθεί πρώτον, την πίστη τους στο Θεό και την Ορθόδοξη Εκκλησία, ούτε την αγάπη τους στην πατρίδα, ούτε την αγάπη τους στην οικογένεια. Σήμερα δεν είναι ότι τα έχουμε απαρνηθεί όλα αυτά, αλλά οι Έλληνες έχουν απαρνηθεί και την πίστη τους στον εαυτό τους. Αυτό είναι το κατάντημά μας. Διότι το 1940, ο στρατηγός Κατσιμήτρος, είχε πει ότι από το Καλπάκι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί. Και δεν πέρασαν. Αλλά το είχε πει, γιατί είχε μια ολόκληρη στρατιά των Ηπειρωτών που υπερασπιζόντουσαν τους γονείς τους, τις περιουσίες τους, τα πάντα. Τώρα πού να βρεθεί η στρατιά των Ηπειρωτών; Το κακό όμως είναι ότι η πολιτική ηγεσία δυστυχώς αδιαφορεί παντελώς γι’αυτό το θέμα. Απλώς περιμένει πότε θα γραφτεί το τέλος αυτού του έθνους.
Εμείς αυτό που ζητάμε από εσάς είναι ένα και μόνο: Την Πρωτοχρονιά θα κάνετε ένα διάγγελμα επί τη αποχωρήσει σας. Θα πρέπει να υπομνήσετε στον ελληνικό λαό πού πάει αυτό το έθνος και εάν θέλουμε να σωθούμε θα πρέπει οι ίδιοι να αποφασίσουμε ότι δεν ανήκουμε στην κατηγορία των «νεκρωμένων δούλων», όπως έλεγε και ο Βαλαωρίτης.
Με αυτή την ελπίδα και με την ελπίδα ότι θα υπάρξει κάποιος στρατηγός Ντε Γκωλ στην Ελλάδα, να κάνει το έργο του Ελευθερίου Βενιζέλου να ανορθώσει αυτή τη χώρα. Με αυτή την ελπίδα αισθανόμαστε πράγματι συγκίνηση που συναντάμε σήμερα τον Κάρολο Παπούλια, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ όλους σας. Καθιερώσαμε κάθε χρόνο αυτή τη συνάντηση και την καθιερώσαμε γιατί έχω μια βαθύτατη εκτίμηση σε σας, που δεν σκεφτήκατε αυτά που λένε μερικοί: Πώς θα τα βγάλουμε πέρα, τα παιδιά έχουν έξοδα κλπ. Αυτό εσείς δεν το σκεφτήκατε και δημιουργήσατε μια πολυπληθή οικογένεια. Και αυτό που λέει ο κύριος Πρόεδρος έχει δίκιο, γιατί χωρίς εσάς, δηλαδή χωρίς αυτό που εσείς σκεφτήκατε είναι το στήριγμα της πατρίδας μας.
Η υπογεννητικότητα είναι κάτι που όχι μονάχα εξασθενεί την πατρίδα μας, αλλά δεν της δίνει και καμιά προοπτική. Και γι’αυτό το έλεγα πάντοτε -και το έχετε ακούσει και θα έχετε βαρεθεί να το ακούτε από μένα -ότι το κράτος θα έπρεπε να σκύψει πολύ πιο κοντά και πολύ πιο ζεστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Και μερικά από αυτά τα προβλήματα δεν έχουν κόστος. Αυτό είναι που -αν θέλετε- με εξοργίζει. Θα μπορούσαν να έχουν λυθεί χωρίς ένα ευρώ. Πρέπει να υπάρξει αυτή η βούληση και πρέπει οι υπουργοί της κυβέρνησης να καταλάβουν ότι πρέπει να σας βοηθήσουν, να σας ενισχύσουν, για να είστε αυτοί που θα τραβήξουν και άλλα αντρόγυνα να κάνουν περισσότερα παιδιά. Να μην μείνουν στο ένα παιδί ή στα δυο παιδιά. Εγώ λυπάμαι γιατί ήμουν μοναχογιός, είχα ένα αδερφό που πέθανε και ο πατέρας μου ήταν τραυματίας της Μικρασιατικής Καταστροφής, δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλο παιδί αργότερα. Ζηλεύω τη γυναίκα μου που έχει μια αδερφή και κάθε πρωί τα λένε, συναντιούνται, έχουν τη ζεστασιά της οικογένειας.
Γι’αυτό σας συγχαίρω και είμαι βέβαιος ότι ο διάδοχός μου θα συνεχίσει αυτή την παράδοση που έχουμε καθιερώσει, αλλά περισσότερο να σκεφθούν οι αρμόδιοι υπουργοί και ο πρωθυπουργός να βοηθήσουν για την επίλυση των θεμάτων που σας απασχολούν. Αυτό είναι μία πράξη πατριωτική και επιβάλλεται αυτή τη στιγμή.
Β.ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ: Ένα τελευταίο ήθελα να σας πω, κύριε Πρόεδρε, έχουμε καταντήσει σήμερα – πράγμα που δεν έχει γίνει σε κανένα κράτος του κόσμου – ένας πολύτεκνος που έχει 10 παιδιά προστατευόμενα να πληρώνει τον ίδιο φόρο με τον άγαμο. Αυτό είναι δυστυχώς το κατάντημα αυτού που λέγεται ελληνικό κράτος, ελληνική κυβέρνηση, που δεν ένιωσε ότι αυτό που κάνει είναι εντελώς απαράδεκτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χωρίς να κάνω κριτική, είναι θέμα συναντίληψης και κατανόησης.
