Έρευνες αποκάλυψαν τα μυστικά της μεγαλύτερης αποδημίας πτηνών στον κόσμο- την πτήση πάνω από τα Ιμαλάια της χήνας που ανήκει στο είδος... indicus.
Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Μπάνκορ της Ουαλίας, εντόπισε την πτήση και αποκάλυψε τη βάση για το μοτίβο του πετάγματος των πουλιών.
Είναι γεγονός πως αυτή η χήνα , η οποία κατατάσσεται στη βιβλιογραφία και ως Ευλάβεια (Eulabeia), γοητεύει τους βιολόγους εδώ και δεκαετίες. Τα ευρήματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Science, δείχνουν πως η συμπεριφορά αυτή των πουλιών, δηλαδή το ότι ανεβαίνουν ψηλά και στη συνέχεια πέφτουν , αγκαλιάζοντας σχεδόν το ορεινό έδαφος, τους βοηθά να εξοικονομούν ενέργεια. Κατορθώνουν ψυχολογικά επιτεύγματα που μοιάζουν αδύνατα, να πετούν σε μεγάλα υψόμετρα, εκεί που υπάρχει λιγότερο από το 10% του οξυγόνου που βρίσκεται στη θάλασσα.
Ο George Lowe, Νεοζηλανδός ορειβάτης είπε ότι τις είχε δει να πετούν πάνω από το όρος Έβερεστ, του οποίου η κορυφή είναι περίπου 8848 μέτρα. Με συσκευές GPS έχει υπολογιστεί να πετούν στα 7315 μέτρα.
Οι συσκευές μέτρησαν την επιτάχυνση, τη θερμοκρασία σώματος και τους σφυγμούς της καρδιάς των 7 χηνών που πιάστηκαν στην κεντρική Μογγολία. Πληροφορίες από αυτές τις συσκευές έδωσαν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να υπολογίζουν τις ανάγκες των πτηνών σε ενέργεια, αλλά και το μοτίβο ή αλλιώς το «σχέδιο πτήσης» τους.
Παρ’ όλο που φαινομενικά η άνοδος και η πτώση τους φαινόταν άσκοπη, το να πέφτουν δηλαδή από ένα υψόμετρο μόνο και να ανέβουν αργότερα πάλι, οι ερευνητές βρήκαν τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτό.
«Οι παλμοί της καρδιάς τους ανέβαιναν ανάλογα με το υψόμετρο αρκετά γρήγορα, οπότε το να πετούν ψηλά τους ήταν πολύ δύσκολο», δήλωσε στο BBC ο επικεφαλής της έρευνας Dr Charles Bishop, από το Πανεπιστήμιο του Μπάνκορ και συνέχισε λέγοντας πως «όταν υπολογίσαμε το τι θα συνέβαινε αν ανέβαιναν στα 6000 μέτρα και έμεναν εκεί, διαπιστώσαμε ότι θα κατανάλωναν περισσότερη ενέργεια από το να πέσουν και να ανέβουν ξανά». Επίσης, φαίνεται να εκμεταλλεύονται τις αλλαγές των ανέμων για να αποκτήσουν μεγαλύτερη ώθηση. Είναι αξιοπρόσεκτο πως τα πουλιά δεν ωφελούνται από τους ούριους ανέμους και δεν σταματούν ποτέ να κουνούν τα φτερά τους. Μάλιστα, εντοπίστηκε πτήση πουλιών που πετούσαν 17 ώρες!
Η Dr Lucy Hawks, από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας, εξήγησε ότι στις προηγούμενες έρευνές τους είχαν βρει ότι τα πουλιά συνήθως πετούσαν το βράδυ, όταν ο αέρας ήταν κρύος και πυκνότερος. Το γεγονός αυτό μείωνε το ενεργειακό κόστος της πτήσης σε σχέση με την ημέρα.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως αυτά τα πτηνά έχουν βρει τον τρόπο να περνούν το μεγαλύτερο και υψηλότερο σημείο εδάφους στον κόσμο με σχετική ευκολία. Δεν εκπαιδεύονται, ούτε εγκλιματίζονται αλλά παρ’ όλα αυτά μπορούν να περπατούν την κορυφή του όρους Έβερεστ χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι βιολόγοι της ομάδας αλλά και άλλοι, ελπίζουν να κατανοήσουν τη γενετική που κάνει αυτά τα ζώα ικανά να πραγματοποιούν τέτοια ενεργειακά κατορθώματα σε τόσο μεγάλα υψόμετρα.
